Somebody To Love || Taekook [ COMPLETED ]

Chapter - 22

සෑම රාත්‍රියකම සැඟව යන හිරුගේ පසුදින උදෑසන සිදුවන නැවත ආගමනය සමඟ දින එකින් එක ගෙවී යන්නට විය... සෑම කෙනෙකුටම කාලය ගෙවී යන්නට විය... ඔවුන්ගේ ජීවිත ගෙවී යන්නට, ඉදිරියට යන්නට විය... ඔවුන්ගේ රාත්‍රීන් ගෙවී යන්නට විය...

නමුත් ජන්කූක් හදිසියේම එක තැන නතර වී සිටින්නට විය... පසුගිය මාස කීපයම නැවුම්ව කපන ලද තණකොළ සහ දීප්තිමත් ලෙස පිපී දිලෙන මල් සහිත මිටියාවත් තිබුනත්... නමුත් දැන්, ඒ සියල්ලම මැලවී ගිය ගස් සහ මැරුණු කොළ වලින් සමන්විත පොළොවක් විය... ඉතිං ඔහුට කරන්න පුළුවන් උනු එකම දේ උනේ හඬා වැටීම පමණකි...

දුක්ඛිතයි, ජන්කූක් තමන් ගැනම හිතුවා.. ඔව් ඔහු දුක්ඛිතයි...
දුක්ඛිතයි, මොකද ඔහු කවදාවත් තමන්ට ආදරේ නොකල මිනිසෙක් පස්සෙන් දිගින් දිගටම හඹා යන්නට විය...
දුක්ඛිතයි, මොකද ඔහු දැනටමත් විවාහ වී සිටි පුද්ගලයෙක් පස්සෙන් දිගින් දිගටම හඹා යන්නට විය...
දුක්ඛිතයි, මොකද ඔහු තමන්ගෙ බිරිඳ ගැබ් ගෙන ඉන්න පුද්ගලයෙක් පස්සෙන් දිගින් දිගටම හඹා යන්නට විය...
දුක්ඛිතයි, මොකද තමා පවා විවාහක මිනිසෙක් විය...
දුක්ඛිතයි, මොකද ඔහුත් පිරිමියෙක් විය...

ජන්කූක් තමන් ඉදිරිපිට තියන පාර දිහා බැලුවා.. එය හරියට කිසිම තැනකට නොයන, අවසානයක් නැති අගාධයක් මෙන් විය.. ඇයි ඔහු මෙතන ඉන්නේ....?

මිනිස්සු කිහිපදෙනක් තමන් පසුකර යන බව ජන්කූක් දැක්කා.. සමාජය ඉදිරිපිට මවාගත් ප්‍රතිරූපයක් මෙන්ම, සමාජ ස්ථරයක්ද මවාගෙන සිටි ඔවුන්, ඉරි තැලී ගිය බිත්ති සහ සිමෙන්ති වලින් ඇතුල් වී මැකී යනවත් එක්කම පෙර තිබූ ප්‍රතිරූප සියල්ලම කඩා වැටෙන්නට විය... ජන්කූක් ඔවුන් පිටුපසින් ගියා.. සතුට හොයාගෙන ජන්කූක් ඒ පිටුපසින් ගියා....

ඒක හරියට ජන්කූක් තමන්ගෙ මුලු ජීවිත කාලෙ පුරාම හිස්ව හිටියා වගේ හැඟීමක්... නිතරම හිටපු ව්‍යාකූල තත්වය නිසා, තමන් ගැනම නොදැන හිටියා වගේ හැඟීමක්... කිසිම දෙයක් නිවැරදියි කියලා දැනුනේ නෑ... කිසිම දෙයකින් සෑහීමකට පත් වෙන්න පුළුවන් උනෙත් නෑ... ඒක හරියට ඔහු තමන්ගෙ මුලු ජීවිත කාලය පුරාම බොරුවක් තුල ජීවත් උනා වගේ හැඟීමක්...
නමුත්... නමුත් ඒ ඔහුට, ගිනිගෙන දැවෙන දීප්තිමත් ගිනිසිලුව හමුවෙන තුරු පමණයි....