Sadece normal bir yaşam isteyen kadının normal bir hayat yaşamayan adamla tanışmasıyla küllenen aşk...
İri kahverengi gözlerini gözlerime dikti. "Seni asla bırakmayacağım. Ömrümün son gününe kadar bırakmayacağım."
"Söz mü?"
"Söz."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kolunu tutuyordum ama her an düşebilirdi. Çok ağırdı. Öküzle mi besleniyordu ya? Lan çocuk ölücek ölücek. Ellerini daha iyi kavradım. Tek hamle yapmam gerekiyordu. "Zeynep! Zeynep düşürme beni." Belli ki korkuyordu. Normal şartlarda olsa dalga geçerdim ama şu an olmazdı...
"Zeynep yalvarırım kaldır beni... Lütfen." Çok kötü bakıyordu. Gözlerinin içi dolmuştu. Acımasız biri değildim. Üzülmüştüm. "Tamam sus... Şimdi 3 dediğimde seni çekiceğim ona göre davran. Tamam mı?" Bana hemen kafasını salladım. Derin bir nefes aldım.
"Şimdi 1...2...3 gel!" Deyip çektim bir anda. Ama o kadar korkuyordu ki ben onu çekerken bana tutunmak yerine demirliklere tutundu. Hem orayı hem elimi çekiyordu. Aşağıda olduğu için daha güçlüydü. Senden her koşulda güçlü zaten de. Bir anda kendimi çekilirken bulurken çığlık mi. Kasıtlı yapmamıştı ama onun salaklığı yüzünden olmuştu.
O demirliklerdeydi ama ben yuvarlanıyordum. Hemen bir yere tutunmaya çalıştım. Zar zor da olsa tutundum. O sırada içeridekir de gelmişti. Yakışıklı puşt Can da hemen yanıma geldi. "Abla iyi misin? Özür dilerim hepsi benim suçum... Canın yanıyor mu?" Bana acır gibi bakıyordu. Ne? O bana... Bana abla mı demişti. Bir anda garip bir şekilde gülümsedim. Hoşuma gitmişti napayım? Göle maya çal. Yaw he he...
"S-sen bana ne dedin daha yeni?" Vücudumu incelemeye başlamıştı. Sadece gözlerime bakmıyordu. Arkadakiler bize bakıyordu. Biri gelip kolumu tuttu ve beni kaldırdı. "Hey! Sen iyi misin? Kafan kanıyor gel." Deyip beni kaldırdı. Bu kimdi bilmiyordum yüzünü bakmıyordum. "Bırak kolumu ya!" Kızarak kolumu kurtardım sert ve kuvvetli ellerinden. Sonra kafamı çevirip yüzüne baktım.
Bana hırsız diyen maviş çocuktu bu. Şeytan diyor vur kafasına bir tane. Ben öyle bir şey demedim. Yalancı pislik. Vay aq. Kendini de biliyor. Herkes bana korku dolu gözlerle bakarken ayağa kalktım. Biraz sendeler gibi oldum. Hepsi beni tutacakmış gibi harekete geçecekken maviş pislik beni tuttu. Elimi başıma götürdüm fena kanıyordu. Gözlerimi yakışıklı puşt Ca'a diktim. Mahcup olmuş bir şekilde bakıyordu. Üzüldüm valla çocuğa. Kesin üzülmüşsündür. Sana yalan borcum mu var?
"A-abla ben... Bilerek yapmadım yemin ederim. Özür dilerim." Dokunsam ağlayacak gibi bakıyordu. Bir şey demedim. Bir anda kendimi birinin kucağında buldum. Maviş pislik beni kucağına almıştı. Yüzüne baktım hemen. "Yaa! İndir çabuk beni!" Bana bakmıyordu. Ama indirmeye de niyeti yoktu. Esra hanıma bakıp konuştum. "Lütfen beni indirmesini söyler misiniz? Yoksa atlarım." Gözleri dolu doluydu. Bana bakıp gülümsedi.
Çok şefkatle bakıyordu. Harika güzel bir kadındı zaten. Gözlerinde kaybolmak istiyordum.
Yeşil gözleri parlıyordu. Siyah saçları ve bembeyaz teniyle mükemmeldi. Resmen altın orana sahip bir yüzü vardı. Ona hiç benzemiyordum.
