Ona Jest Dla Mnie Najważniejsza|| Tomasz Jawor

Rozdział 18

Pov. Kubis

Nie dawno dostałem telefon od swojego szefa, tak ja też mam szefa. Poinformował mnie, że przyjrzał się sprawie Jawora oraz powiedział, że może być ciężko. Sprawca nie żyje więc wszyscy mogą uznać, że można wszystko zrzucić na nie żyjącego i tym sposobem Tomek nie zostanie ukarany, jednak nie jest tak jak się może wydawać. Szef powiedział, że najprawdopodobniej Jawor będzie miał mniejszy wyrok albo zostanie zamknięty na krótkie leczenie traumy. Po zakończonej rozmowie zacząłem zastanawiać się czy aby na pewno Jawor sobie nic nie zrobi. Właśnie stracił jakąkolwiek rodzinę. Oczywiście został jeszcze Maciek. Mam nadzieję, że on mu wystarczy. Jest jeszcze Górska. Od samego początku ciągło ich do siebie. Oczywiście to tylko moje odczucie.  Wypadałoby powiadomić Tomka o  śmierci jego ciotki.  Na wszelki wypadek powiadomię też Dagę. Właściwie to nawet nie wiem gdzie ona jest, więc pójdę najpierw do Jawora.

Pov.Daga

Przebudziłam się nie wiedząc gdzie jestem. Po chwili sobie przypomniałam, że zasnęłam z Maćkiem, bo miałam go popilnować.  Mały jeszcze śpi także ja mam chwilę dla siebie. Myślę , że byłoby w porządku powiadomić Kingę o aresztowaniu Tomka. Postanowiłam zadzwonić.Po 4 sygnałach odebrała.

-Cześć Kinga tu Górska. Mam sprawę do ciebie.- Powiedziałam na wstępie.

-No cześć.- Powiedziała jakby od niechcenia?. Sama nie wiem.

-Wiesz o sprawie stopki prawda?-Zapytałam.

-Noo wiem, i co związku z tym? Macie jakieś problemy czy coś?-Zapytała 

-Okazało się, że Tomek jest w to zamieszany. Nawet bardzo.-Powiedziałam.- Ale spokojnie to nie on zabił.-Szybko dodałam dla jasności.

-O matko ale jak to. Gdzie on teraz jest? Co z Maćkiem?- Zadawała pytania.

-Jawor aktualnie jest w areszcie i czeka na proces. Jego ciotka zabiła Stopkę, jednak on jej trochę pomagał. Odpowiadając na twoje pytanie o Maćku. Mały jest bezpieczny ze mną i Wojtalą. Aktualnie jeszcze śpi na popołudniowej drzemce. Będę ciebie informować w sprawie Jawora.-Zapewniłam Kingę.

-O boże. Jak on mógł do tego dopuścić. No nie wierzę. Dzięki za opiekowanie się moim synem.- Powiedziała.

-To żaden problem. To na razie.-Prawie się rozłączyłam już ale Kinga jeszcze coś powiedziała.

-A Daga jeszcze jedno. Bądź wsparciem dla Tomka. On cię kocha bardzo i będzie ciebie potrzebował. Mną się nie przejmuj. Ja już się z tym pogodziłam. Tomek od zawsze ciebie kochał. Nie zdawał sobie chyba z tego sprawy, jednak to widać. Zwłaszcza teraz. Po jego porwaniu i po tej sprawie. Napisałam jemu wiadomość  o tym. Mam nadzieję, że w końcu zrozumie co czuje do ciebie. Opiekuj się nim i Maćkiem też. I dziękuję.-Zakończyła z płaczem i się rozłączyła.

Nie mogłam powstrzymać łez. Ale jak to Tomek mnie kocha. To nie możliwe. A może?                         Skoro Kinga mu napisała o tym coś i nie wspomniała, że zaprzeczył to chyba znak ,że jednak mnie kocha. Nadal płacząc wyszłam z pokoju ,żeby nie obudzić małego. W salonie siedział Janusz i jak tylko mnie zobaczył to podszedł.

-Szefowo co się stało? Coś z szefem?-Dopytywał.

-Janusz czy ty też uważasz, że Tomek mnie kocha, ale tak kocha kocha?-Zapytałam z łzami w oczach. wiem, że może to głupio brzmi no ale tak wyszło.

-Czyli szefowa już się domyśliła?-Zapytał.

-JA to domyśliła?-Zapytałam zaskoczona.

-No bo to widać do początku. Z panią Kingą tak nie było. Nie widziałem takiego spojrzenia szefa na panią Kingę jak na szefową.-Odpowiedział.

-O boże.- Usiadłam i się rozpłakałam. Ze smutku i szczęścia.

****************************************************************

Za jakiekolwiek błędy przepraszam.

Zbliżamy się do końca tej książki, więc mam pytanie.

Czy ktoś chciałby przeczytać jak wyglądał pierwszy wzór całej książki?

Powstał tylko dla tego, że opowiadanie zostało napisane na konkurs na instagramie.  Wygrało, więc postanowiłam opowiadanie opublikować tutaj, jednak czytając i przepisując je zrobiłam dużo poprawek, Więc jestem ciekawa czy ktoś chciałby przeczytać opowiadanie, które było bazą tej książki.