සියෝල් විශ්වවිද්‍යාලයේ කළමනාකරණ පීඨයේ ඩීන් තුමා තමන්ගෙ කාර්යාලයට වෙලා ඉඳගෙන හිටියේ අමුත්තෙක් බලාපොරොත්තුවෙන්. ටික වෙලාවකින් බලාපොරොත්තු වුන විදියටම කව්ද කෙනෙක් ඇවිත් එයාගෙ කාර්යාලයේ දොරට තට්ටු කරා.
"කම් ඉන්"
අවසර ලද සැනින්ම ඒ කෙනා දොරත් ඇරගෙන කාර්යාලය ඇතුලට ආවා. එයා ඇඳගෙන හිටියෙ ලස්සන කලු නිල් පැහැ සූට් එකක්. ඊට යටින් සුදු පාට ෂර්ට් එකකුත් එයා දාගෙන හිටියා. කොන්ඩෙ හෙයා ජෙල් එකක් දාලා පිටිපස්සට පීරලා.
"ජන්ග්කුක්! හපොයි ඇති යන්තම් ඔයා ආවා. මම සෑහෙන්න බයෙන් හිටියේ එන එකක් නැති වෙයි කියලා."
ඩීන් ඒ කෙනාව පිළිගත්තෙ එහෙම. එයා ඩීන්ගෙ අවසරයක් නැතිවම ගිහින් ඩීන් ඉස්සරහපිටින් වාඩි වුනා.
"##ක්- සොරි. හ්යුන්ග්! මගුලක් කතා කරන්න එපා. මම හරිම නර්වස් අද, බොහොම අමාරුවෙන් මම මේ හිත හදන් ආවෙ,"
ඉඳගත්තා විතරයි කියවන්න පටන් ගත්ත තමන්ගෙ අයියාගෙ කන්දොස්කිරියාව අහන්න ඕන නොවුන ජන්ග්කුක් කටට ආව කුනුහරපෙකුත් එක්ක කතාව පටන් ගත්තත්, එයාලා මේ ඉන්නෙ පන්සලක් වගේ තැනක නේද කියලා මතක් වෙලා එයා ඉක්මනින්ම ඒක ගිලගෙන තරමක හැදියාවෙන් යුතුව කතා කරා.
ඒත් ඩීන්නම් ඒකට මහ හඩින් හිනා වුනා විතරයි.
"මොකක් කීවා? ලෝකප්‍රකට මහා ව්‍යාපාරික ජොන් ජන්ග්කුක්, තමුන් යටතෙ සේවකයො ලක්ෂ ගානක් වැඩ කරනවා නේද? මේ හීමිජජ්ං කොල්ලො කුරුට්ටො දෙසියපනහකට උගන්නන්න බයයිද?"
එහෙම කියලා ඩීන් ආයෙත් පාරක් බඩ අල්ලන් හිනා වෙන්න ගත්තා.
"ආහ්! නෑ හ්යුන්ග්, බිස්නස් එක වෙනයි මෙතන වෙනයි. බිස්නස් එකේ ඉන්නෙ මගෙන් පඩි ගන්න උන්. ඒත් මෙතන ඉන්නේ මට ගෙවලා ඉගෙනගන්න උන්. ඒක නිසා මට උන්ට මගෙ සර්වන්ට්හ්ලට වගේ සලකන්න බෑ. නිකමට හරි ඔය එකෙක් මගෙ යකා ඇවිස්සුවොත් එහෙම මම උට මොනවා කරයිද කියලා මටවත් හිතාගන්න බෑ. ඒකයි මේ අවුල."
මේ පාර හිනා වුනේ ජන්ග්කුක්. ඩීන්, ජන්ග්කුක්ගෙ අයියා කටත් ඇරගෙන එයා දිහා බලන් හිටියා විතරයි.
YOU ARE READING
Gangster
Fanfiction"කොල්ලෙක් වගේ හැසිරෙන කෙල්ලෙක් බැඳගන්න ඕන නෑ මට. මම ජොන් ජන්ග්කුක්! ලස්සන, සල්ලි තියන කෙල්ලො ඕන තරම් හොයාගන්න පුළුවන් මට!" "ප්ලීස් ජන්ග්කුක්, මම වෙනුවෙන් මේක කරන්න. මේ මම ඔයාගෙන් ඉල්ලන අන්තිම උදව්ව. මට මගෙ දූව බේරලා දෙන්න. ප්ලීස්..."
