•ARA VERİLDİ•
Hukuk fakültesinden yeni mezun olmuş aynı zamanda da boksör olan bir kadın. Annesine bakıcılık , kardeşine annelik yapan , hayata karşı ne olursa olsun dimdik duran bir kadın... İzgi...
Bu sarsılmaz kadının gerçek ailesi ile karşılaşma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
10.Bölüm *Kötü his...*
(Kaos uyarısı!)
2 Ay Sonra İzgi Erdal'dan
"Yıllar geçmiş üstümüzden geç kaldık işte sırf bu yüzden! Güzel günler mazide kalmış , ben hâlâ rüyada. Aşkımız üstü tozlanmış örtsek bir çarşafla..."
Bir yandan şarkı söyleyip dans ederken bir yandan da kitaplığımın tozlarını alıyordum.
Karan ile birbirimize açıldıktan sonra bir süre ilişkiye başlamadan birbirimizi tanımaya karar vermiş ama onu da becerememiştik.
Ben arada sırada adım atmaya çalışsam da Karan beni gördüğü yerde eli ayağına dolaşıp kaçacak delik arıyordu.
Bazen oturmaya gidiyordum o zamanlar da 10-15 dakika oturup daha sonra kaçacak bir şey bulup gidiyordu.
Artık bu olaya bir el atmanın zamanının geldiğini düşünüyordum.
Bu süre içinde Ada ve Cantekin Abi de evlenmişti. Düğünlerinde Karan beni dansa kaldırmış hatta ondan sonra birlikte halay çekmiştik. Gerçekten yaşadığım en garip gece o gece olabilirdi.
Adar ve Adal düğüne yakalarında Ada'nın resmi ile gelmiş cenazeye gelir gibi simsiyah gelmişlerdi. Daha sonra ise Ada'nın gideceğini unutup herkesin ortasında göbek atmışlardı.
Hatta bir ara beni de kaldırmaya çalışıyorlardı ki Karan onlara vurarak göndermişti.
Alaz ise 'Onları tanımıyorum.' diyerek salonu terk etmişti.
Biyolojik ailem ise ayrı bir dertti. Birkaç kere annem Elçin ile görüşmek ben de diğerleri ile tanışmak istemiştim ama onlar her seferinde bir bahane bularak atlatmışlardı.
Şu iki ayda toplasan iki kere yüz yüze gelmiştik. O da en fazla yarım saat.
Beni görmek istememelerini anlıyordum ama kimsenin bir anneye bunu yapmaya hakkı yoktu.
İlke ise bu sürede iyice konuşmaya başlamıştı. Karan Abi diye yatıp Karan Abi diye kalkıyordu.
Hatta Karan ile benden çok görüşüyordu.
Rafların tozunu almayı sonunda bitirdiğimde masanın üzerindeki dosya gözüme takılmıştı.
Ada geçenlerde benden birilerini araştırmamı ve bunu kimseye duyurmadan yapmamı istemişti.
İstediği adamların ismini birkaç kez savcılıkta ve adliyede duymuştum. Anladığıma göre insanların isimlerini bile anmaya korktukları biriydiler ki haklı da çıkmıştım.
Ada benden bunu istedikten hemen sonra adliyede tanıştığım savcı arkadaşın yanına gitmiştim.
Uzun uğraşlar sonucunda aldığım bilgi bu GRİLER denen topluluğun fazlası ile gizli olduğu , önemli birkaç savcı , avukat ve hakim dışında kimsenin bilmediği ve bundan asla kimseye bahsetmemem gerektiğiydi.
