SİRİUS { DÜZENLENECEK }

ABİLERİM-YİRMİ ÜÇ

Medya: Ağlayan Klarnet

                                    🪐

Her an değerlidir şu dünyada. Yaşadığınız kötü veya iyi anın sizde pek bir önemi belki şu an olmayabilir.

Sevdiğiniz kişinin değeri onu kaybettiğinizde değil o sizin yanınızdayken olsun. Asla unutmayın o kişiyi. Yanınızda olsa da olmasa da. Ama olması için çabalayın. Yanınızda olsun...

Etrafınızda dönün bir kez. Belki yan odada anneniz, yan koltukta babanız kardeşiniz... Yan koltukta oturmuş size meyve soyup veren anneniz ve televizyonda haber yorumu izleyen babanız. Sizle aynı okuldaki arkadaşlarınız... Sevdikleriniz...

Hiçbir şey için geç değil. Kalp kazanmak o kadar zor bir iş değildir. Kalp kırmak zor aslında. Bir kap asla kazanılmayacak kadar kırılmaz. Kırılsa bile dönümü vardır illaki...

Siz bu hayattaki en değerli kişisiniz. Eni sonu mutlu olacaksınız emin olun... Kendinizi asla küçük düşürmeyin. Sizin sayenizde belki birçok döngü dönüyor.
Gelecekte size aşık olacak insan ya da size aşık olan kişiden anlayın. O kişinin hayatını değiştirecek olan kişisiniz siz. Belki yüzünüzdeki sivilce, belki fazla olan kilonuz, belki çok kısa olan boyunuz. En güzel sizsiniz her zaman.

Dış görünüşe bağlı olarak ön yargılı konuşan insanlardan olmayın asla. Olanları da takmayın. Onlar sizin seviyenize yükselmeyecek insanlar emin olun. İyi niyetiniz masum kalbinize bakın. Belki yalan söyleyip insanlara kötü davrandığınız oluyordur ama hiçbir şey için geç değil.

Aşkı ikinci plana atmayın ama asla ailenizi ilk plandan çıkarmayın...
Aileniz o sizin. Bırakmayın asla.
Anneniz bu dünyada en sevdiğiniz insan olsun. Belki kırgınsınızdır birbirinize ama unutmayın kimse sizi aileniz kadar sevemez.

Aşkı illa bir gün yaşayacaksınız. Belki o kişi sizi sevmeyebilir. Ama başka bir gün illaki biri karnınıza kelebekler uçuracaktır emin olun.

Kardeşinizi, abinizi, ablanızı tartışsanız bile kalbinizden çıkarmayın.

Şu 3 günlük dünya dedikleri şey çok doğru aslında. Kırık bir kalbiniz varsa da üzülmeyin belki dünyanın üçüncü günü düzelir...
Ki bence düzelir.

Şu satıra geçtiysen bilki çok değerlisin sen ve seni seven o kadar çok insan var ki.
Bu satıra da geçtiysen bil ki sen yalnız değilsin...

Z. A.

Kapının önünde put gibi durmuş abi sıfatlı kişiye baktım. O kadar sinirliyimdim ki şu an. Hani hayatınızda bazı anlar olur ya. O kadar sinirlenir de hiçbir şey yapamazsınız. Ama kendi içinizde kendinizi yersiniz.

"Ben..." Diye bir cümle kurup bana döndüğünde alaylı bir ifade taktım yüzüme.

"Biliyor musun? O araba bana çarptığında ben en fazla ölürdüm. Gerçi şu an da bir ölüden farkım yok da... Hatta onu geçtim zaten araba çarpmasa 1 aya ölüyordum ama benim için sorun olmazdı. Ben ölürdüm insanlar ağlardı. Beni unutmazlardı. Belki 1 yıl ama olsun adım kalırdı sonuçta. Zeynep gider olay biterdi." dudakları aralandı.

"Size nolurdu peki? Ben öldüm diye üzülür müydünüz?" Konuşmasını bekliyordum ama sadece ifadesiz bir şekilde duvara doğru bakıyordu.

"Hayır üzülmezdiniz. Ama bizim yüzümüzden ölürdü derdiniz. Bu sizi biraz üzerdi tabi. Yıkılmış gibi davranırdınız demi?" Arkasını döndü.
İçinde yangınlar kopuyordu biliyordum.