Özgürlüğün Hayali

36. BÖLÜM (seans)

Yusuf'un Ağzından
Odamda sinirle duvara yumruk atarken kendimi sakinleştirmeye çalıştım.

Sakin ol, sakin ol, sakin oll. İkizin çok yara aldı onun için kabul etmelisin. Hasiktir yaaaa. Ben çok korkuyorum nasıl konuşucam?

Ya psikolog salak olduğumu düşünüp dalga geçerse? Ya benle bir daha konuşmak istemezse.

Sakin ol!!!
Sakin ol!!!

Toprak abimin öğrettiği nefes egzersizine başlamalıyım ama başlayamayacak kadar stresliyim.

Esra'yı düşün Yusuf. Esra'yı ve annemi düşün.

Esra'mın bana çizdiği portre çizimimi dokunup onu düşünmeye başladım

Esra eve geldikten sonra evde ilk defa oluşan huzur ve mutluluk ortamı aklıma gelmeye başladı. Esra sırf seviyor diye eğlencesine kıskanç taklidi yaparken bana 'yoh amına' adlı bakışı, sarıldığımızda dertlerimin toz olup uçması, beni o bıldırcın kadar boyuyla koruması zihnime doluştu.

Esra için çekinmemem gerekir, zaten Berk dışında kimse benim bu kadar çok asosyal olduğumu bilmiyor. Saklıyorum zar zor, bilerek mikrofon karşısında konuşmuyorum hiçbir zaman.

Ne zaman bana soru yöneltilse Esra hazırcevaplılığıyla cevaplıyor. O hep beni korudu. Bende onu zihnindeki canavardan korumalıyım.

Bu zamana kadar ne üvey babasından, ne üvey annesinden, ne okulundaki zorbalardan Esoşumu korudum koruyabildim. Rüzgar abimden bile koruyamadım.

Onun için bir psikologtan destek almalıyım. Hem belki asosyalliğimi atlatırım ve Toprak abim gibi daha çok sosyalleşirim ve onu korurum.

Benim asosyalliğim İnternete yazan sosyal anksiyete gibi, sadece utangaçlık veya çekingenlik değil. Elim titriyor, nefesim daralıyor, Toprak abimin hastalığı gibi taşikardi oluyor, konuşurken hep rezil oluyorum. Bu yüzden sadece akrabalarla takılıyorum. İlkokuldan beri kankim olan kişilerle takılıyorum sadece.

*Her karaktere kendimden bireyler katıyorum. Benimde Yusuf gibi sosyal anksiyetem var. Yani İnternette test yaptığımda çıktı.

Artık bunu aşmam gerekir ama nasıl yaaa. Öyle sosyal olucam onu yapcam bunu yapçam diyince anca bok olur.

Zaten bu psikolojik yardımı kabul etmekle işe başlamış sayılırım herhalde.

Annem yatmadan evvel psikologların isimlerini söyleyince bana kadın psikolog düştü. Yağmur hanım. Ben direk annemi reddettim. Kendi cinsimle konuşamazken karşı cinsle nasıl konuşucam. Allahım bana birşeyler oluyor. Annemleri zar zor ikna edip Toprak abimle psikologları değiştirdik.

Sabaha kadar ne halt edeceğim diye düşünüp durdum, yatakta sağa sola döndüm sürekli.

Hastaneye gittiğimizde Esra için gülmeye çalıştım. O benim bu kadar zorlandığımı anlarsa, gelmemiz için koyduğu şartı çeker. Bu da ikizimin pişman olup istediğini yapmaya çekinmesi demek.

Önce Rüveyda Abla gelip Esoşumu aldı, sonra Danışmadaki kadın Topik abimi aldı. 15 dakika falan sıkkınca beklerken gerilmem had safaya çıktı. Titreyen elimle instagramdaki gönderilere bakarken bir anda çevreden hissettiğim hareketlilikle kafamı kaldırdım. Bana ve Berk'e bakan danışmadaki kadın

"Yusuf Bey ile Berk Bey'in seans vakti geldi efendim. Ben size eşlik edeyim." demesinin hemen ardından önden yürümeye başladı.

Önce Berk'i bir masaya götürdü. Sonrasında benimle yürümeye başladı. Daha önce hiç tek başıma kızlarla kalmamıştım. Boş boş durmasakta şuan sadece o ve ben varız. Hemencecik bu sürenin bitmesi için dua etmeye başladım