PSYCHO

Εφιάλτης

[ Σε περίπτωση που δεν το ανάφερα η ιστορία εξελίσσεται στο San Francisco και είναι φθινόπωρο.]

Aron's POV

'Γονείς' τι ήταν αυτό που πέταξε; Ο Tomas είχε μείνει να την κοιτάει όπως εγώ και ο Ian. Δεν έδωσα πολύ σημασία σε τι έλεγε, στα αρχίδια μου τι κάνει αυτός και η οικογένεια του. Η τύπισσα είναι τρελή. Ο Jake μπήκε μέσα και κατάλαβα πως ήταν η ώρα να φύγουμε, θα πήγαινα εγώ ο Ian, ο θείος μου και ο πατέρας μου να δούμε και την μητέρα μου και την αδελφή μου.

Ναι, έχω άλλη μια αδελφή. Είναι 16 και δεν έχει μπλέξει και ούτε πρόκειται. Ξέρει πως είμαστε όλοι μπλεγμένοι, αλλά δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Της έχω τρελή αδυναμία και αυτης και της μητέρας μου αλλά δεν τους το δείχνω πολύ τελευταία αφού έχω να τους δω 2 μήνες. Σχεδόν όλα τα βράδια κοιμόμουν στην συμμορία, εκτός από καμιά φορά που ξενυχτάω στα μπάρ. Με πολύ καλή παρέα μάλιστα...

Φυσικά όμως η κυρία Τερέζα, νομίζω διακρίνεται την ειρωνία είχε άλλα σχέδια. Πόσο με εκνευρίζει να μην υπακούν σε αυτά που τους λέω. Ειδικά αυτή. 

Άφησα το χέρι της και την κράτησα σφιχτά από τον λαιμό, 'όλα τα νεύρα που είχα μέσα στην ημέρα τα ξέσπαγα πάνω σε αυτήν. Εκείνη έκανε κίνηση να βγάλει τα χέρια μου αλλά φυσικά δεν πέτυχε τον σκοπό της. Ήταν λες και ήταν το θήραμα  και εγώ ο θηρευτής. Δεν μπορούσα να αποχωριστώ την λεία μου μέχρι να την κατασπαράξω τελείως...

Τα μεγάλα εκφραστικά μάτια της έδειχναν αδιαφορία και κανένα είδος φόβου. Άρχισε να γελάει κάνοντας με να φρικάρω για λίγο, το βλέμμα της έγινε αυτό του τρελού και εγω άφησα απότομα τον λαιμό της και βγήκα έξω κλείνοντας την πόρτα με δύναμη. Μπήκα μέσα στο αμάξι και αμέσως μετά ακολούθησε ο Ian. Χαιρέτησα με ένα νεύμα τον πατέρα και τον θείο μου και βολεύτηκα καλύτερα στην θέση μου. Ώρες ώρες απορώ πως αυτό το παιδί, είναι τόσο ευαίσθητο. Να μου πεις αυτό που έχω εγώ δεν είναι τίποτα από αναισθησία. Τα αισθήματα όπως αγάπη, χαρά, μελαγχολία, ενθουσιασμός δεν υπάρχουν πια στον φάκελο που λέγεται αισθήματα. 

Μετά από ένα 2ώρω το αμάξι σταμάτησε. Βγήκαμε έξω και προχωρήσαμε προς την έξοδο. Αφού ο πατέρας μου έκανε νόημα στους 'φρουρούς' να ανοίξουν την πόρτα μπροστά μας απλώθηκε η μεγάλη έπαυλη. Δεν μεγάλωσα σε τόση χλίδα, δεν ήταν όλα τόσο εύκολα για εμάς ειδικά πριν 6 χρόνια. Κινδυνεύαμε όλοι μας, μια από την αστυνομία και μια από τους εχθρούς του πατέρα μου. Δεν είμασταν από πάντα τόσο δυνατοί. Πέρασα χρόνια δύσκολα, και αναγκάστικα  να βάψω τα χέρια μου με αίμα για να βγω ζωντανός.  Ακόμα θυμάμαι εκείνη την ημέρα, λες και ζούσα σε εφιάλτη. Ήμουν 15 χρονών.

Flashback

Άκουσα φωνές από το σαλόνι και τινάχτηκα από το κρεβάτι. Ξεκλείδωσα την πόρτα και έτρεξα προς τον διάδρομο, πρίν μπω στο σαλόνι το πόδι μου πάτησε σε κατι υγρό με αποτέλεσμα να γλιστρήσω και να πέσω. Έπιασα το κεφάλι μου και έβγαλα ένα βογγητό. Κοίταξα το πάτωμα και είδα μια λίμνη αίματος, με το βλέμμα μου ακολούθησα την λίμνη και πάγωσα στην θέση μου όταν είδα τον Jacob, τον κολλητό του μπαμπά  μου, με μια τρύπα στο κούτελο του. Τον είχαν πυροβολήσει. Άρχισα να κάνω πίσω με τα χέρια μου τρομοκρατημένος, μέχρι που το σώμα μου ακούμπησε τον τοίχο. Σηκώθηκα και με γρήγορα βήματα πήγα στο κομοδίνο στο δωμάτιο των γωνιών μου. Ευτυχώς που στο σπίτι δεν ήταν η Rose και o Ian. Τους είχανε στείλει οι γονείς μου στην θεία μου, για ένα μικρό χρονικό διάστημα για να είναι ασφαλής. Μου έλειπαν τρελά αλλά ήταν για το καλό τους. 

Άρχισα να ανοίγω τα συρτάρια μέχρι που βρήκα αυτό που έψαχνα. Ένα όπλο. Το έβγαλα και το όπλισα. Κατευθύνθηκα  προς το σαλόνι. Στο σαλόνι βρισκόταν η μητέρα μου καθησμένη στον καναπέ και ο πατέρας μου μούρη με μούρη με έναν τύπο. Ο τύπος φαινόταν αρκετά τρομακτικός αφού όλο το πρόσωπο του ήταν γεμάτο με τατουάζ και στα αυτιά του υπήρχαν πολλά σκουλαρίκια. Τα ρούχα του ήταν μαύρα και κρατούσε ένα όπλο. Πλησίασα πιο κοντά και έσφιξα το όπλο στα χέρια μου, ο τύπος με κατάλαβε και γύρισε το βλέμμα του προς την μεριά μου. Γέλασε ειρωνικά και είπε απευθυνόμενος στον πατέρα μου.

'Βλέπω Vegas έκανες καλή δουλειά με το μπάσταρδο σου' Είπε ειρωνικά. 'Αλλά κρίμα που δεν θα προλάβεις να τον δεις να μεγαλώνει' Δεν ήξερα τι έκανα, δεν κατάλαβα πότε είχα βρεθεί να πυροβολώ συνεχόμενα τον τύπο στο στήθος του. Ο πατέρας μου με πλησίασε και με χτύπησε φιλικά στον ώμο. Εγώ συνέχισα να κοιτώ το κενό. Η μητέρα μου έπεσε στην αγκαλιά μου και άρχισε να κλέει. Την έσφιξα στην αγκαλιά μου και απελευθέρωσα τα δάκρυα που κρατούσα τόση ώρα. 

End of Flashback

Τα τελευταία δάκρυα που έχω ρίξει ως τώρα...

Αυτό ήταν για σήμερα.

 Ελπίζω να σας άρεσε 😋  😘  

Sorry που άργησα. Πατήστε το αστεράκι και αφήστε ένα σχόλιο. 🥰😗 

Είχαμε Aron's POV.😊