Jisung iyiydi. Eve gelmişlerdi. Minho ona bakıyordu. Yavaşça yanına oturup onunla konuşmaya başlamıştı.
-Daha iyi misin?
-İyiyim.
-Minho kaza nasıl oldu?
-Üzerimize bir araba geliyordu. Bende direksiyonu kırmak zorunda kaldım. Sonra da ağaçlara çarptık. Boşver kazayı iyisin değil mi?
-İyiyim Minho kaç kere söyleceğim. Junwoo nerede?
-Odasında uyuyor hadi sende uyu artık geç oldu.
-Uykum yok.
-Gel buraya uyu hadi.
Göğüsüne çekip Jisung'u uyutmuştu. Çok korkmuştu. Jisung'u kaybedeceğini düşünmüştü. Yavaşça kafasını onun kafasına yasladı ve uyudu.
Sabah kapının çalmasıyla ikisi de uyanmıştı. Jisung yavaşça kalkıp kapıya ilerledi. Kapıyı açtığında şoka girmişti.
-Anne?
İkiside bakışıyorlardı. Annesinin sarılmasıyla şoka girmişti Jisung.
Hızlıca ittirip geri çekilmişti.
-Neden geldin? Ne yüzle geldin?
-Jisung ben..
-Git burdan.
-Konuşalım lütfen.
-Konuşacak bir şey yok!
-Neler oluyor Jisung?
Annesi Minho'yu görünce şaşırmıştı.
-Sen onunla birlikte misin?
-Seni ilgilendirmez!
-Seni hamile halde bırakıp gitti Han Jisung!
-Madem yaptığı doğru birşey değildi sen neden yaptın? Sen neden bıraktın beni?
-Ya böyle göt gibi kalırsın işte git burdan.
Hızlıca kapıyı suratına kapattım. Neden gelmişti? Ne istiyordu benden?
-Jisung iyi misin?
-Baba ne oluyor?
-Junwoo odana çık sen bebeğim bir şey olmuyor.
Yere çöküp ağlamaya başlamıştım. 5 yıl beni hiç arayıp sormamıştı. Minho'yu kötülüyordu fakat o da aynısını yapmıştı. Ailem olmasın rağmen fikrime saygısı yoktu.
-Jisung ağlama nolur. Artık ağlamanı istemiyorum mutlu olmanı istiyorum bebeğim.
Jisung hızlıca Minho'ya sarıldı. Sakinleşmeye çalışıyordu. Başını omzuna koyup sakinleşmişti.
-Bundan sonra kimsenin seni üzmesine izin vermeyeceğim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Destiny|MinSung
Fanfiction[Tamamlandı] "Ben artık onunla kalmak istemiyorum. O bana yalan söyledi. Ben seninle kalmak istiyorum." Jisung'un en çok kalbini kıran söz buydu. 5 yıldır gözü gibi baktığı oğlu, onu başta istemeyen ve şimdi 2 haftadır onun için ölüp biten babasını...
