Συγγνώμη.

364 23 18
                                    

"Εγω ειμαι εδώ, σε παρακαλώ ηρέμησε"

"Σε αγαπάω" και εκεί η καρδιά μου έχασε έναν χτύπο.

Aron's POV

Χάιδεψα απαλά τα μαλλια της καθώς βρισκόταν στην αγκαλιά μου. Πλέον ειχε παει 6 ώρα και απο τα παράθυρα έβλεπες σιγα σιγά τον ήλιο να μπαίνει. Την είχα μεταφέρει ώρες πριν στο κρεβάτι για να ειναι ποιο άνετα μίας και η ξεκούραση ήταν κάτι που ειχε πολύ ανάγκη.

"Γιατί πάντα πρέπει να καταστρέφω οτιδήποτε καλό συμβαίνει στην ζωή μου;" ρώτησα φωναχτά καθώς θαύμαζα το πρόσωπο της.

Ένιωσα ενα σφίξιμο στο στήθος καθώς σκέφτηκα πως της είχα συμπεριφερθεί μέχρι στιγμής. Ίσως τελικά δεν έπρεπε να ειχα γυρίσει...

Η σκέψη αυτή εξαφανίστηκε κατευθείαν με το που την ένιωσα να ξυπνάει και τα μάτια της να ανοίγουν σιγά σιγά.

Και ρε πουστη, ήμουν αρκετά εγωιστής για να την αφήσω παλι να φύγει.

Έτριψε τα μάτια της και έκανε κίνηση να σηκωθεί αλλά την έσφιξα παραπάνω πάνω μου. Τέτοιες στιγμές δεν είχαμε σχεδόν ποτέ και ίσως ήτανε και η πρώτη φορά που είμασταν έτσι ήρεμοι χωρίς να φωνάζει ο ένας στον άλλον και απλά να απολαμβάναμε την στιγμή.

"Καλημέρα" μουρμούρισε και βόλεψε το κεφάλι της καλύτερα στο στέρνο μου.

Το χέρι μου έπιασε απαλά το πηγούνι της και σηκώνοντας το ελαφρά ακούμπησα τα χείλη μου στα δικά της. Φαίνεται να ξαφνιάστηκε μιας και δεν ανταποκρίθηκε κατευθείαν αλλα μετά απο λιγα δευτερόλεπτα ανταπέδωσε.

"Καλημέρα" είπα μολις σταμάτησε το φιλί που τόσο χρειαζόμουν.

"Είσαι καλύτερα;" ρώτησα με ενδιαφέρον καθώς ότι έγινε χθες το βράδυ με αναστάτωσε αρκετά. Μόνο και μόνο στην σκέψη πως κάθε φορά που πάθαινε μια κρίση δεν βρισκόμουν εγώη κανείς δίπλα της.

Εκείνη έγνεψε καταφατικά, χωρίς να με κοιτάει και έκανε την κουβέρτα στην άκρη βγαίνοντας απο την αγκαλιά μου κάνοντας με να βγαλω ένα μουγκρητό.

"Τι έπαθες;" ρώτησε ανήσυχα καθώς πλέον ήταν όρθια μπροστά στο κρεβάτι.

" Γιατί σηκώνεσαι ρε μωρο μου τόσο γρήγορα;" ρώτησα και την είδα να με κοιτά έκπληκτη για μια στιγμή και έπειτα ένα απαλό κοκκίνισμα γέμισε τα μάγουλα της.

Γέλασα και σαν απάντηση, ένα μαξιλάρι έπεσε στο πρόσωπο μου.

"Έτσι εισαι;" ρώτησα παιχνιδιάρικα και πλησίασα περισσότερο την άκρη του κρεβατιού. Έκανα κίνηση να πιάσω το χέρι της αλλα εκείνη χτύπησε το δικό μου και έκανε ενα βήμα πίσω, μα βρέθηκε αντιμέτωπη με τον τοίχο.

PSYCHOWhere stories live. Discover now