Özgürlüğün Hayali

2. BÖLÜM

Esra Çetin Ağzından
   Dünki verdiğim lösemi haberimden sonra sanki hiçbirşey olmamış gibi hazırlandık. Üzerime siyah sweet altaysa siyah pantolon giydim saçlarımı örüp arabanın yanında annemgili beklemeye başladım.

      Geldiklerinde arabaya binip hastaneye gitmeye başladık. Yolda telefonuma  art arda gelen bildirimlerden çıkarıp açınca annemin benim bir fotoğrafımı paylaşmış olduğunu farkettim.
Biricik kızım lösemi olmuş dualarınızı eksik etmeyin
Diye de duygu sömürüsünü yapmış.
  
     Hastaneye varınca hemen Lodos abinin odasına girdik annemlerle özel olarak konuşması gerektiğinden beni dışarı aldılar. Çıktıklarında hiçbirşey demeden Kan alım yerine gelip annemlerin kanlarını almaya başladılar. Annem bana telefonunu uzatıp
  "Fotoğrafımızı çeker misin kızım"  diye emir barındıran cümlesine birşey demeden telefonunu aldım. Artık kızım diyince midem bulanıyor hemşire burda olmasa kızım demezdi. Telefonu alıp birkaç fotoğrafını çekip geri verdim.
    
      Kanları alındıktan sonra tahlil sonuçlarını bekleyecekmişiz yine. Bizde çıkışa doğru yürümeye başladık. Dışarı çıkınca magazinciler bastı bizi. Tabi annem konum paylaşınca onlar için bizi bulmak çokta zor olmamalı.
      Biz hızlı hızlı çıkışa yürürken onlar sorularını sıraladılar. Annem oyuncu olduğu için onlar için bomba bir haber.
   
  Akşam
Annemle babam çok heyecanlandılar çünkü annem evli olduğu için öyle iş yemekleri veya filmlerle ilgili olaylar dışında hiç habere düşmedi. Bu onun kariyeri ve geleceği için çok önemli bir gelişmeymiş. Lan ben ölüyorum annem kariyeri için mutlu yaa geçen gün Allah'tan sevinmediler diye düşünüyordum, sevindiler. Haberde
 
     Ünlü oyuncu İrem Çelik ve eşi Ateş Çelik'in biricik kızları Esra Çelik'in lösemi olduğuyla ilgili gelişmeler var. Gördüğünüz görüntülerde 15 yaşındaki Esranın yüzü sapsarı ve morali çok bozuk gözüküyor Allah yardımcıları olsun. Sıradaki habere geçelim.

    4 dakikalık haber için mutlu oldular 15 yıllık kızları için üzülmediler hiç.
    
    Sinem teyze (çalışan abla) benim ilaçlarımı aldığından hemen kullanmaya başladım. Yemek saati gelince odaya geçip yemeye başladık. Babam birden bana dönüp
"Yarın okul için hazırlanma hastaneye yatacaksın birde seni çekemem evde" dedi ve tekrar ağzını doldurmaya başladı. Bende ağzımdaki lokmayı yutup
    "Baba boşuna yatmama gerek yok sizin ilikleriniz uyarsa boş boşuna uğraşırız." dedim yemeğime bakarak.
 
     Ne kadar evde kalmak istemesemde boş boşuna git gel uğraşmak istemiyorum. Babam alayla sırıtarak
    "Sence senin için iliklerimi verir miyim gerizekalı"
 
     Yemek babamın son sözlerinden sonra sessiz geçti. Bende yemekten sonra ne olur ne olmaz diye odamdaki kıyafetleri diş fırçası gibi kişisel eşyalarımı hızla toparladım. Ne olur olmaz ne kadar orda olacağım belli değil. Toparlanınca kıyafetimi değiştiremicek kadar yorgun olduğumdan kendimi yatağıma attım. Yastığıma sarılıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Çokk doldum herhalde.

    Sabah
Saat 12 de kalkıp hazırlanmaya başladım. Üstüme açık mavi sweet ve eşofman geçirip arabaya bindik. Hastaneye varınca Hastanenin önünde magazincinin olmadığını farkedince annemler hiç arabadan inmeden gaza basıp gittiler. Bende elimde 2 Koca valiz ve büyük bir çantayla yürümeye çalışıyorum.
   
       Birden bir çocuk benim zor durumda olduğumu farkedip yardıma geldi. Şapka taktığından yüzünü görmedim. Kafasını bir anda kaldırıp yüzüme bakınca o da bende bildiğin şoka girdik. Çok benziyoruz yaa bildiğin erkek kopyam. Şaşkınlıktan çıkıp yürümeye başladım. Çocukta iki valizide sürerken birden bana dönüp
 
  "Neden tek başına geldin ki hastaneye" diye sordu. Ben ona bakarken gözümü kaçırdım.
  "Lösemiymişim babam arabayla bırakıp gitti şirkette acil işleri varmış." dedim ve hemen ardından ekledim

"Sen nasıl bana bu kadar benziyorsun erkek kopyam gibisin acaba benim kayıp ikizim misin ya" dedim gülerek
 
  İkizim diyince suratı düştü herhalde bu konuda konuşmaktan pek haz etmiyor. Cevapta vermedi öküz insan en azından geçmiş olsun derr di mi. Lodos abinin odasının önüne gelinceye kadar çıt çıkmadı aramızdan.
  "Benden buraya kadar bücür çok geçmiş olsun" dedi bana sırıtarak. Omuz silktim
"Sağol öküz ama sen benim Lodos abinin odasına gelicemi nerden biliyordunki?" Başta sinirlensede sonrasında gülmeye başladı. Bende onu umursamadan odanın kapısını çalıp girdim.
   "Lodos abi annemler benim hastaneden tedavi olmam için gönderdi. Hee birde kapıda ökküz var onun karın ağrısını öğrenip göndersen müteşekkir olurum bücür diyorda ökküz."
  
  Lodos abi başta üzülsede sonrasında dediklerime tebessüm etti. Ökkküz odaya girince ikiside kahkaha atmaya başladılar. Lodos abi ilk defa çatık kaşları olmadan gamzesiyle çok yakışıklı. Hayran hayran Lodos abiye bakarken
" Ne oldu ki" diye sordum kahkahaları arasında nefes alıp Lodos abi
"Kardeşim Yusufa yakışan en iyi sıfattır buu küçük inatçı keçi " dedi. Utancımda kıpkırmızı oldumm

     Dalga geçmeleri bitince beni onkolojideki bölümünün oraya geldik yatağa oturdum. Lodos abiye teşekkür ettim. Lodos abi tam çıkıcakken aklıma gelenle onu durdurup utana sıkıla
"Lodos abi ben tek başıma sıkılırım 2 3 kişiyle aynı oda olsa olmaz mı?" diye sordum. Beni onayladı. Ve birlikte yürümeye başladık
  
  Aslında Lodos abi herkesle benim gibi özel olarak ilgilenmiyor ben gelirken Lodos abiye randevu almıştım ve babamın bana verdiği kredi kartını ilk defa kullandığımdan ne kadar para gitti pek umursamadım. Büyük ihtimalle dünyanın parası etti.
 
   Lodos abi asistanıyla konuşup halledeceğin söyledi ve odadan çıktı. Bende yatağa uzanıp bugünü düşünmeye başladım.
    
     Telefonumu çıkarıp instagram hesabıma girdim takipçi sayım bir anda çok artmış. Nedenine bakmak için annemin beni etiketlediği gönderilere baktım. Annem evde gizli magazinci gibiymiş yaa. Yastığıma sarılıp ağlarkenki halimi videoya alıp atmış. Artık gerçekten de onların bu halleri beni yoruyor. Videoyu görünce tekrardan duygulandım. Bu aralar Baya sulugöz oldum bee.