Destiny|MinSung

-9-

-Jisung lütfen biraz konuşalım.
-Rahat bırak beni Minho.
-Bak ben onu çok merak ediyorum, bir kere olsun görmek istiyorum.
-Ne? Merak mı ediyorsun güldürme beni Minho? 5 yıl sonra mı merak ediyorsun gerçekten?

-Ondan haberim var mıydı benim? Bana aldırdığını söylemiştin? Nereye gittiğini söylemedin, numaranı değiştirdin, sana nasıl ulaşmamı bekliyordun Jisung?!
-Şu an nasıl ulaştıysan o şekilde.

İkiside susmuştu. Jisung sinirli gözlerle ona baktı.
-Onun başka birinden olduğuna şüphe etmiştin o şüphe nasıl bir anda yok oldu da kendi oğlun olduğunu düşündün?

Minho aynı bakışla ona döndü.
-Chan'ın doğum gününde, sarhoş olduğumuz gece hani seni sikmem için yalvardığın gece. O gece korunmamıştık ve ben senin içine boşalmıştım.

-Yine de senin kıskandığın çocuklarla yatmış olabilirdim.
-Sen benden başka kimseyle yatmadın Jisung. Yatamadın. Çünkü sadece bana ait olmak istiyordun.
-O zaman niye benden ayrıldın?! Sadece sana aitsem, sadece seni seviyorsam niye beni bıraktın? Hem de ben hamileyken?!

Jisung'un çıkışmasıyla Minho bir adım gerilemişti.
-Susarsın işte böyle.
Gideceği esnada yine kolundan tutup çekmişti Minho.

-Yeter bırak artık beni.
-Ben çocuğumu görmek istiyorum.
-Bende istemiyorum.
-Jisung lütfen yapma böyle lütfen. Bak ben gerçekten pişmanım. Seni çok özledim. Bana inanmıyorsan git Seungmin'e sor.

-Çocuğunu mu görmek istiyorsun? Beni mi istiyorsun? Ayrıca Seungmin'in yüzünü dahi görmek istemiyorum. Rahat bırakın beni.
-Ben ikinizi istiyorum Jisung.
-Seninle asla barışmayacağım Minho ama
-Çocuğunu görmen konusunu düşüneceğim.

Jisung'un aklına Taehyun'ın dedikleri gelmişti. Eğer onu zorlarsa çocuğunu ondan alabilirdi.

-Teşekkür ederim Jisung onu görmeme izin verdiğin için.
-İzin verdim demedim Minho düşüneceğim dedim.
-En azından bu da bir başlangıç.

Minho gülümsediğinde Jisung hala boş bir yüzle ona bakıyordu. O an Minho'nun kalbi acımıştı. O değişmişti. Hem de fazlasıyla. Eskiden Minho güldüğünde ne olursa olsun o da gülerdi.

Onu gerçekten çok özlemişti. 5 yıl boyunca hayatında kimse olmamıştı. Aklı hep ondaydı. Ne yapıyordu? Neredeydi? Kiminleydi? Hayatında biri var mıydı? Sürekli bunları düşünüyordu.

Jisung'ta onu özlemişti ama içinde ki nefret sevgisini bastırıyordu. Jisung hepsini özlemişti. Kardeş gibi olduğu 7 çocuğu...

Hepsi birden onu bırakmıştı. Hiç biri onu dinlememiştim. Hem de gereksiz bir nedenden dolayı. Seungmin onu istemediklerini söylemişti. Jisung bunları hatırladığında gözünden yaş düşmüştü.

Hızlıca arabasına doğru koşmuştu.
-Jisung!
Arkasından seslenen Minho umrumda dahi değildi. Arabasını hızlıca evine doğru sürmüştü.

Minho ise üzülmüştü. Ne gelmişti aklınada ağlamıştı? Ne düşünmüştü? O duygusal biriydi.

Eskiden ağladığında ona sımsıkı sarılır içini rahatlatırdı ama şimdi, bırakın onu rahatlatmayı ağlamasına sebep olan şey oydu.