•ARA VERİLDİ•
Hukuk fakültesinden yeni mezun olmuş aynı zamanda da boksör olan bir kadın. Annesine bakıcılık , kardeşine annelik yapan , hayata karşı ne olursa olsun dimdik duran bir kadın... İzgi...
Bu sarsılmaz kadının gerçek ailesi ile karşılaşma...
"İzgi kardeşine bir bak artık! İnsanlar rahatsız olmaya başladı!"
Begüm Hanım'ın bağırışı ile göz devirerek elimdeki boş tepsiyi masaya bırakıp koşar adımlarla ağlayan kardeşim İlke'nin yanına gittim. Sanırsın ben keyfinden kardeşim orada ağlarken sipariş yetiştirmeye çalışıyordum.
Kardeşim İlke oturttuğum sandalyeden inmeye çalışırken bir yandan da ağlıyordu. Hızla kucağıma aldım ve göz yaşlarını silerek yanaklarını öptüm.
"Bebeğim ne oldu? Niye huysuzlanıyorsun?" Dediğimde yeni yeni dönmeye başlayan dili ile cevaao verdi.
"Anneyi istiyoyum!"
"Bebeğim annenin yanına gideceğiz ama sabretmen gerek. Tamam mı? İşimi bitirince çıkacağız." Dediğimde kafasını iki yana salladı.
"Seyi istiyoyum!" Dediğinde derin bir nefes aldım. Hem anneme hem de bana anne dediği için hangimizi istediğini anlamak zor oluyordu.
"O zaman ben işimi bitireyim hemen yanına geleyim , sen de burada beni bekle olur mu? Ama ağlama bebeğim." Dediğimde biraz daha sakinlemişti.
Onu her ne kadar çalıştığım kafeye getirmek istemesem de annem ona bakmakta zorluk çektiği için evde tek bırakamıyor yanımda getiriyordum.
Annem İlke'nin doğumunun olduğu araba kazasından beri bacaklarını kullanamıyordu. Omuriliğine aldığı darbe onu felç bırakmıştı.
O kazanın olduğu gün daha dün gibi aklımdaydı. Daha babamın ölümünü atlatamamışken bu bizim için bir felaket olmuştu. Tabi bu felaketten sapasağlam kurtulan İlke'yi de unutmamak gerekti.
Dibe batan hayatımızdaki gülümseme sebebimiz olmuştu bizim.
Hızla İlke'yi sandalyeye oturup tezgah arkasında çalışan arkadaşlardan birine emanet edip yeni gelenlerin siparişlerini almış ve boşları toplamaya başlamıştım.
Mesai saatimin son dakikalarına gelirken kafe neredeyse boşalmıştı. Son boşları da aldıktan sonra hızlı adımlarla soyunma odasına girmiş ve üzerimdeki ki lekeli önlüğü çıkartıp siyah pantolon ve beyaz gömleği de üzerimden çıkartmıştım.
Üzerime de yanımda getirdiğim mavi beyaz çizgili t-shirt ve altıma da mavi kot pantolomu giyerek bel çantamı takmış ve soyunma odasından çıkmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Masaların olduğu bölüme geçtiğimde kafede çalışan arkadaşlardan birinin İlke ile ilgilendiğini görüp yanlarına gitmiştim.
Ona teşekkür edip İlke'yi kucağıma almış ve aylığımı almak için Begüm Hanım'ın yanına ilerlemiştim.
"Hah gel İzgi. Ben de seninle konuşacaktım. Bildiğin üzere aylardır kardeşine rağmen seni idare ediyorum fakat bugün birkaç devamlı müşteri şikayetçi oldu. Bundan sonra ya kardeşini getirme ya da işten ayrıl." Dediğinde şaka mı yapıyorsun dercesine ona baktım.
