Vampire Mansion▪[BTS]

07

   Keyifli okumalar❄
   
           ~ve 200 okunma olmuşuz teşekkür ederim

...

  "Nasıl?" Dediğimde ağzımdan çıkan ilk kelime bu olmuştu.

  Derince yutkunmaya çalıştı. Gözlerini hâlâ kaçırıyorken söyleyeceğinden suçluluk duyuyordu.

  "Senin iyiliğin ve bizden bir şey saklamani istemediğimiz için bunu söylemeyecektik ama bu olay biraz daha ciddi galiba." Dediğinde hızla kafamla onayladım.

  "Sarah sen normal bir insan değilsin" dedi şaşkın bakışlarımı ona sundum.

  "Evet koruyucuyum" diye ekledim aklıma ilk gelen buydu.

"Onun haricinde bize hükmedebiliyorsun" yüzümü buruşturarak ona baktım.

" Ne demek bize hükmedebiliyorsun?" Dudaklarını birbirine bastırıp tekrar bakışlarını kaçırdı.

  "Başka bir şey söyleyemem yalnızca aklını okumamızı nasıl engelleyebileceğini söyleyebilirim." Dediğinde kafamla onayladım.

Bunu bile zar zor söyleyecekken vazgeçmesini istemezdim. Diğerlerini illa bir şekilde öğrenirdim.

  "Elini kalbinin üzerine koyarak içten bir şekilde kendini korumak istediğini söylersen kendiliğinden düşüncelerin kendini koruma altına alıyor." Öylece yüzüne baktım.

  Saçmaydı hemde çok fazla saçmaydı ama Vampirlerin gerçek olması bile saçmalığın ta kendisi değil miydi zaten?

  "Saçma olduğunu düşünsen de öyle değil. Çocuklar geliyor hemen yap şunu" hızla kendime gelip derin bir nefes aldım.

  Elim kalbimin üstündeki yerini alırken gözlerim kendiliğinden kapanmıştı. "Kendimi koruma altına almak istiyorum" dedim kendimden emin bir şekilde.

  Hemen ardından garip ama tanıdık bir his tüm bedenimi etkisi altına aldı. Kaşlarım çatılırken o garip hisin yok olmasını bekledim ve kısa bir süre sonra da yok oldu.

  "Başardın" dedi gülümseyerek. Bende karşılık verip gülümsedim. O kadar içten istemiştim ki olmasını, çünkü diğerlerine bir zarar gelmesini istemiyordum.

"Ama şunu bil-" konuşmasını bölen bir süre sonra diğerleri içeri girmesi olmuştu.  "Sarah neredesin yine bayıldın diye çok korktuk" hepsine gülümseyerek bir şey belli etmemeye çalıştım.

  Bence başarmıştım oyunculuğum iyiydi.

  "Kimseyi rahatsız etmek istemediğimden size seslenmedim. Su içmek için aşağı inerken Yoongi ile karşılaştım bende odasını görmek için onunla geldim" dedim aklıma gelen ilk bahaneyle.

  Yoongi'de sadece kafasıyla onayladı. Hâlâ tergindi ve ne olacağını kestiremiyordu.

  Belki de yediremiyordu ona böyle bir şey olması gerçeğine. Ama işte şuanki gerçek Yoongi'ydi ne kadar umursamaz davranirsa davransın bakışlarında hep bir nezaket hissi vardı fakat gizli odadaki kişinin gözlerinde kötü bir enerjiden başkası yoktu.

  "Sarah~ daha iyi misin?" Jimin büzdüğü dudaklarıyla yanıma geldiğinde kollarını bana sardı.

  "Jimin yapışmasana kıza be" Jungkook'da gelip Jimin'i benden ayırmaya çalıştığında güldüm.

  Paylaşılamıyor muydum yoksa hasta olduğum için mi bunu yapıyorlardı? Her ne için olursa olsun oldukça komikti.

"İkinizde kavga etmeyi bırakın ve Sarah'ımı yormayın." Bu adamı o kadar zaman görmeme rağmen neden hâlâ ismini bilmediğimi düşündüm.