PSYCHO

Σταμάτα.

'Μπάσταρδε'

Του φώναξα και τα νεύρα μου δεν ήταν καθόλου καλά. Πήγε να μου ορμήσει αλλά ο Aron μπήκε μπροστά σταματώντας τον.

"Dylan σταματά το" είπε κοφτά. Ο Dylan τον κοίταξε εκνευρισμένος και ξεφυσηξε.

Έξω βγήκαν και άλλα 3 άτομα. Με κουκούλες. Ήταν και οι τρεις αρκετά ψηλοί με τατουάζ. Ο τρίτος δεν μπορούσα να διακρίνω αν έχει αφού τα χέρια του ήταν καλυμμένα από το ύφασμα της ζακέτας.

Με κοίταζαν από πάνω μέχρι κάτω και έπειτα κοίταξαν τον Dylan.
Έκανα ένα βήμα πίσω και είπα.

'Aron σε περιμένω στο αμάξι, μην αργήσεις.' άρχισα να κατευθύνομαι προς το αμάξι χωρίς να κοιτάξω πίσω και ας ένιωθα 6 ζευγάρια μάτια πάνω μου.

Μπήκα στο αμάξι και κοίταζα μπροστά, προσπαθούσα να καθησυχάσω τις φωνές. Μάταιος κόπος όμως.

Οι φωνές πολλαπλασιαστικαν και δυστυχώς υπερτερούσαν αυτές που μου έλεγαν να σκοτώσω κάθε άνθρωπο σε αυτήν την αποθήκη.

Βγήκα έξω χτυπώντας την πόρτα με δύναμη και ξεκίνησα να προχωρώ σε μια κατεύθυνση χωρίς να γνωρίζω που πηγαίνω.

Ακούω κάποιον να με φωνάζει αλλά δεν δίνω σημασία. Το κεφάλι μου πονάει αρκετά πολύ και τα μάτια μου αρχίζουν και θολώνουν.

Κρίση Πανικού. Γαμωτο.

Σταμάτησα ξαφνικά και έπεσα με τα γόνατα στο πάτωμα. Πίεσα με τα χέρια μου το κεφάλι μου μιας και σταματήσει το χάος αλλά τίποτα.

Άρχισα να περνώ κόφτες ανάσες μέχρι που ένιωσα 2 χέρια να τυλίγονται γύρω από την μέση μου και να με σηκώνουν.

Γύρισα και αντίκρισα τον Aron, τρέμοντας αφού η κρίση δεν είχε περάσει. Στο βλέμμα του μπορούσα να διακρίνω το άγχος που αισθανόταν.
Τινάχτηκα μακριά του και τον κοίταξα εκνευρισμένη.

' Τι έπαθες;' ρώτησε.

'Εσυ φταίς, εσύ δεν έπρεπε να με φέρεις εδώ γαμωτο σου' του φώναξα. Δεν έφταιγε αυτός αλλά ήθελα να ξεσπάσω.

' Έχεις δίκιο εγώ φταίω, φταίω που σε έσωσα και δεν σε πλάκωσε στο ξύλο' τώρα πια είχε αλλάξει. Τα χαρακτηριστικά του είχαν σκληρύνει και ήταν σαν να έφτυνε τις λέξεις.

Δεν είχα να πω κάτι και έτσι έσκυψα το κεφάλι μου. Τον άκουσα να ξεφυσαει και σήκωσα το βλέμμα μου για να αντικρίσω το μπερδεμένο με θυμωμένο βλέμμα του.

Γύρισε την πλάτη και άρχισε να περπατάει. Το ίδιο έκανα και εγώ. Αισθανομουν ενοχές. Δεν ξέρω γιατί...

Ξαφνικά το σώμα μου γύρισε απότομα από την δύναμη δυο χεριών. Συνάντησα τα μάτια του. Δεν πρόλαβα να μιλήσω αφού τα χείλη του με διέκοψαν. Το φιλί άγριο και παθιασμένο. Σαν να ήθελε να δείξει ποιος ήταν ο νικητής σε αυτήν τη μάχη. Και σίγουρα ήταν αυτός.

***************************
Αυτό ήταν για σήμερα 😏
Ελπίζω να το απολαύσετε όσο για απόλαυσα να το γράφω και εγώ.

Τι νομίζετε έπαθε ξαφνικά ο Aron;
Μέχρι το επόμενο bb❤️