PSYCHO

Ξανά.

'Μπορώ να πάω στο μπάνιο;' Ρώτησα με τρεμάμενη φωνή. Με κοίταξε ερωτηματικά και έδειξε με το χέρι του μια πόρτα. Εγώ έγνεψα και κατευθύνθηκα προς την πόρτα. Άνοιξα δυστακτικά  την πόρτα και μπήκα μέσα γρήγορα, την κλείδωσα και ακούμπησα τους αγγόνες μου στον νιπτήρα. Κοιτάχθηκα στον καθρέφτη και έκανα πίσω τα μαλλιά μου που επεφταν στο πρόσωπο μου. Έριξα λίγο νερό στα χέρια μου για να φύγει το ξεραμένο αίμα και έπειτα έβρεξα το πρόσωπο μου. Γέλασα με τα χάλια μου. Τα μάτια μου ήταν κόκκινα ενώ κάτω από την μύτη και στο στόμα μου υπήρχε ξεραμένο αίμα. 

'Γεια σου Τερέζα...'  Ακούω και παγώνω στην θέση μου. Χιλιάδες φωνούλες επιτίθονται  στο μυαλό μου και εγώ δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Πιέζω το κεφάλι μου και το κουνάω προσπαθώντας να βγάλω από το μυαλό μου όλες τις φωνές.

Μάταιος κόπος...   

Ακουμπάω την πλάτη μου στην πόρτα και σέρνομαι στο πάτωμα. Λυγίζω τα γόνατα μου και ακουμπάω το κεφάλι μου πάνω τους. Προσπαθώ να ηρεμήσω αφού με έχει πιάσει ταχυπαλμιά και το μόνο που ελπίζω είναι να μην πάθω κρίση πανικού, γιατί αλλιώς δεν θα την βγάλω καθαρή...  Προσπαθώ να κλείσω τα μάτια μου και να ηρεμίσω της αναπνοές μου.

Aron's POV

Μπήκα στο σπίτι και η μικρή έπεσε κατευθείαν στην αγκαλιά μου, πόσο μου είχε λείψει; Ανταπέδωσα την αγκαλιά και την φίλησα στο κεφάλι της, έπειτα έκανα το ίδιο με την μητέρα μου. Εκείνη συγκινημένη φίλησε και τον Ian. Ο πατέρας μου με τον θείο μου πέρασαν χωρίς καν να την κοιτάξουν, ούτε αυτή ούτε την Rose. Πράγμα που με εξόργισε όταν παρατήρησα την θλιμμένη έκφραση της Rose. Η μητέρα μου πια είχε συνηθίσει την συμπεριφορά αυτή και το μόνο που έκανε είναι να ξαναβρεί το χαμόγελο της και να πει:

'Πόσο μου λείψατε αγόρια μου! Ελάτε σας έχω ετοιμάσει φαγητό.' Περάσαμε στην τραπεζαρία και καθίσαμε να φάμε. 

'Μαμά το Σάββατο κάνει πάρτι ένας συμμαθητής μου και σε παρακαλώ θέλω να πάω.' Είπε διστακτικά η Rose. 'Γίνεται σε ένα γνωστό bar που άνοιξε τώρα πρόσφατα. Δεν θα αργήσω στο υπόσχομαι!' συνέχισε και έκανε τα γλυκά μάτια. 

'Αποκλείετε!' Επεμβαίνω εγώ και εκείνη με κοιτάζει μουτρωμένη.

'Aron, μην ανακατεύεσαι! Ούτος η άλλως δεν θα πάω μόνη μου... Θα έρθει και η Liz.' Ήμουν έτοιμος να της απαντήσω αλλά το κινητό μου με διέκοψε.

Σηκώθηκα από το τραπέζι και βγήκα έξω.

'Έλα ρε' 

- 'Έλα ρε μαλάκα, που είσαι;'

'Σπίτι πριν λίγο ήρθα, άστα έμπλεξα με τους τρελούς σήμερα' Είπα γελώντας.

-'Ωχ, κατάλαβα'

Εκείνη την στιγμή μου ήρθε στο μυαλό μου αυτά που είπε η Τessa. 'Γονείς'

'Ρε Dylan...' Είπα καθώς ξεφύσηξα. Έπρεπε να τον ρωτήσω η περιέργια με έτρωγε. 'Πως είπες πως πέθανε η αδελφή σου;' Είπα διστακτικά, ξέρω πως τον πονούσε να μιλάει για αυτήν.

Μερικά δευτερόλεπτα πέρασαν μέχρι που άκουσα την φωνή του.

'Δεν καταλαβαίνω τι λες, η αδελφή μου ζεί.' Είπε ειρωνικά. Έπειτα συνέχισε:' Εκτός και αν εννοείς αυτό το πρεζάκι που κατέστρεψε την μάνα μου επειδή, είχε ψυχολογικά.' Μπορούσα να καταλάβω οτι δεν του άρεσε η συζήτηση για αυτό και δεν το σινέχισα.

Κάθησα σε ένα απο τα σκαλάκια και χάζευα τα νερά που έπεφταν νοχελικά απο το συντριβάνι.Έβγαλα απο την τσέπη του παντελονιού μου ένα τσιγάρο και το άναψα. Πόσο θα ήθελα να πιώ τωρα... Να νιώσω την απόλαυση από την γλυκιά κάψα που μου αφήνει η βότκα στον λαιμό μου. Κάποιες φορές νιώθω πως θα μπορούσα να ζήσω μόνο με το ποτό. Το ξέρω πολύ αυτοκαταστροφικό αλλά έτσι είμαι εγω, μου αρέσει να παίζω με την φωτιά.

Ξαφνικά το κινητό μου δονήθηκε και είδα το όνομα του Robert στη  οθόνη.

'Αφεντικό η κοπέλα έχει κλειδωθεί εδώ και αρκετή ώρα στο μπάνιο, της χτυπάω αλλά δεν απαντά. Λέτε να έπαθε τίποτα;' Φαινόταν μια μικρή δόση ανησυχίας στην φωνή του.

'Περίμενε έρχομαι.' Είπα καθώς σηκωνόμουν από το πεζούλι. Έκανα μια τελευταία τζούρα από το τσιγάρο μου και το έριξα στο πάτωμα πατώντας το, για να σβήσει.

Τι να έγινε πάλι;

Αυτό ήταν για σήμερα ❤️❤️
Ελπίζω να σας άρεσε.
Πατήστε το⭐ και αφήστε και ένα σχόλιο 💬

Έβαλα καινούργιο εξώφυλλο 😍 ελπίζω να σας αρέσει.

Τα λέμε στο επόμενο.
Byeeee