Vampire Mansion▪[BTS]

09

  Selam herkese <3

Siz bu bölümü okurken bende 12. bölümü yazacağım.

  Buraya geri geldiğimde umarım yorum atarsınız. Yorumlara cevap veriyorum ve şöyle ki fikirlerinizi ya da teorilerinizi görmek beni çok mutlu ediyor.

Bu bölümde en çok hakedenleri etiketlemek istedim. Okuduktan sonra bile geri gelip aklına gelen teorileri yazan kişilerden bahsediyorum😂

ulttkard beni çok desteklediğin ve her bölüme önem vererek tüm fikirlerini yazdığın için teşekkür ederim güzelim.

yazarbirarmy senide unutmadım her şeyim <3

  Neyse hadi oy vermeyi unutmayın 30 okunma varsa hep 8-10 oy oluo üzüosunuz beni be...

  Ay bide not!!!: 8 bölümde 500 okunma olmuş kitap çok teşekkür ederim \(^-^)/

                            ...

  Keyifli okumalar<3

   "Sarah lütfen kendine gel." Kulağımda çınlayan sesin sahibi Taehyung'tu.

  "Neler oluyor, neden bayıldı?" Jungkook'un sorgular sesi de araya karıştığında uğultular çoğaldı.

  "Bir şey yok sadece yorgun düşmüş" gözlerim hafiften açıldığında ilk gördüğüm yüz Taehyung'a aitti.

Endişeli bakışları bendeyken gözlerimi açmamla birlikte derin bir nefes bıraktı ve doğrulmama yardım etti.

  "Sarah iyi misin?" Jimin ve Jungkook hızla yanıma geldiklerinde zorda olsa gülümsemeye çalıştım.

  "İyiyim" dedim yalnızca.

  "Geçen gün telefonla konuştuğunda da böyleydin. Neler oluyor?" Söylediklerini ilk başta algılayamasam da sonrasında anlamıştım.

   "Çok soru sormayın, hadi uyandığını gördünüz dinlenmesi gerekiyor dışarı." Taehyung'un tok sesi herkesin dışarı çıkmasını sağlarken gözüm yalnızca masumca bana bakan Yoongi'de takılmıştı.

  "Sarah o hiçbir şey bilmiyor" beynimde yankılanan sesin sahibinin Taehyung olmasıyla kaşlarım çatıldı. Bunu da yapabiliyor muydu?

  Yoongi'ye olan bakışlarım odadan çıktığında son bulduğunda Namjoon'da diğer yanıma oturdu.

  "Özür dilerim" Eğik başı ve kapanmış gözleriyle ona kızamadım bile. Hesap sormak onu koruyamadıklarını bağırmak istiyordum.

  Büyükbabamı onların öldürdüğünü haykırmak istiyordum fakat yapamıyordum. O karşımda benim gibi böylesine çaresizken çıtım çıkmıyordu. Bu durumdan delicesine birini sorumlu tutmak istesem de onların yapmadığını biliyordum. Bir suçları yoktu, onları sorumlu tutamazdım.

"Yoongi'yi kurtarmak istiyorum" dedim Namjoon'a ithafen. Kafasını kaldırıp bakışlarını gözlerime çıkardı.

  "Ama" dediğinde diğer yanımdaki Taehyung'a baktı.

  "Aması falan yok. Ben Yoongi'ye bir söz verdim ve o sözümün arkasında duracağım." Taehyung'un hafiften gülümseyen dudağını es geçip Namjoon'a döndüm.

  "Ayrıca, hiç kimse Yoongi'ye bu durumdan bahsetmeyecek. Şu kadarcık zamanda sizi tanıdıysam bundan kendini sorumlu tutacaktır." Kafasını aşağı yukarı sallayıp onayladı.