Escorting the Vampire Prince

Chapter 1: Hello Mister Vampire Prince

"Ate- may klase ka po ulit ngayon?" napalingon ako sa kapatid ko na nakahiga sa hospital bed. I smiled at her tsaka umupo sa tabi niya.

"Mamaya pa, may masakit ba sayo?" tanong ko sakanya and patted her head, umiling naman siya at napasimangot. "Bakit? Mamimiss mo si ate?"

"Opo, busy ka po parati. Pero ok lang dahil para saakin naman iyon." napangiti ako sa sinabi ng kapatid ko at pinisil ang pisngi niya. I'm glad she understands me.

"Berry, pakabait ka dito ha?" mahinang paalala ko sakanya, tumango tango naman siya at ngumiti.

I'm Maple Quinn Tempest, people call me Apple. Mas prefer ko rin ang first name ko kesa sa second name ko. I have a short hair with a bangs, my eyes are dull gray and have a thin lips. I'm 18 years old and currently multi-tasking para sa kapatid ko.

"Opo." Raspbell Tempest, my little sister and my only family she's also called as Berry. May sakit siya since birth, I don't know kung nasan ang pamilya ko basta ang alam ko ay inabandona nila kami.

I don't really care kung ano na ang nangyari sakanila, all I want is my sister to be cured. Napabuntong hininga ako at tumayo na. I'm meeting Phee right now. Asan ba ulit yun? kinuha ko ang phone ko at kinontact siya.

"Hellooo dear mansanas." Masayang bati niya saakin.

Ophelia Dallas, also known as Phee. Siya yung tumutulong saakin pag may kailangan ako, basically my best friend. Kaso nahihiya na akong manghingi ng tulong sakanya dahil marami na talaga siyang ginawa para samin.

"Asan ulit yung sinasabi mong café?" tanong ko sakanya, may offer daw siya sakin.

"Ooooh yung malapit sa school mo! Alam mo you should take it-"

"Makikinig muna ako. Baka matulad na naman last time na muntik na akong mamatay dahil sa offer mo." Nakasimangot kong sabi, I could hear her laughter sa kabilang linya.

"Alam mo mansanas, hindi naman masama yung old work mo eh. You just hate taking care of dogs, ang kyut kaya nila. Atsaka hindi ka mamatay no? pero mamatay ka sa kakyutan nilaaaa~" –Phee.

"May mga rabies sila, I'm sure some people died because of that. At anong cute?! They're monsters." I complained kay Phee. Mas lalong lumakas ang tawa niya.

Dogs are like the worst pets I could handle, naalala ko nalang nung bata ako na hinabol ako. I hate dogs, kahit na sabihin niyo na cute sila, I would gladly ran away pag may nakita ako.

"Oh by the way, have you seen the vampire princes lately? I'm sure they are all over the city." napataas namana ng kilay ko dahil sa narinig ko. Vampires again? Prince... andito na tayo sa modern era pero may prince of vampires parin. Psh.

"I'll hang up. Pupunta na ako sa café." I lazily said to her. I'm not interested in vampires.

"Sure Apple dear, Ciao." Paalam niya at in-end na ang tawag. Napatingin nalang ako sa langit, ang ganda ng panahon. I looked around and saw a bunch of people walking, ang daming bampira.

Sa mundong ito ay tanggap na ng mga tao ang mga bampira, they are dangerous not gonna lie pero may batas nang nagpipigil sakanilang pumatay or uminom ng dugo na walang pahintulot. Hindi lang naman bampira ang in-accept ng mga tao, pati narin mga werewolves and some other unnatural.

As long as hindi sila lumabag sa batas, walang problema ang mga tao. But that makes us normal humans the bottom of the food chain, vampires are at the top. The most dangerous unnatural sa mundong ito, sometimes pag naglalakad ako. The looks of the vampires are just scary, may iba namang unnatural pero lahat takot sa bampira.

I mean, sino ba ang hindi matatakot sa pulang mata tas may mahahabang pangil? Imagining them drinking blood would give me the chills. Naglakad nalang akong nakayuko.