ATEŞTEN BUZ

10. "Karanlığa Doğru"

Multi : Karan Duman

10. "KARANLIĞA DOĞRU"

-Flashback [geçmişten kesit] -

"Karan!" Kumsal'ın oldukça güçlü çıkan sesiyle bakışlarımı evin girişine çevirdim. Yanımda duran babasına rağmen, koşarak bana doğru ilerledi.

Tam önümde durdu. Aslında duramadı, kendini dizginleyemeyip bedeni bedenime çarptı. O da bundan fırsat bulmuşcasına kollarını boynuma doladı.

"Çok özledim seni.." dedi boğuk bir sesle. Sertçe yutkunup bakışlarımı Levent Abi'ye çevirdiğimde göz göze geldik. Başını iki yana sallayıp bizi görmezden gelerek eve doğru ilerlemeye başladı. Kumsal ise omuzlarımdan tutarak geriye doğru çekildi ve yüzüme baktı. Gözlerim gözlerini bulduğunda ben de onu çok özlediğimi farkettim.

Nasıl insanlar rahatlamak ve huzura ermek için denizi seyrediyorlarsa, ben de rahatlamak ve huzura ermek için Kumsal'ın okyanus mavisi gözlerini seyrediyordum.

"Özledin mi beni?" dedi merakla yüzüme bakarak. "Sensiz ev çok boştu," Dudaklarını büzdü. "Sana çok alışmışım Karan. Bir daha sakın bir yere gitme."

"Gitmem." diyebildim onca söylediği şeyin arasında.

"Neden durgunsun? Beni gördüğüne sevinmedin mi?" diye sorduğunda aynı ifadesiz bir şekilde yüzüne bakmaya devam ettim. "Karan?" derken elime uzandığında elimi çektim sertçe.

"Dokunma."

"Neden?"

"Hiçbir şey olmamış gibi mi yapacaksın?" dedim kaşlarımı çatarak. "Bu eller kirlendi, Kumsal." Ellerimi havaya kaldırdım. "Bu ellere kan lekesi bulaştı. Şimdi bunları umursamayıp tutacak mısın ellerimi?"

"Temizleriz." dedi afallayarak.

"Temizlesen de geçmez." diye karşılık verdim.

"O zaman birlikte kirleniriz!" diye çıkıştı sertçe. "Seninle aramızda ayrı gayrı mı var Karan?"

"Ya sen beni delirtecek misin?" dedim ben de sesimi yükselterek. "Senin derdin ne kızım? Niye sürekli yanımda olmaya çalışıyorsun?"

Sessiz kaldığında sessizliğinden güç buldum. "Bu ellerle mi okşayacağım ben senin saçlarını?" dedim gözlerinin içine bakarak. "Yapamam Kumsal, olmaz. Seni de kirletemem. Sen böyle çok güzelsin, hep böyle kal."