Kozmik

☜ Bölüm 5 : Tanışma! ☞

HATIRLATMA

Çok kısa bir süre önce intikam hırsıyla bağıran Medicus ordusu, şu an acı çekiyor gibi bağırmaya başlamıştı. Bedenimde bir acı oluşmaya başlayınca dizlerimin üstüne çöktüm ve acının geçmesini bekledim. Geçmenin aksine her saniye daha da artıyordu.

Kalbim, beynim, kollarım, bacaklarım ve diğer bütün organlarımda acıyı hissederken kuvvetli bir çığlık attım. Çığlık atmamla birlikte morning glory bulutları dağıldı ve gökyüzü saniyeler içinde beyaza büründü. Yerin titremesi geçtiğinde gözlerimi açtım ve önümde gördüğüm ayakkabının sahibine bakamayacak kadar acı çekerken duyduğum cümleden sonra istemsizce gözlerimi kapattım.

''Aramıza hoş geldin Angelina!''

* * *

Gözlerimi açtığımda, Looks'un arabasının arka tarafında, yayılmış bir şekilde yatıyordum. Gözlerim buğulu görüntüsünü kaybedip etrafı daha net görmeye başladığında gözlerimi kırptım ve yattığım koltuktan yavaşça doğruldum. Oturur pozisyona geldiğimde ön koltukta oturmuş, şaşkın bir biçimde dışarı bakan Looks ve Arian'ı gördüm. Onların nereye baktığını anlamak için dışarıya baktığımda, buranın tanıdık bir yer olmadığını anlamam sadece saniyelerimi aldı. Araba boş bir arazideydi ve gözlerim hemen ileride yüksek bir dağa takıldı. Fazla bakma gereği duymadım çünkü aşağının oldukça yüksek bir uçurum olduğunu tahmin etmek zor değildi. Çevrede ağaç veya en ufak bir canlı yoktu ve yer topraktı. Her yer ölüm sessizliğindeydi. Bakışlarımı dışardan alıp Looks ve Arian'a döndüm.

''Hey!'' onlara seslendiğimde beni hiç duymamış gibi siyah arabanın kendi gibi siyah camlarından dışarı bakmaya devam ettiler. Beni hiç duymuyormuş gibi, öylece dışarı bakıyorlardı ve gözlerini dahi kırpmıyorlardı. Sol elimi Looks'un, sağ elimi ise Arian'ın omzuna koydum ve başımdaki korkunç ağrıyı umursamadan onları dürtmeye başladım. İkisi birlikte kendilerine gelmek ister gibi başlarını sağa sola hızlıca salladıktan sonra bana doğru döndüler. Ben durumu hala anlamayan şaşkın gözlerimle onlara bakarken ikisi birlikte kapının yanına koydukları su şişelerini aldılar ve arabanın kapısını açtılar. Dikkatlice onları izlerken ne yapmaya çalıştıklarını, neden böyle tepkiler verdiklerini uzun bir süredir anlamaya çalışıyordum.

Su şişelerinin kapaklarını açtılar ve başlarından aşağıya akan suya karşılık olarak Looks ve Arian gözlerini kapattı. Şaşkınca arabanın kapısına uzanan elim kapıyı açtığında ayaklarımı yere koydum ve onları izlemeye başladım. Ellerindeki boş şişeleri bıraktılar ve yanıma gelmek için adımlarını bana yönelttiler.

''İyi misin?'' Looks ifadesiz bir ses tonuyla sorduğunda, Arian'da sorunun cevabını almak ister gibi bana bakıyordu. Gözlerim ikisi arasında gidip gelirken tek kaşımı kaldırdım ve konuşmak için boğazımı temizledim.

''Asıl siz iyi misiniz?'' ilk önce sol elimi kaldırıp ıslak olan bluzlarını gösterdim ve hemen peşinden sağ elimi kaldırıp onları taklit etmek adına başımdan aşağı su döker gibi yaptım.

''Sadece..'' Looks söze başladığında bakışlarımı ona yönlendirdim ve tek kaşımı kaldırdım. Birini dinlerken bunu sıklıkla yapıyordum ve bu beni korkunç gösteriyordu.

''Sadece..'' Arian da aynı kelimeyi tekrar ettiğinde, soruları her geçen saniye artan zihinsel karmaşa ormanıma ilk baltayı vurarak onlara daha sert bakmaya başladım ve sorumu onlara yönelttim.

''Sadece ne?'' Looks yere oturdu ve dizlerini kaldırdı. Dirseklerini dizlerine yasladığında, çenesini yumruk yaptığı ellerinin üzerine koydu ve bakmaya çekindiğim o uçurumdan aşağı doğru bakmaya başladı. Orada ne olduğunu gerçekten merak etmeye başlamıştım ancak bakmaya cesaretim yoktu.