"Geri mi dönelim direkt?"
Başımı iki yana salladım. "Atlas'a söz verdim. Geleceğim diye. Ufuk'u ara neredeyse oraya geçelim."
Ufuk bir kaç çalışta telefonu açtı.
"Efendim?"
"Nerdesiniz Ufuk?"
"Atlas'ı annesine bırakacağım şimdi."
"Ne demek annesine bırakacağım. Hani buluşacaktık?" dedim çocuk gibi mızmızlanarak.
"Evet baba. Hani İrem'le buluşacaktık. Kandırdınız mı beni?" Atlas üzgün sesiyle konuşunca Dağra'ya döndüm.
"Annesine bırak beni. Alırsın sonra."
Dağra başıyla onaylayıp konuştu.
"Ufuk sen bana Ceyda'nın ev adresini konumla. Ben, İrem'i oraya bırakayım. Sonra biz buluşuruz."
"Tamamdır. Görüşürüz."
Ufuk telefonu kapatınca konuştum.
"Ayrılar mı?"
"İnan ben de bilmiyorum." dedi Dağra yoldan gözlerini ayırmadan. "Ayrılıyorlar, barışıyorlar, boşanıyorlar sonra boşanmamış oluyorlar. Çok karışık ama şu an boşandılar galiba."
"Barışıyorlarsa yeniden aşıklardır birbirlerine."
"İrem çok karışık ilişkileri. İkisinin de hataları oluyor. Çok karışık olaylar. Yani ben sadece Ufuk açısından biliyorum. Ceyda açısından neler oluyor hiç bilmiyorum. O yüzden pek karışmıyorum. Zaten Ufuk'la çok yakın bir arkadaşlığımız yok."
"Peki." dedim uzatmak istemediğini anlayınca. "Atlas çok tatlı bir çocuk ama... Ufuk'a benzemiyor hiç."
"Annesine benziyor bence ama tanışınca anlarsın."
Ufuk'un attığı konuma yaklaştığımızı gördüğümde arkadaki çantama uzandım.
"Bırak istiyorsan arabada. Eve gidiyorsun zaten."
"Yok alayım yanıma ne olur ne olmaz..." dedim çantayı elime alırken.
"Gelirim bir kaç saate." dedi Dağra arabayı durdurduğunda.
"Tamam görüşürüz." Arabadan inip kapının önünde babasının elini tutarak bekleyen Atlas'a gülümseyerek el salladım.
"İrem!" Atlas koşturarak bacaklarıma sarıldığında elimi uzatıp tutmasını sağladım.
"Hemen özledin mi beni?"
"Evet." dedi Atlas gülerek. "Beni kandırdı babam. İrem gelecek dedi ama gelmedin."
İnan bana beni de kandırdılar Atlas.
"E geldim işte. Dağra'yla birazcık işimiz vardı."
Atlas elimden tuttu. Koşar adımlarla sürüklerken konuşuyordu. "Seni annemle tanıştıracağım."
Ceyda kapıda ellerini göğüslerinde birleştirmiş bizi bekliyordu. Altında eşofman üstünde ince bir hoddie vardı.
"Anne!" diye bağırdı Atlas, Ceyda'yı gördüğü gibi. "Seni İrem'le tanıştırmam lazım. Çok güzel!"
Ceyda gülerek elini uzattı. "Ceyda ben. Ufuk arayıp haber vermişti geleceğini."
"İrem." dedim elini sıkarken. "Atlas'a söz vermiştim. Umarım müsaitsindir. Hiç düşünmeden geleyim dedim."
"Müsaitim, müsaitim." dedi eliyle bizi yönlendirirken. Atlas hala elimi tutuyordu. "Canım sıkılıyordu zaten evde. İyi oldu geldiğin."
