PSYCHO

Ενοχές .

Άνοιξα τα μάτια μου και αμέσως το μετάνιωσα καθώς η βίαιη σύγκρουση τους με το φως του δωματίου τα έκανε να τσούξουν. Αφού συνήθισα επιτέλους το φως κοίταξα το δωμάτιο γύρω μου. Υπήρχε ενας διθέσιος καναπές στα αριστερά ενώ στο κρεβάτι που βρισκόμουν δίπλα υπήρχε μια καρέκλα. Το βλέμμα μου έπεσε στα σωληνάκια που ήταν περασμένα μέσα στο χέρι μου και ξεφύσηξα. Η πόρτα άνοιξε και μέσα στο δωμάτιο εισέβαλε ο Άρον, Ο Dylan και η μαμά μου. Η μαμά μου; Τα μαλλιά της είχαν αυτή την καστανόξανθη απόχρωση που είχαν πάντα ενώ φαινόταν αρκετά αδυνατισμένη, τα ρούχα της πάντα περιποιημένα και επικρατούσε το μαύρο.Τα μάτια της γυναίκας που πάντα θαύμαζα είχαν χάσει την λάμψη τους που παλιά επικρατούσε και στη θέση τους μπήκε ένα μαύρο γεμάτο πόνο βλέμμα.

Ένιωθα όλα τα μάτια πάνω μου και το βλέμμα μου έπεσε πάνω στον Άρον. Αυτός αποφάσισε να με βγάλει απο την δύσκολη θέση και έκανε νόημα στην μητέρα μου να πλησιάσει και εκείνη το έκανε διστακτικά. Κάθισε δίπλα μου και προσπαθούσε να κρατήσει τα δάκρυα της και μια νεκρική σιγή απλώθηκε στον χώρο την οποία αποφάσισε να διαλύσει ο Ντίλαν.

'Πως νιώθεις;' ρώτησε αλλά δεν πρόλαβα να απαντήσω καθώς η μαμά μου όρμησε στην αγκαλιά μου κλαίγοντας. Έκανα ένα μορφασμό πόνου και εκείνη πήγε να απομακρυνθεί αλλά δεν την άφησαν τα χέρια μου που ανταπέδωσαν στην αγκαλιά. Έκλεισα τα μάτια μου και το άρωμα της με γέμισε. Οι αναμνήσεις με κατέκλυσαν και τα δάκρυα απειλούσαν να ξεφύγουν απο τα μάτια μου. Απομακρύνθηκα αμήχανα και έκλεισα τα μάτια μου ξεφυσώντας μιας και ο πόνος με σφάδαζε. Με κοίταξε μετανιωμένη και μου έπιασε το χέρι στοργικά.

'Ντίλαν ειδοποίησες τον πατέρα σου;' ρώτησε και πετάχτηκα αμέσως με τα λογια της αγνοώντας τον πόνο. " Δεν είναι πατέρας μου, ειναι ενα τέρας " φώναξα και εκείνη με κοίταξε έντρομη.

"Ουτε εσύ είσαι μητέρα μου. Μου είπατε όλοι ψέματα γαμώτο σας " συνέχισα να φωνάζω και προσπάθησα να βγάλω τα σωληνάκια απο το χέρι μου καξ να σηκωθώ. Τα χέρια του όμως βρέθηκαν να με κρατάν απότομα και έκανε νόημα στον Ντίλαν να βγουν έξω.

"Τον σιχαίνομαι " φώναξα και προσπάθησα να φύγω απο το κράτημα του.
"Κάτσε ήρεμη " φώναξε με την σειρά του ο Άρον καθώς με κράταγε σφιχτά.
"Παράτα-" δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την λέξη και ένιωσα τα χείλη του να ενώνονται με τα δικά μου. Το φιλί του γλυκό λες και προσπαθούσα να απομακρύνει ολο τον πόνο που ένιωθα. Το μυαλό μου με την αίσθηση αυτή ήταν σαν να τα διάγραψε όλα και το μόνο που με ένοιαζε εκείνη την στιγμή ηταν ο τρόπος που με έκανε να νιώθω. Απομάκρυνε τα χείλη του και άνοιξα τα μάτια μου που τόση ώρα είχα κλειστά.
" Αν έτσι σκας θα το κάνω ποιό συχνά " είπε παιχνιδιάρικα και γέλασε με την έκφραση αμηχανίας που είχα.
"Συγγνώμη " του ψιθύρισα μετανιωμένη, ενώ εκείνος με κοίταξε παραξενεμένος .

Aron's POV

"Συγγνώμη μολις έχασες τον πατέρασου και εγω κάθομαι και σε ζαλίζω με τα δικά μου. Είμαι απαίσια " είπε έτοιμη να κλάψει.
"Έπρεπε να μείνω σε εκείνο το γαμημένο κτήριο ή τουλάχιστον ας με σκότωνες εσύ " φώναξε. Έκλεισα στις παλάμες μου το πρόσωπο της και σκούπισα τα δάκρυα της. Δεν μου άρεσε να κλέει, πόσο μάλλον για εμένα.
"Ηρέμησε κοριτσάκι μου " της είπα χαϊδεύοντας τα μαλλιά της. Το βλέμμα μου χάθηκε πάλι στο δικό της και ένιωθα ζωντανός, το βλέμμα μου έπεσε στα χείλη της και ήθελα να τα ξαναγευτώ. "Θα σου τα εξηγήσω όλα " είπα πριν ενώσω τα χείλη μου με τα δικά της κάνοντας την σκέψη μου πραγματικότητα.

Αυτό ήταν για σήμερα !
Ελπίζω να είστε όλοι υγιείς και να προσέχετε εσείς και οι οικογένειες σας ❤
!Ψηφίστε και αφηστε και ενα σχόλιο!
Επίσης ΧΙΛΙΑΑΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΓΙΑ 4.200+ αναγνώσεις. Wowww😍💫

~Καλό βράδυ, τα λέμε στο επόμενο~