Harry Potter ve Seçimi Olmayan Çocuk ❝Drarry❞ | ❝Wolfstar❞

Bölüm 33 : ▪Söylenecek Bir Şey▪

Pazar akşamı, Harry On İki Grimmauld Yeri'ne geldi. Andromeda onu kollarında sarılı mavi saçlı bir bebekle karşıladı.

"Harry!" Ona doğru yürüdü ve onu kucakladı, ki bu hala Teddy'yi tuttuğu gerçeği göz önüne alındığında biraz garipti.

"Seni görmek çok güzel." Çekildi, kahverengi gözleri sıcak ve rahatlatıcıydı.
"Ben de seni gördüğüme sevindim" dedi Harry gülümseyerek. Eğildi ve Teddy'ye cıvıldadı. "Dünyadaki en iyi küçük çocuk nasıl?" Andromeda güldü.

"İyi gidiyor. İyiden daha iyi aslında; saçı mavi, bu yüzden seni gördüğüne sevinmiş olmalı," diye çocuk adına Andromeda yanıtladı. Harry'nin arkasından kapıya doğru baktı. "Narcissa ve Draco'nun geleceğini sanıyordum?"

"Onlar. Yarın sabah geliyorlar." Harry, Bellatrix'in vasiyet okumasından bahsetmedi. Andromeda'nın bir şekilde zaten bildiği bir his vardı ve ablasının ölümünü gündeme getirmek istemiyordu. "Onu tutabilir miyim?" Teddy'ye bakarak konuyu değiştirdi.

"İşte alabilirsin," dedi Andromeda, çocuğu Harry'e uzatarak. Harry, Teddy'yi kollarında dikkatlice dengeleyerek çocuğu nazikçe salladı. Gözleri evin içinde gezindi, en son oraya gittiği zamandan beri meydana gelen değişiklikleri listeledi.
Zümrüdüanka Yoldaşlığı ilk karargah olarak Grimmauld Meydanı'nı kullanmaya başladığında, yeri düzeltmek için ellerinden geleni yapmışlardı ama yine de arzulanan bir şey bırakmışlardı. Mobilyalar eski ve yıpranmıştı, döşeme tahtaları gıcırdıyordu ve elbette Walburga Black'in çığlık atan tablosu vardı. Harry kesinlikle daha kötü yerlerde yaşamıştı (ne de olsa hayatının ilk neredeyse on bir yılı boyunca bir dolapta uyumuştu), ama Sirius'un eski evi ev gibi olmaktan çok uzaktı.

Şimdi, Harry yeri zar zor tanımıştı. Eski duvar kağıdı yırtılmış ve yerine yeni bir soluk mavi boya tabakası konmuştu ve bu, tüm dağınıklığın ortadan kalkmış olmasıyla birlikte, Harry'nin Grimmauld Place'in gerçekte ne kadar geniş olduğunu anlamasına yardımcı oldu. Koridordan aşağı baktı ve Walburga Black'in portresinin kaldırıldığını gördü; Andromeda bunu nasıl başarmıştı merak ediyordu ve asla bilemeyecekti. Koridordan aşağı, tamamen dönüştürülmüş yemek odasına dogru yürüdü. Döşeme tahtaları peluş gri halıyla değiştirilmişti ve koyu renkli ahşap masanın yerini mermer bir halı almıştı. Oda artık eskisi kadar resmi ya da ciddi görünmüyordu.

"Vay canına," diye nefes verdi. Andromeda ışıldadı.

"Biraz zaman aldı, ama Teddy'ye bakmaktan başka yapacak pek bir şeyim yoktu," diye başını salladı, şimdi Harry'nin kollarında derin uykuda olan bebeğe.
"O muhteşem bir çocuk."

Andromeda, ikisi için akşam yemeği hazırlarken Harry'yi masaya oturttu. Birkaç kez yardım etmeyi teklif etti, ancak her seferinde rahatlaması ve ona şimdiye kadarki okul yılını anlatması konusunda ısrar etti.

Yeni öğretmenlerinden, Quidditch sezonundan ve Sirius'un günlüğünden bahsetti. Andromeda kuzeninden bahsedince neşelendi ve oturur oturmaz Harry'ye tabağını vererek sorular sormaya başladı.

"Slytherinlere yapılan Cadılar Bayramı şakasını yazmış mı peki?" heyecanla sordu. Ağzı lezzetli yiyeceklerle dolu olduğu için Harry'nin cevap vermesi biraz zaman aldı.
"Hayır, yapmadı," dedi Harry başını sallayarak.

"Ne yaptı?"

Andromeda, kulağa şimdiye kadar yapılmış en ayrıntılı plan gibi görünen şeyi açıklamaya devam etti. Görünüşe göre, Sirius altıncı yılında, çapulcularla beraber bir şekilde Dumbledore'un saçını alıp Slytherin'in tamamını değiştirecek kadar büyük bir Çok Özlü İksir hazırlamayı başarmışlardı. Sirius neden günlüğünde bundan bahsetmeyi ihmal etmişti, Harry emin değildi ama kitabı bulan biri olursa diye böylesine büyük çaplı bir eşek şakasının faili olduğunu kabul etmekten korkmuş olacağıni hissediyordu.