Ona Jest Dla Mnie Najważniejsza|| Tomasz Jawor

Rozdział 14

Pov. Kubis

Jawor wyszedł 30 minut temu , a ja nadal nie dowierzam, że on w takie coś się wplątał. Jest do cholery policjantem, wie jakie są konsekwencje. Może dostać zakaz wykonywania zawodu albo nawet do więzienia pójść. Będę musiał zadzwonić do Kornela i razem zastanowimy się col dalej, ale obawiam się, że jednak pójdzie do więzienia.  Wielka szkoda, taki z niego dobry śledczy.  Jednak muszę zadzwonić do prokuratora. 

-No cześć Kornel, słuchaj mam grubą sprawę. Musisz być u mnie dosłownie za chwilę.-  Powiedziałem

-No cześć Edward. To  na prawdę nie może chwilę poczekać, zaraz mam ważne spotkanie.- Kornel zapytał.

-Nie nie może. Chodzi o zabójstwo stopki i w to wdepnął Jawor.-Powiedziałem trochę ciszej.

-O rzesz ku***. Zaraz będę- Powiedział i się rozłączył.

Zostało mi tylko czekać. Mam nadzieję, że Górska nie jest w to zamieszana.  Mam dużo wątpliwości, czy ona aby na pewno nie udawała amnezji. Ona i Jawor dość ze sobą byli blisko. 
Oczywiście jako przyjaciele i partnerzy w pracy. Mogła wiedzieć o wszystkim i go kryć. Na dodatek nie można się z nią skontaktować od wypadku Jawora, a to dziwne. Normalnie nie uciekłaby tylko pomagałaby mu. Pojechałaby do szpitala, a tak okazuje się, że nawet on nie wie gdzie ona jest. Oby nie było tak, że czuła, że Jawor się wygada ze wszystkiego i pociągnie ją ze sobą. 

Moje rozmyślenia przerwało pikanie do drzwi. Był to Kornel.

-Dobra bez zbędnych rzeczy. Sprawa jest dość poważna. Chodzi o Jawora.-Powiedziałem od razu.

-Noo mówiłeś. Co tym razem zrobił?-Zapytał z zaciekawieniem.

-Jakieś pół godziny temu powiedział mi, że wie kto zabił Stopkę.- Powiedziałem cicho.

-No to chyba dobrze. Będziemy mogli zamknąć sprawę. Nie widzę w tym nic trudnego.- Powiedział dość pewnie Kornel.

-No i widzisz, bo tu się trochę bardzo sprawa komplikuje.- Odpowiedziałem.

-Jak to. Co może się tu komplikować?-Zapytał

-No otóż to, że to Tomka ciotka zastrzeliła Stopkę, a na dodatek on o tym wiedział od samego początku. Mało tego, on to widział na własne oczy. Kornel ja nie wiem co mam robić. Pierwszy raz zdarzyła mi się taka sytuacja.- Powiedziałem załamany.

-Czekaj, chcesz mi powiedzieć, że Jawor tyle czasu to ukrywał? Patrzył jak szukamy mordercy, a on dokładnie wiedział co się tam stało i dokładnie wiedział gdzie przebywa zabójca?- Kornel pytał z niedowierzaniem. 

-Tak, właśnie to mówię.-Powiedziałem.

- Dobra no to mamy faktycznie grubą sprawę. A co z Górską? Ona mogła wszystko wiedzieć? Odniosłem wrażenie, że ona i Jawor to dobrzy przyjaciele.- Rozmyślał.

-Mam nadzieję, że nie miała nic z tym wspólnego. Nie wydaję mi się, żeby aż tak dobrze udawała tą całą amnezję. Lekarz też nie dałby się namówić aby sfałszować wyniki.- Zasugerowałem.

-W sumie Edek masz rację. Jednak wiesz, że najprawdopodobniej zostanie wywalony z tej roboty prawda? A co gorsza może go wsadzą do więzienia i do tego i tak nie będzie już mógł pracować w zawodzie. Kto widział policjanta po wyroku na służbie.- Podzielił się teorią. 

- I to mnie najbardziej martwi. Teraz wysłałem go do domu i ma mi przesłać nagranie jak jego ciotka się o wszystkiego przyznaje, ale chyba jednak będę musiał go tutaj ściągnąć na dołek. Mógłbyś poinformować ludzi z ,,Góry''?- Zapytałem.

-Tak ściągnij go jak najszybciej i tak zadzwonię. Na razie.- Zgodził się i wyszedł.

Nie czekając ani chwili zadzwoniłem do Tomka. Odebrał po 5 sygnałach.

-No cześć szefie. Wiem, że miałem wysłać to nagranie, ale jestem teraz na spacerze z Maćkiem i nie za bardzo mam jak.-Powiedział szybko.

-Tomek proszę cię abyś zostawił Maćka z Wojtalą i zjawił się na komendzie natychmiast i Tomek bez dyskusji.- Też powiedziałem jak najszybciej i się rozłączyłem. 

Nie chciałem słuchać próśb, żebym trochę poczekał. Jawor musi być tutaj jak najszybciej. Faktycznie był jak najszybciej. Minęło może z 10 minut a on już był w moim gabinecie.

-Już jestem szefie. Coś się stało?-Zapytał.

-Tomek przykro mi to mówić. Jesteś aresztowany aż do wyjaśnienia sprawy o Stopce.  Poinformuję Janusza o wszystkim.- Powiedziałem ze spokojem. 

- Szefie ale jak to? Ja go nie zabiłem.-Bronił się.

-Tomek ja to rozumiem, ale wiesz jakie są zasady.-Odparłem.

-Tak wiem. Nagranie mam na płycie w szufladzie pod ubraniami za małymi Maćka- Powiedział i spuścił wzrok.

-Wstań i wychodzimy. Zakuwać ciebie nie będę, bo mam nie dzieję, że nie będziesz uciekać.-Powiedziałem.

- Nie nie będę.- Odpowiedział.

Zaprowadziłem go na dołek i z mundurowymi pojechaliśmy do jego mieszkania.

*********************************************************************************

Wiem, że dość długo mnie nie było. Miałam dużo technicznych problemu, ale już wracam.

Mam nadzieję, że ktoś chce abym dalej kontynuowała tą książkę. 

Jutro będzie kolejny rozdział.