အပိုင္း၁၃...
ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္း ထိုးေနေပမဲ့ ေက်ာင္းေရာက္မလာေသးေသာ ျပယ္ေၾကာင့္ ေနလင္းေရာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္ရွိသလို ခံစားေနရသည္။သူဖြင့္မေျပာလိုက္ရင္ ေကာင္းသားဆိုၿပီး အထပ္ထပ္အခါခါ ေတြးေနမိျပန္သည္။ဖြင့္ေျပာ႐ုံတင္မက နဖူးကိုပါ နမ္းလိုက္တာေၾကာင့္ ျပယ္နဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖို႔ရာ ခဲယဥ္းေနသည္။ဒါမဲ့ ေက်ာင္းမလာေတာ့လဲ စိတ္ထဲမတင္မက်။ထိုင္ရမလို ထရမလို စိတ္မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနသည္။
"ဆရာမ ဝင္ခြင့္ျပဳပါ"
ပထမဆုံးစာသင္ခ်ိန္စၿပီး မၾကာမွီ အခန္းေပါက္ဝမွ အသံၾကားသည္ေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ျပယ့္ကိုေတြ႕ရသည္။အခုမွ စိတ္သက္သာရာ ရသြားသလို သက္ျပင္းခ်နိဳင္ေတာ့သည္။ဆရာမရဲ႕ အခန္းတြင္းဝင္ဖို႔ ခြင့္ျပဳခ်က္ရသည္ႏွင့္ ျပယ္က သူ႕ေဘးဝင္ထိုင္ကာ စာအုပ္ထုတ္ေလသည္။စာသင္ခ်ိန္စေနၿပီမို႔ စကားေတာ့ မေျပာမိေပ။
"ျပယ္ ဘာလို႔ေနာက္က်ေနတာလဲဟင္"
ေန႕လည္စာသင္ခ်ိန္နား၍ ထမင္းစားေနေသာ ျပယ္ရဲ႕နားသို႔ကပ္ကာ ခပ္တိုးတိုးေမးလိုက္သည္။ျပယ္က ထမင္းစားေနတာကိုရပ္၍ ျပန္စကားေျပာသည္။
" အိပ္ရာထေနာက္က်လိဳ႕ "
ခပ္ျပတ္ျပတ္သာ ျပန္ေျပာသည္။ဒါမဲ့ ေဒါသသံေတာ့မပါေပ။ဘာမွဆက္ေျပာစရာမရွိေအာင္ ေနလင္းေရာင္တို႔ ထမင္းဝိုင္းသည္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ေမာ္ႀကီးကလဲ ပိတ္ရက္တုန္းက ေရကူးတာၾကာသြားတာေရာ ေသာက္တာပါ မ်ားသြားေသာေၾကာင့္ ေနမေကာင္းဘူးဟူ၍ သူ႕ညီမ ရိပ္ကို ခြင့္တိုင္ခိုင္းၿပီး ေက်ာင္းမလာပါ။ထို႔ေၾကာင့္ ေမာ္ႀကီးပါမရွိေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္း တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့သည္။
"ငါ...ငါ့ကို စိတ္မဆိုးဘူးမလား ျပယ္"
" မင္းမူးေနလို႔မလား"
ျပယ္ေျပာလိုက္ေသာ စကားသည္ ေနလင္းေရာင္ကိုအံ့ၾသေစသည္။သူက အမွန္တကယ္ေျပာေပမဲ့ မူးေနသည္ဟု ျပယ္ဘာေၾကာင့္ထင္သလဲ။ျပယ့္ကို အိမ္တန္းတန္းမတ္မတ္ေရာက္ေအာင္ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းပို႔ခဲ့သည့္ သူဟာ မူးေနတာမဟုတ္မွန္း ျပယ္သိၿပီးသားျဖစ္မည္။
YOU ARE READING
တသွေမတိမ်း
Romantizmပထမဆုံးသော ကိုယ်ရေးတဲ့ school life fic လေးတပုဒ်ပါ။ ဇာတ်ကောင်နာမည်တွေ တိုက်ဆိုင်ခဲ့သည်ရှိသော် မိမိရှေ့မှ စီနီယာauthor များကို လေးစားစွာဖြင့် crd ပေးပါတယ်ရှင်။ ဤfic သည် ကိုယ့်ရဲ့ကိုယ်ပိုင်စိတ်ကူးဖြင့်သာ တွေးခေါ်ရေးသားခဲ့ခြင်းပါ။တစုံတရာမှ ကူးယူထာ...
