PSYCHO

Ηλίθια λέξη.

{Προσοχή κεφάλαιο με βίαιο και σκληρό περιεχόμενο}

Ακούγεται ένας δυνατός θόρυβος από πίσω από την πόρτα που με κάνει να τρανταχτω...

Αρπάζω με γρήγορες κινήσεις το ψαλίδι και το τοποθετώ στο πίσω μέρος της ψυχιατρικής φόρμας. Η πόρτα ξεκλειδώνει και μέσα στο δωμάτιο μπαίνει ο τύπος που ήταν προηγουμένως, μένει άφωνος από αυτό που αντικρίζει αλλά δεν κάνει καμία κίνηση να δει αν ζούν. Απλώς κουνάει το κεφάλι του δεξιά και αριστερά και γελάει. Γελάω και εγώ και σαστίζει.

'Το αφεντικό σε θέλει στο γραφείο του' είπε καθώς έβγαλε από την τσέπη του ένα κλειδί. Πήγε να πιάσει το χέρι μου αλλά το τράβηξα απότομα κάνοντας τον να σφίξει το σαγόνι του.

'Οο μην μου το παίζεις δύσκολη μικρή γιατί μπορώ άνετα να σε κάνω τσιρίζεις καθώς σε στραγγαλίζω...' η φωνή του ήταν απειλητική και φαινόταν να το απολάμβανε. Δεν ένιωσα όμως ούτε λίγο φόβο. Ένιωσα οργή για μια ακόμα φορά.

Έπιασε το χέρι μου σφιχτά και με το άλλο έβγαλε τις αλυσίδες. Οι καρποί μου είχανε μελανιάσει αλλά δεν έδωσα πολύ σημασία.

'Γιατί το λες και δεν το κάνεις;' Είπα προκλητικά και εκείνος σάστισε για λίγο αλλά δεν άργησε να επαναφέρει την ψυχρή μάσκα που φορούσε πριν λίγο.

'Μπορώ να κάνω πολλά πράγματα σε αυτό το όμορφο σωματάκι αλλά δυστυχώς σε θέλει ο Logan...' πλησίασε το πρόσωπο του στο δικό μου και συνέχισε 'χωρίς ίχνος μελανιάς'.

'Μπορώ όμως να κάνω μια εξαίρεση' με κοίταξε πονηρά και πήγε να με φιλήσει. Χωρίς να το πολυσκεφτό κάρφωσα το ψαλίδι στο μάτι του με δύναμη. Μούγκρισε απο τον πόνο και παραπάτησε δίνοντας μου την ευκαιρία να αρπάξω με γρήγορες κινήσεις το όπλο του και να τρέξω έξω απο το δωμάτιο.

Aron's POV

Έχουν περάσει 2 μέρες και δεν έχω κανένα νέο της. Ο αδελφός της δείχνει τελείως αδιάφορος αλλά ξέρω πως καταβάθος πεθαίνει να μάθει πως είναι. Σήμερα είναι Σάββατο και αυτή την στιγμή βρίσκομαι στο σπίτι που γεννήθηκα στο γραφείο του πατέρα μου προσπαθώντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου.

'Τι δεν καταλαβαίνεις γαμώτο!' φώναξα στα μούτρα του. Εκείνος δεν έδωσε σημασία και έτεινε το βλέμμα του στο κινητό του. Το χέρι μου χτύπησε το γραφείο με δύναμη καθώς σηκώθηκα όρθιος. Έβραζα απο τον θυμό.

'Έχεις λίγες ώρες να μου τους βρεις και να μου τους φέρεις. Έχεις άκρες παντού, δεν σε φοβάμαι. Πρόσεχε όμως μην κάνεις καμιά βλακεία γιατί θα με βρείς μπροστά σου.'

Δεν έκανε απολύτως τίποτα, μόνο γέλασε ειρωνικά και αυτό ήταν που ξεχείλισε το ποτήρι. Έβγαλα το όπλο μου και το τοποθέτησα στον κρόταφο του. Πίεζα με δύναμη το κεφάλι του και το όπλισα.

Δεν μίλησε απλώς έμεινε να με κοιτά με ένα αδιάφορο βλέμμα.

'Τόσο ερωτευμένος είσαι;' με ρώτησε όχι ειρωνικά αλλά σοβαρά.

Γέλασα και κατέβασα το όπλο από το κεφάλι του.

'Μην λες βλακείες Lucas. Ξέρουμε και οι δύο πως ο αρχικός στόχος δεν ήταν αυτή αλλά η Rose όποτε θες δεν θες θα βοηθήσεις.'

'Σήμερα η Rose θα πάει σε ένα πάρτυ. Το καλό που σου θέλω να μην βγεί απο το σπίτι και να βάλεις κάποιον να την προσέχει.' Κατευθύνθηκα προς την πόρτα και πριν προλάβει να απαντήσει την έκλεισα με δύναμη.

Κατέβηκα στο σαλόνι και επικρατούσε μια νεκρική ησυχία. Λογικό αφού η μητέρα μου έλλειπε και ο Ian δεν είχα ιδέα που ήταν.

'Ερωτευμένος' γέλασα με αυτή την ηλιθιότητα και πήρα τα κλειδιά του αυτοκινήτου καθώς χρειαζόμουν επειγόντως ένα ποτό...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Αυτό ήταν για σήμερα.
Ελπίζω να σας άρεσε ❤️

Επίσης φτάσαμε 500+ αναγνώσεις.
OMG😍😍

Ευχαριστώ για ολααα
😘

Πατήστε ⭐ και αφήστε ένα 💬