•ARA VERİLDİ•
Hukuk fakültesinden yeni mezun olmuş aynı zamanda da boksör olan bir kadın. Annesine bakıcılık , kardeşine annelik yapan , hayata karşı ne olursa olsun dimdik duran bir kadın... İzgi...
Bu sarsılmaz kadının gerçek ailesi ile karşılaşma...
Asansör aynasından üzerimdeki elbiseye son bir bakış atmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karan'ın bana "Seni de sevebilir miyim?" diye sormasının üzerinden bir hafta geçmiş Ada Hanım ve Cantekin Bey evlilik kararı almıştı.
Karan ilk sorup yanağımı öptüğünde elim ayağıma dolanmış , ne yapacağımı bilememiştim.
Dakikalarca belki de saatlerce yan yana oturmuş ve birbirimizden gözlerimizi kaçırmıştık.
Son olarak da ben "Birbirimizi tanıyarak olacaklara karar versek?" Diye sorduğumda anlayışla karşılayarak kabul etmişti.
Bir haftadır ise liseli ergenler gibi bakışıyor , birbirimizden kaçacak delik arıyorduk.
Bu süre boyunca bir çok şey olmuştu. Bartu Bey , Arslansoy Holding'in başına geçmiş , ben Cantekin Abi'nin birçok işinde yardımcı olarak daha da samimi olmuştum. Bu sürede Cantekin Abi , resmi işler olmadığı sürece ona bu şekilde hitap etmemi istemişti.
Bugün ise Cantekin Abi'ye , Ada Hanım'ı istemeye gidecektik.
Cantekin Bey'i arayıp kaçta gideceğimizi sorduğumda kısa bir işi olduğunu ve bizim önden gitmemizi söylemişti.
Şimdi ise Alaz Bey beni almaya gelmişti.
Beyaz bantlı topuklu ayakkabılarımın çıkardığı tok ses ile asansörden inmiş ve kapıda bekleyen Alaz Bey'in yanına ulaşmıştım.
"İzgi'ciğim çok güzel görünüyorsun." Dediğinde gülümseyerek cevap vermiştim.
"Teşekkür ederim Alaz Bey. Siz de çok şıksınız." Demiştim üzerindeki siyah takım elbiseye bakarak.
Ardından Cantekin Abi'nin ne zaman geleceğini konuşup arabaya binmiş ve yola koyulmuştuk.
Eve geldiğimizde bizi üzerine , normalde giydiği kıyafetlerin aksine bembeyaz giyinmiş Ada Hanım karşılamıştı.
Cantekin Abi'yi sorduğunda daha sonradan geleceğini söylediğimizde ona bir hayli kızmış ve bizi içeri almıştı.
İçeri geçtiğimizde herkesle tek tek selamlaşırken sıra Karan'a gelmişti. Beni çekingenlik ve hayranlık dolu bakışlarla süzerken ne yapacağını bilememiş gibiydi.
Herkes ile sarıldığım için ona da sarılmak için bir adım atmıştım ki o da anlamış gibi bana sarılmış ve dudağını kulağıma yaklaştırarak fısıltıyla konuşmuştu.
"Çok... Çok güzel olmuşsun." Dediğinde artan kalbimin ritmi ile gülerek bir nefes çekmiş ve ayrılmıştı.
Bir şey olmamış gibi davranarak kenara geçip oturarak , diğerleri gibi beklemeye başlamıştım.
Saatler geçmiş ama Cantekin Abi hâlâ ortada yoktu.
"Cantekin nerede?" Diye sinirle konuşarak Alaz Bey'e dönmüştü Ada Hanım.
