SİRİUS { DÜZENLENECEK }

Abilerim-ON

Medya: Sen Kal Ölene Kadar

Ölüm bir köprüdür, dostu dosta kavuşturur....

Ben ne alaka ya? Ateş bakarak konuştum. "Aaa başka kız kardeşin de mi var?" Safa güzel yat. Olur.

Masadakilerden kahkaha sesi geldi. Kafamı kaldırıp hemen önümde oturan Ali'ye baktım. Dudağı kıvrılmıştı. Oha çok yakışıklı bu ya! Nereye düşüyoruz. Kızım yeter bakma! Kafamı ondan çekip konuşan Ateş'e çevirdim. "Hayır güzelim senden başka kız kardeşim yok. Dediğim kişi sensin."

Anlamsızca yüzüne baktım. Ne diyor bu aq? "Ne alaka?" Neden içimden bir ses küfür et diyor? Lan yalancı! Ben öyle bir şey demedim. Yakışıklı Ateşcime kimse küfür edemez.

Akın konuştu. "Daha fazla üstüne gitme. Bilmese daha iyi zaten." Deyip dişlerinin arasından güldü. Diğerleri de karşılık verdi. Asal konuştu. "Abi bu sefer ben de anlamadım. Hatırlamadığı şey ne ki?" Yanımda oturan Eslem hala tabağıma bir dilim baklava koydu.

Abime yemin etmiştim. Baklava kesinlikle olmazdı. Bana dedeni seviyorsan yeme demişti. Yemem ben de. Ne kadar canım çekse de umrumda değildi. "Güzel yiğenim al ye bakayım. Sen onları dinleme." Kafamı hayır anlamında salladım.

"Ben doydum teşekkür ederim." Kaşlarını çattı sonra konuştu. "Aaa olmaz ben baktım sen az yedin. Hem tatlı hiç yemedin. Al al." Deyip ağzıma koymaya çalıştı. Olmaz ben dedeme ihanet etmezdim. Kafamı geriye çevirdim. "B-benim... Benim buna alerjim var. Yiyemem!" Nefes nefese söylemiştim. Son anda aklıma geldi. İyi yırttım.

Bana şaşkınca baktı. Sonra Akın konuştu. "Neden daha önce söylemedin." Ali abim de önümdeki baklava tabağını çekti. Ne ben daha yeni ne dedim? Abi dedin. Sesli demedim demi? Yok yok demedim.

Eslem halaya baktım yüzü düşmüştü. Ateş'e baktım. "Ben neyi hatırlamıyorum?" Piç smile şeklinde sırıttı. Sonra konuştu. "Boşver boşver. Önemli bir şey değil." Mal ya.

Dün Gece Ateşten:
Zeynep ayı gibi sarhoş olmuştu. Onu arabaya bindirmiş hastaneye götürüyorduk. Akın abim komaya girmesinden korkuyordu. 3 şişe içmiş.
Arabayı Ali abim kullanıyordu. Ben ve Akın abim de bu arabaya binmiştik. Mert abim, Poyraz abim ve Can da diğer arabayla geliyordu. Zeynep sayesinde evin hepsi uyanmıştı.

"Yaa ama ben Poyraz aşkımı istiyorum." Sabahtan beri Poyraz aşkım diyen Zeynep'e baktım. Ne Poyraz'mış ya tövbe tövbe.

"Zeynep abicim tamam sus. Bak arkadaki arabada." Akın abim onu uzatmqya çalışıyordu ama fayda yoktu. Ali abim dikiz aynasında sert sert bakışlar atıyordu. Ara sıra Zeynep'in sarhoş halindeki laflarına gülüyordu o kadar.

"Yaa Ateş." Kafamı ona çevirdim. "Efendim" Dudaklarını büzüştürürek konuştu. "Hani nerde Ateş? Ben göremedim. Üşüdüm zaten öf." Sırıtarak baktım. Üzerimdeki hırkayı alıp üstüne örtücektim ki eliyle itip ayağa kalkmaya çalıştı. Radyoya uzandı. "Zeynep gel buraya!" Ali abim sinirli sinirli bakıyordu. Sonra konuştu. "Ne açayım güzelim?" Oha ben şok. Ali abim ilk defa böyle konuşuyordu. Zeynep konuştu. "Ya aç şöyle bir oryantel kurtlarımızı dökelim." Akın abim ve Ali abim kahkaha attı. Bense şaşkın şaşkın bakıyordum. Elimle omzundan tutup çektim.

"Kim bu beni çeken salak?" Tip tip baktım. "Aaa böyle zeki bir abiye salak denir mi hiç abicim?" Kafasını evet anlamında salladı. Akın abim kahkaha attı. Hastanenin önüne geldiğimizi araba durunca anladım. Kapıyı acttim tam Zeynep'i indiricektim ki. Kafasını yere yatırdı. Uyuma numarası yapıyordu aklınca. Ali abim de ona bakıyordu. Diğerleri de gelmişti.