ATEŞTEN BUZ

14. "Seviyorum"

14. "SEVİYORUM"

- Flashback [geçmişten kesit] -

"Karan ve Kumsal.." Levent Abi, adımızı söyledikten hemen sonra yüzümüze baktığında duruşumu mümkün olduğunca daha da dikleştirdim.

Yine bir kavgaya karışmıştım ve yüzüm yara bere içindeydi. Kumsal ise ısrarlarım üzerine yanımdan uzaklaşmıştı o esnada. Ona zarar gelmesine izin veremezdim.

"Efendim baba?" Kumsal, mahçup olmuş bir tavırla başını öne eğdiğinde Levent Abi bir sağa bir sola adımlamaya, olduğu yerde volta atmaya başladı.

"Ben sizi neden bıraktığım yerde bulamıyorum?" Ses tonu sakindi. "Siz neden benim lafımdan çıkıyor ve her defasında başınızı belaya sokuyorsunuz?"

"Kumsal'ın suçu yok," dedim sertçe. "Ben karıştım kavgaya, o bir şey yapmadı."

"Yanılıyorsun, Karan Duman." dedi yandan bir bakış atarak. "Suçun en büyüğü Kumsal'da." Söylediği şeyle birlikte kaşlarım çatılırken, Kumsal'a baktığımda o da bana bakıyordu şaşkınlıkla.

"Nedenmiş o?"

Soruma aldırmadı, bakışlarını Kumsal'a çevirdi. "Neden kaçtın?" diye sordu sadece. "Neden bıraktın Karan'ı?"

"Karan öyle istedi," dedi Kumsal derin bir iç çekerek. Beni bıraktığına şimdiden pişman olmuştu. "Korktum baba, çok korktum."

Sesi titrediğinde, destek olmak istercesine koluna dokundum fakat dönüp yüzüme dahi bakmadı. Yüzümde gördüğü yaralar, içini acıtıyordu. "Siz," dedi Levent Abi sesinin tınısını yükselterek. "Allah'tan başka kimseden korkmayacaksınız." Bir öğretmen edasıyla, tane tane konuşuyordu. "Hiç kimseden. Benden bile."

"Korkması onun elinde değil," dedim sessizce. "Bu yüzden ona kızamazsın, kalsaydı zarar görecekti."

"Gerekirse seninle birlikte dayak yiyecek ama seni yalnız bırakmayacak!" Ellerini cebinden çıkarıp, gözlerini Kumsal'ın gözlerine dikti. Mavi gözleri, bir okyanusu değil de ateşi andırıyor gibiydi. Yakıcıydı.

Söylediği şeyle birlikte kaşlarım çatıldı. Kumsal onun birtanesiydi, böyle bir şeyi nasıl söylerdi?

"Sizin, birbirinizden başka kimseniz yok." diye devam etti sözlerine. Gözleri, ben ve Kumsal arasında girip geliyordu. "Birlikte düşeceksiniz. Birlikte kalkacaksınız. Birlikte gülecek, birlikte ağlayacaksınız. Birbirinizin acılarına ortak olacaksınız. Gerekirse birlikte adam dövecek, gerekirse dayak yiyeceksiniz. Ama günün sonunda, yüzünüzdeki yaraları yine kendiniz temizleyeceksiniz."