(Το βιβλίο περιέχει έντονες σκηνές βίας και υβριστικού περιεχομένου.
ΔΙΑΒΆΖΕΑΙ ΜΕ ΔΙΚΉ ΣΑΣ ΕΥΘΉΝΗ)
Please DONT copy the story
#1 σε περιπέτεια 11/5/20
#1 σε μυστήριο 14/6/20
#1 Greece 3/5/20
#1 σε danger 9/5/20
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Άρχισα να περπατάω με γρήγορο βήμα προς την έξοδο αφού από λεπτό σε λεπτό θα ερχόταν η αστυνομία, πήγα να περάσω την πόρτα όμως ένα χέρι με σταμάτησε. Είδα έναν εκνευρισμένο τύπο να με κοιτάει καλά καλά. Πρέπει να είναι ένας από αυτούς αν κρίνω από την εμφάνιση. Η κουκούλα του είναι στο χέρι με αποτέλεσμα να δω το πρόσωπο του. Είναι μελαχρινός με καφέ μάτια, το πρόσωπο του έχει μια δόση θυμού, μα τα μάτια του άλλα λένε. Φαίνεται ο πόνος, ο πόνος που σου εμφανίζεται όταν χάνεις τον εαυτό σου και χάνεις τον έλεγχο... κάτι που δυστυχώς το έχω πάθει και εγώ.
Το χειρότερο συναίσθημα που μπορεί να δημιουργηθεί στον άνθρωπο, το να μην μπορεί να το ελέγξει, μόνο μερικά άτομα μπορούν να το αφήσουν πίσω πράγμα δύσκολο αφού δεν λέγεσαι άνθρωπος χωρίς αυτό...
Ένα σκουλαρίκι βρίσκεται στο κάτω χείλος του και το φρύδι του αιμμωραγεί.
- Τι κάνεις εσύ εδώ; Είπε καθώς με κοίταζε με μίσος, έτσι προσπαθούσε να δείξει τουλάχιστον. Πάω στοίχημα πως αυτό ήταν πιο επώδυνο για εκείνον παρά για τους ανθρώπους που άφηνε νεκρούς με μια σφαίρα.
Δεν απάντησα.
- Για περίμενε, εσύ δεν είσαι γιατρός!
Δεν έκανα τίποτα απλώς κοίταζα το κενό,περίμενα την επόμενη του κίνηση.
Το μόνο που έκανε είναι να αρχίσει να με τραβάει προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, άνοιξε την πίσω πόρτα ενός φορτηγού και με άγαρμπες κινήσεις με έσπρωξε μέσα, φυσικά προσπάθησα να αντισταθώ μα ήταν μάταιο αφού είναι διπλάσιος από εμένα και πιο δυνατός.
Με έσπρωξε δυνατά με αποτέλεσμα να πέσω πίσω και αυτός να κλείσει την πόρτα. Το αμάξι ξεκίνησε, δεν έβγαλα άχνα δεν ένιωθα φόβο ούτε θυμό, ίσως λίγη χαρά που επιτέλους γλύτωσα όσα και αν μου κάνουν αυτοί οι τύποι τίποτα δεν συγκρίνεται με το τρελάδικο. Όλοι λένε πως σε βοηθάει και ξεπερνάς τα προβλήματα σου. ΜΑΛΑΚΙΕΣ. Εκεί χειροτέρεψα, οι δαίμονες επέστρεψαν και το μυαλό μου βρισκόταν σε μια κατάσταση εκτός ελέγχου...
ΤΑ ΧΕΙΡΌΤΕΡΑ ΧΡΌΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΉΣ ΜΟΥ...
Ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε απότομα και άκουσα την πόρτα του οδηγού να κλείνει.
Aron'sPOV
-Θα μου πεις; Ρώτησα εκνευρισμένος.
Ian: Οχού ξέχνα το μωρέ Μαλακίες δικές μου! Είπε και έδειξε με το χέρι του το δρόμο, εγώ κούνησα το κεφάλι μου εκνευρισμένος και ξεκίνησα το αμάξι και σε λιγότερο από 30 λεπτά ήμασταν έξω απο την αποθήκη. Εξω υπήρχαν και τα άλλα βανάκια. Ο πατέρας μου θα ήταν μέσα, η μητέρα μου και η αδελφή μου θα τον δουν το βράδυ λογικά.
Κατεβήκαμε και μέσα συναντήσαμε τους υπόλοιπους.
Έκανα μια αγκαλιά τον θείο μου και καθίσαμε όλοι στους καναπέδες που υπήρχαν. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε ο David, αλλά όχι μόνος του...
