PSYCHO

Καταστροφή.

Flashback 2002

Τριτοπρόσωπη αφήγηση

Ήταν ξαπλωμένη στο μεγάλο κρεβάτι στο δωμάτιο τους και χάιδευε στοργικά την κοιλιά της. Η εγκυμοσύνη ήταν σχετικά δύσκολη έχοντας ζαλάδες, εμετούς ακόμα και στον όγδοο μήνα. Δεν το μετάνιωνε όμως ούτε στιγμή μιας ανυπομονούσε να κρατήσει στα χέρια της το κοριτσάκι της. Η πόρτα άνοιξε και ο Victor μπήκε στο δωμάτιο και με την εικόνα της χαμογέλασε. Ήταν τρελά ερωτευμένος μαζί της και το μωρό που περιμένανε ήταν η αποκορύφωση της σχέσης τους. Την πλησίασε και φιλώντας στοργικά το κεφάλι της έδωσε και ένα φιλί στην φουσκωμένη της κοιλιά.

"Τι κάνουν τα κορίτσια μου;" είπε χαρούμενα και κοίταξε τρυφερά την γυναίκα του. Οι τέτοιες εκδηλώσεις συναισθημάτων δεν ήταν συνηθισμένες από την μεριά του κάτι που άφηνε κάθε φορά την Amelia έκπληκτη. Η σχέση τους είχε περάσει πολλά μιας και δεν γνωρίστηκαν κάτω από ευνοϊκές συνθήκες. Ήταν ακόμα στην αρχή όταν ο Victor μαζί με τον αδελφό του αποφάσισε να φτιάξει τη δική του συμμορία η οποία μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα έγινε μια απο τις ποιο δυνατές όχι μόνο σε ότι  αφορούσε τα μέλη της αλλά και στις διακινήσεις όπλων και ναρκωτικών . Η Amelia απο την άλλη πέρασε τα πρώτα 17 χρόνια της σε ενα ορφανοτροφείο καθώς πο γονείς τις είχαν πεθάνει και η θεία της που είχε πάρει στην αρχή την επιμέλεια της έκανε χρήση των ναρκωτικών.
"Τι σκέφτεται ματια μου;" την ρώτησε εκείνος καθώς την είδε χαμένη για λιγο.
Του χαμογέλασε και τον φίλησε.
"Πως σε αγαπω πολυ " εκείνος της χάρισε ένα απο τα καλύτερα του χαμόγελο φωτίζοντας τον κόσμο της. Την γλυκιά αυτή στιγμή διέλυσε το απότομο άνοιγμα της πόρτα, κάνοντας τον Victor να σηκωθεί εκνευρισμένος.

"Αφεντικό σε ζητάνε" είπε ενας φρουρός κοιτώντας  τον Victor τρομοκρατημένος  κάνοντας τον να χάσει το χρώμα του. Η Amelise μόλις είδε την έκφραση του αποφάσισε να ρωτήσει το έγινε καθώς ετοιμαζόταν να σηκωθεί απο το κρεβάτι.

"Μωρό μου τι έπαθες;" ρώτησε αλλα δεν πήρε απάντηση.
"Τι συνέβη;" συνέχισε αλλά η ερώτηση της έπεσε πάλι στο κενό.
"VICTOR ΑΝ ΔΕΝ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΙ ΕΠΑΘΕΣ;" εκείνος σαν να ξύπνησε απο τον λήθαργο έκανε νόημα στον φρουρό να φύγει και γύρισε προς το μερος της.
"Ακούμε προσεχτικά στο δεύτερο συρτάρι στο γραφείο μου υπάρχει ένα όπλο,  θα το πάρεις και μαζί με τον  Ace θα φύγετε απο την έξοδο κινδύνου χωρίς να σας ακούσει κανεις; Οτι και να δεις οτι και να γίνει δεν θα γυρίσεις πίσω να με ψάξεις" ειπε σοβαρός και η Amelia τον κοίταζε τρομοκρατημένη.
"Μα-" πήγε να πει αλλά η φωνή του την διέκοψε.
"ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΙΠΑ AMELIA" φώναξε δυνατά και το σώμα της τραντάχτηξε. Εκείνη έγνεψε θετικά και ο Ace της έκανε νόημα να τον ακολουθήσει.  Ο Victor την κοίταξε και με τα χείλη του σχημάτισε την φράση   "Σε αγαπω".  Η Amelia έκανε εκατομμύρια σκέψεις η μια μετά την άλλη γεμίζοντας τον εαυτό της με φόβο για το τι θα γινόταν. Μπαίνοντας στο γραφείο η Αmelia έβγαλε το όπλο απο το συρτάρι και οπλίζοντας το, πέρασε μπροστά απο τον  Ace με κατεύθυνση την "έξοδο κινδύνου " που είχαν την πίσω πλευρά του σπιτιού δίπλα απο τον κήπο.  Καθώς πέρναγε το διάδρομο η καρδιά της χτύπαγε δυνατά και ένιωθε το μωρο να είναι αναστατωμένο. 
" Παω να φέρω το κλειδί απο την αποθήκη! Μην κουνηθείς και μην βγάλεις αχνά!"της ειπε ο Ace ψιθυριστά και απομακρύνθηκε από εκείνη. Ακούμπησε το σώμα της στον τοίχο και πήρε βαθιές ανάσες.  Άκουσε φωνές και πάγωσε ολόκληρη.  Γύρισε το σώμα της και χωρίς να κάνει θόρυβο έβγαλε σιγά σιγά το κεφάλι της απο την μια πλευρά του τοίχου κοιτώντας το θέαμα μπροστά της. Ένα λιγμός έφτασε στο στόμα της αλλα δεν βγήκε ποτέ.  Ο Victor γονατιστός γεμάτος αίματα στο πρόσωπο του κοιτώντας με μίσος τπν άντρα απέναντι του. Η Amelia δεν μπορούσε να δει ποιος ήταν μιας και ήταν γυρισμένος με την πλάτη του. Στο χώρο υπήρχαν ακόμη 3 άντρες οι οποίοι  απολάμβαναν το θέαμα. Πονούσε με την εικόνα του και ήθελε να τραβήξει το όπλο και να σκοτώσει όλους αυτούς που βρίσκονταν εκεί μέσα, αλλά ήξερε πως το μόνο που θα κατάφερνε είναι να σκότωνε τον εαυτό της και το παιδί της.

Ο άντρας που απο τι φαινόταν ήταν και ο αρχηγός έβγαλε ενα μαχαίρι απο την τσέπη του και το έτεινε προς τον Victor.
Τα δάκρυα έτρεχαν απο τα μάτια της και κ πόνος στην κοιλιά της μεγάλωνε.

Το μαχαίρι πλησίασε τον λαιμό του και λίγο πριν τραβήξει μια θανατηφόρο γραμμή το βλέμμα του έπεσε σε εκείνη.  Έρωτας,  αγαπη, λύπη και μετάνοια. Το αίμα ξεχύθηκε γεμίζοντας το μαχαίρι και το λαιμό του και ο  θόρυβος του σώματός του να συγκρούεται με το πάτωμα έφερε ανατριχίλα στο κορμί της.

Οι φωνή της δεν βγήκε ποτέ μιας και ένιωσε ενα χέρι να της κλείνει το στόμα.

"Πρέπει να φύγουμε " ειπε ο Ace και την έπιασε απο τους ώμους τραβώντας την απαλά . Τα μάτια της κοίταζαν το κενό καθώς ακολουθούσε τον Ace και τα δάκρυα έτρεχαν υγραίνοντας τα μάγουλα της. Ο πονος που ένιωθε την έκανε να μην μπορεί να πάρει ανάσα έχοντας στο μυαλό της την ίδια σκηνή.  Το σώμα της σταμάτησε απότομα και ένιωσε το κεφάλι της βαρύ. Ο Ace βλέποντας την κατάσταση της πέρασε το χέρι του στον ώμο της την στήριξε πάνω του και κρατώντας το όπλο ψηλά βγήκε απο την πίσω πόρτα πέρναγε ξεκλειδώνοντας ένα απο τα αμάξια ππυ βρισκόταν στο γκαράζ. 
Την ακούμπησε προσεχτικά στο κάθισμα και κάθησε και αυτος στην θέση του βάζοντας το αμάξι μπροστά.

"Μην κλαις" της είπε ήρεμα και την κοίταξε στοργικά. Δούλευε για τον Victor χρόνια και τον θεωρούσε άξιο αρχηγό αλλά και πολύ καλό φίλο.  Μπορεί με την Amelia να μην μιλούσαν και πολύ μιας και αυτός βρισκόταν συνέχεια σε αποστολές, την είχε ομως συμπαθήσει αρκετά και χαίρονταν που ο φίλος του είχε μια τέτοια γυναίκα απέναντι του.

End of flashback

Αυτό ήταν για σημερα
Ψηφίστε και αφήστε
και ενα σχόλιο💫
Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να περάσει γρήγορα ολο αυτο που συμβαίνει με τον Κορονοιο.

Καληνύχτα ❤