3 İLERİ 1 GERİ

3.Bölüm (Memnun oldum!)

Yine birilerinin zorlamasiyla merdivenleri çıkıp,koridorun solunda açılan doğu tarafına bakan kapıdan içeri girdim.İçeride sayamayacağım kadar yatak vardı.Kızlı erkekli yaşıtlarım vardı. Hepsi bir koşuşturma icerisinde ne yaptıklarını tahmin edemediğim işler içerisindeydiler.

"Sağdaki siyah yatak"

eliyle işaret etti.Sessizce oraya doğru gittim. Yatağımın üzerine oturdum. Ben ne yapıyordum burada? En son ayıcığım Marya ile oyun oynuyordum.Hey bir dakika! O nerede ben onsuz uyuyamamki.Acaba masal anlatirlarmi gece? Annem kırmızı başlıklı kız masalını anlatıyordu en son , sonunda ne olacak kurtula bilecekmi? Gözlerim hayır hayır!

"Merhaba , ben Barış"

yutkundum.. Ağlamamam gerekiyordu. Karşımdaki siyah saçlı yeşil gözleri olan çocuk elini uzatmış beni bekliyordu.Tedirgindim,annem yabancılarla konuşmama izin vermez! Sözünü tekrarladı elini birazcık daha uzattı. Yüzüne baktığımda ufak bir gülümseme yerleştirmişti.Kendimi anneme verdiğim sözü ciğnediğimden dolayı kötü hissediyordum yinede karşımdaki kişinin elini tutup

"Merhaba Ben Ece,Ece Deniz"

bu sözleri söylerken ne kadar çekindigimi ve titredigimi umursamıyormuş gibi gülümsemesini daha netleşir hale getirdi.Gülümseyince aynı benim gibi gamzeleri çıkıyordu.Bana anlattığı kadarıyla 7 yaşında olduğunu, buraya zorla getirildiğini , burada zorla iş yaptırıldığını aynısını banada yaptıklarını ve yapacaklarını gibi bişeyler söyledi. İlk başta inanmamıştım ama ertesi günler sabah 7 de kalkıp koşa koşa sayım için toplanıp daha sonra getir götür işi için bir motor tamircisinin yanında çalıştırılmıştim.Burada hiç kimse kimsenin gözyaşına bakmıyordu hatta ağlayanları çok fena dövüyorlardı.Barış ise arada yanıma gelip yeni hayata düzen için bana yardım ediyordu...