1 hafta olmuştu. Oğlu hala gelmemişti. Jisung ne yemek yiyor ne dışarı çıkıyordu. Tüm gün oturup ağlıyordu.
Su içmek için aşağı ineceği sırada başı dönmüştü. Bedeni bu baş dönmesini bile kaldıramayacak durumdaydı. Hızlıca yere oturmuştu.
Minho 3 gündür görmüyordu. Jisung'u merak edip evine gitmişti. Kapıyı açan olmadığı için sürgülü kapıdan girmişti.
Jisung merdivende kendine gelmeye çalışıyordu. Minho ise onu görünce şok olmuştu. Hızlıca yanına gidip onu yerden kaldırdı.
-Ne oldu Jisung?!
-Başım dönüyor.
Minho, Jisung'u alıp hastaneye götürmüştü. Doktor serum vereceklerini söyleyip odaya almıştılar. Jisung uyuyordu. Minho, Seungmini çağırıp Junwoo'nun yanına gitmişti.
-Baba neredeydin?
-Jisung baban hastalanmış onu doktora götürdüm.
-Ne oldu Jisung babama?!
Bağırarak sormuştu.
-Şu an hastanede yatıyor.
-Ben onun yanına gitmek istiyorum.
Minho sonunda diyerek onu giydirip hastaneye getirmişti. Aslında yanına gelme sebebi buydu. Junwoo babasını öyle görürse belki affederdi.
İkisi hastaneye geldiğinde Junwoo Jisung'un yanına gitmiş ve elini tutmuştu. Ağlıyordu çünkü korkuyordu.
-Junwoo bebeğim neden ağlıyorsun?
-Babama birşey olmayacak değil mi?
-Junwoo baban çok üzüldüğü için böyle olmuş.
-Babam neye üzüldü?
-Sen onun yanına gitmediğim için. Ona sarılmadığın için, ona eskisi gibi davranmadığın için.
Junwoo ağlayarak Minho'ya sarıldı. Minho onun birşeyleri anlamasını sağlıyordu fakat söylediği hiç birşey yalan değildi.
Junwoo'yu sakinleştirip koltuğa oturdular. Jisung'un uyanmasını bekliyordı. Changbin ve Seungminde onlarlaydı. Changbin gidip onlara kahve almıştı.
Jisung uyandığında Junwoo koşarak yanına gidip ona sarılmıştı.
-Baba ben özür dilerim. Seni bıraktığım için.
Jisung ona sımsıkı sarılarak konuştu.
-Bebeğim önemli değil.
-Bir daha seni asla bırakmayacağım.
Jisung'un içi ısınmıştı. 1 hafta sonra oğluna sarılması. İyileşmesini sağlamıştı resmen.
-Hadi Junwoo siz aşağıda ki parka gidin bende babanla konuşacağım.
Junwoo Minho'yu onaylayıp Seungmin ve Changbinle parka gitti.
-İyi misin Jisung?
-İyiyim. Teşekkür ederim beni getirdiğin için.
-Ne teşekkürü Jisung. Ayrıca sözümüde tuttum. Oğlumuzu sana getirdim.
İkiside gülümsemişti.
Minho, Jisung'un ilk defa ona güldüğünü görüyordu. O çok özlediği gülümsemeyi görmüştü.
-Minho hastaneden çıkınca seninle konuşabilir miyiz?
-Şimdi de konuşabiliriz.
-Hayır şu an değil.
Minho kafasını salladı.
Jisung mutluydu. Oğlu sonunda onunla konuşuyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Destiny|MinSung
Fanfiction[Tamamlandı] "Ben artık onunla kalmak istemiyorum. O bana yalan söyledi. Ben seninle kalmak istiyorum." Jisung'un en çok kalbini kıran söz buydu. 5 yıldır gözü gibi baktığı oğlu, onu başta istemeyen ve şimdi 2 haftadır onun için ölüp biten babasını...
