SİRİUS { DÜZENLENECEK }

Abilerim-ON ALTI

Medya: Ağlat Beni 🍼

Koştura koştura içeri geçtikten sonra Ali'yi gördüm. Beni arıyordu. Tek başıma çıktığım için hem bana hem de korumalara bir güzel de fırça çekti. Şu an beraber asansöre doğru ilerliyorduk. Ama ben ve binemezdim ki. Korkumdan söyleyemiyorum da.

Asansörün önüne tam geldiğimizde durdum. Kapıyı açıp binmem için yol verdi. "Ee hadi ne bekliyorsun?" Bir adım geri gittim. "Ben binmesem olmaz mı? Merdivenle gelirim." Kaşlarını çattı. Neden böyle sinirle bakıyordu valla korkuyorum.

"7 kat merdiven mi çıkıcaksın? Asansörün neyi var bin hadi!" 18 kat çıkmış ben bunu da yapardım tabi.

"Olsun olsun ben çıkarım." Deyip gidiyordum ki kolumu tutup sürükledi beni. "Ne o korkuyor musun?" Bunun ayıbı yoktu. "Evet! Korkuyorum. Şimdi beni bırak." Ama kolumu çok sert tutuyordu. "Olmaz bak bastım düğmeye." Ondan kurtulup açma düğmelerine bastım. Ama ne şans var bende açılmadı

Elimle kafamı tutup yere çöktüm hemen. Sizin de bindiğiniz asansörün ipi kopmuşsa ilerde binmek istemeyebilirsiniz. Ama ne yazık ki ülkemiz insanları empati ne demek bilmiyor. En başında da abim dediğim herif geliyor.

Saçlarımda ellerini hissettim. "Bu kadar korkuyor musun cidden? Ben şaka filan yapıyorsun sandım." Ona bakmadım. Gözlerimi sımsıkı kapattım. Nefes almak bile zor geliyordu. "Kasma kendini." Deyip kollarını bana doladı. Hareket etmedim. "Zeynep nefes al! Bak geldik." Hemen kalktım. Ama daha 2 kat vardı.

Midemin bulandığını hissettim. Başım dönüyordu sanki. Etraf kararmadı ama ilk kez. Elimle köşeye tutundum. Ali hemen gelip tuttu kolumu. Pislik herifin tekiydi. "Zeynep! Zeynep iyi misin? Allah benim belamı versin!" Asansörün kapısı açılınca indim hemen.

Arkama bakmıyordum. Peltek peltek yürüyordum. Midem bulanıyordu gelen kusma hissiyle öğürdüm. "Hassiktir!"

Ali beni kucağına aldı ama bu daha çok midemin bulunmasını sağladı. Unuttukları bir şey vardı. Ben ileri dereceden kanser hastasıydım. Bazen sinirlenince bile midemin bulandığı oluyordu. Biliyorum saçma ama psikolojik işte.

"Kurban olurum sana ağlama." Ağlamıyorum ki zaten. Kesin.
Ne ara geldiğimizi anlamadığım tuvalete kapısını açtı ayağıyla. Derin bir nefes aldım.

Klozetin kapağını açtı ve saçlarımı tuttu.

Kusamadım. Böyle daha kötüydü. Kusmam gerekiyordu şu an ama gelmeyip karnımı ağrıtıyordu. Boğazım da yanıyordu. Belimi okşadı. "Hadi kus rahatla." Başımın arkasını öptü uzunca. Kusmamı bekliyordu ama kusamadım.

Anlamsız gözlerle bakıyordu. Haklıydı. Öğürüyordum daha yeni ama şimdi kusmuyordum. Asansöre bindiğim için olmamıştı bu.

Bu bir şekil tekrardı. Haftada bir böyle oluyordu ama Ali'ye denk gelmesi de onun şansıydı. Aga bee.

Yavaşça ayağa kalktım. İki tane kadın vardı. Doğruca bana bakıyorlardı iğrenir gözlerle. Ali yanıma geldi. Yüzümü yıkadı.

Halsizce çıktım tuvaletten. "İyi misin? Ben özür dilerim. Hepsi benim suçum. Gerçekten bilmiyordum bö-" Elimle durdurdum onu. "Ben yoruldum." Gözlerim kayıyordu. Ali'den nefret etmem gerekiyordu ama şimdi ona sarılmak istiyorum. Saçma.

Kollarımı iki yana açtım.

Hemen anlayıp sardı beni.

Başıma birkaç öpücük kondurdu. Fısıldadı endişeli sesiyle. "İyi misin?" Başımı evet anlamında salladım. Ama geri çekilmek istemiyordum. Gelen uyku hissiyle kapattım gözlerimi. Uyumam genelde 1, 1 buçuk dakika sürüyordu. Bu öyle olmadı sanırım 10 saniyede daldım uykuma. Belki de bayıldım bilmiyorum.