SİRİUS { DÜZENLENECEK }

Abilerim-YEDİ

Medya: Ateş Aksu

Bora'dan Devam:
Yine berbat bir günde okuldaydım. Hele dün olanlar hala aklımdan çıkmıyordu. Onu asla unutmamıştım ama o an karşımda beklemiyordum. Hemen kaçtı benden. Haklıydı.

Bir anda Yeşim yanımda belirdi. "Selaam sevgilim!" Deyip yanağıma bir öpücük kondurdu. Kendimi geri çektim ama hiç istifini bozmadı. Büşra, Esila ve Alperen de buradaydı. Alperen benim hem kuzenim hem çocukluk arkadaşımdı.

Yeşim yine konuştu. "Eee size de selam. Nabersiniz?" Kızlar sadece pis pis sırıtıp cevap vermedi. Sonra Büşra konuştu. "Aaa! Büşra bak Zeynep!" Kafamı hemen çevirdim. Onu gördüm. Kalbimin benden gizli gizli atmaya başladı.

O da Can denen şerefsizin kolunun altına girmiş gülerek konuşuyordu. Sevgilisi olması imkansızdı. Aralarında yaş farkı vardı. Ama onu kıskanmıştım. Bunu kalbimin ağrıdığını hissedince anlamıştım. Onu kıskanmaya hakkım bile yoktu aslında.

Gözümü kırpmadan onu izledim. Özlemişim...

Sonra her şey aniden oldu. Tanımadığım birkaç ergen çocukta onların yanına gitti. Zeynep onlara bakmıyordu... Bakışlarını etrafta gezdiriyordu ki o an göz göze geldik. Kalp atışlarım 1 metre öteden duyulacak cinstendi. Gözlerini bana kenetledi. Biraz baktıktan sonra hemen kafasını çevirdi. Keşke ölseydim de ondan böyle uzak olmasaydım.

Bir anda oldu her şey. Kavgaya tutuştular. Herkesi dövebilecek kapasite vardı onda. Bunu bizzat test etmiştim. Aklıma gelen anıyla gülümsedim.

Elimde basketbol topu, sinirden kudurmuş bir şekilde potayı kırmaya çalışırcasına atıyordum. Annemler yine sinirimi hoplatmıştı.

Sonra bir elinde çikolatalı süt bir elinde de kitap olan bir kız gördüm. Kulaklarında da kulaklıklar vardı. Kafasını komik ve saçma bir şekilde sallıyordu. Pis pis sırıtmaya başladım. Kıza dikkatlice bakınca o olduğunu anladım... Biraz eğlenmek istiyordum zaten.

Elimdeki topu alıp onun sütüne gelecek şekilde attım. Top değince hem süt patladı hem de kitabı düşürdü. Üstü de kirlenmişti. Hemen bağırdı. "Yaa öff! Kim attı lan bunu?" Gülmemi engellemeye çalışarak dudaklarımı birbirine bastırdım.

"Pardon ben attım." Kafasını kaldırıp bana baktı. Kulağındaki kulaklıkları sertçe çıkartıp yere attı. Tek kaşımı kaldırıp piç smile şeklinde sırıttım.

Topu eline alıp hızlı hızlı gelmeye başladı. Ben de ne yapıcak diye bekliyordum. Önüme geldi. Ben de ellerimi arkamda birleştirip dik durmaya çalıştım. Aramızda en az 20 cm vardı. Topu kolunun altına aldı ve sinirli sinirli konuşmaya başladı.
"Sen kör müsün?" Ona biraz daha yaklaştım. "Sence köre benzer bir halim mi var?"