İki Cinayet Bir Masum Çocuk

[0.2]: Gözler Yalan Söylemez

Dylan akşama kadar odasında oturdu ve her zamanki gibi resim çizdi. Yatma vaktinden bir saat önce ise Ellie yanına geldi ve beraber sohbet ettiler.
Ellie: Sakinleştiricini yine sakladın mı?
Dylan 'cidden soruyor musun' bakışlarıyla Ellie'ye baktı ve kafasını salladı. Onları şimdi içerse gece uyuyamazdı. Hep aynı görüntü geliyordu gözlerinin önüne.
Ellie'yi her zamanki gibi güzelce odasına uğurladığında yine yatağına oturdu ve kitabını çıkardı. Yarın Tom'la görüşmesi vardı ama uyumak istemiyordu. Birden kapı açıldı ve Lilith hâlâ kaybetmediği enerjisiyle içeri girdi.
Lilith: Kitap okumamı ister misin birtanem?
Dylan kafasını iki yana salladı ve "sana her gün istemediğimi söylemek zorunda mıyım" diye sordu. Her gece aynı muhabbet dönüyordu. Dylan'ın elindeki kitabı görmesine rağmen soruyordu.
Dylan Lilith çıkar çıkmaz kitabını bıraktı ve sakinleştiricisini alıp yatağa tekrar oturdu. Düşünmeden ağzına attı ve kafasını yastığa koyup sakinleşmeye çalıştı. Kısa bir sürede uykuya daldığında huzurlu bir şekilde uyumayı denedi.
Sabah Dylan erkenden kalktı. Bugün yeni bir doktor geleceğini söylemişlerdi ve Tom'la görüşmesi vardı. Dylan bir doktorun kendisini görmeye geleceğini öğrendiğinde heyecanlanmıştı. Bir ihtimal evlat edinilirdi.
Özenle kıyafetlerini giydi ve aşağı inip Tom'un kapısını çaldı.
'Gir' komutunu duyduğunda içeri girdi ve masanın karşısında ki sandalyelerden birine oturdu.
Tom: nasılsın Dylan
Dylan: Teşekkür ederim
Tom: Bu hafta neler yaptın
Dylan: Hiçbir şey sadece resim çizdim. Beni daha iyi düşünmeye teşvik ediyor
Tom: Neler düşünüyorsun. Mesela iki hafta önce camdan gördüğün şeyleri hatırlıyor musun?
Dylan: Ne görmüşüm?
Tom: Bilmem sana soruyorum
Dylan: Bir şey gördüğümü hatırlamıyorum bu hafta hiçbir şey olmadı acaba gidebilir miyim?
Tom: Tabi ki. Tabi ki eğer bir şeyler olursa bana anlatmakta çekinme
Dylan: Başka anlatacağım biri yok zaten
Dylan odadan çıktı ve kendi odasına gitmeden yemekhaneye gidip yemeklerin hazır olmasını bekledi. O beklerken yanına Ellie geldi
Ellie: Merhaba Dylan nasılsın
Dylan: İyi. Sen?
Ellie: Bende iyi. Bugün senin için bir doktor geliyormuş sanırım heyecanlı mısın?
Dylan: Hayır. Yüksek ihtimalle birkaç laf sokacağım ve o da beni bırakıp gidecek
Ellie: Beş dakika kadar sessiz dursan olur gibi
Dylan gülümseyerek kafasını salladı ve ayağa kalkıp kendisi içinde Ellie içinde yemeklerini alıp geri oturdu. Yemekleri bitene kadar konuştular bitirdiklerinde ise ikisi de odalarına çıkmak için ayrıldılar ve odalarına girdiler.
Dylan kendisini istenmeyecek duruma düşürmemek için verilen sakinleştiriciyi hemen yuttu ve gelecek doktoru bekledi.
Yaklaşık iki saat sonra, Dylan yine resim çizmeye dalmışken kapısı açıldı ve Lilith'in sesi duyuldu.
Lilith: Dylan Bay Hoechlin geldi hadi aşağı in
Dylan hızla kafasını iki yana salladı
Dylan: Şu an resim yapıyorum o gelebilir mi
Lilith kafasını salladı ve kapıyı kapatıp aşağı indi. Dylan'da çizdiği resmine devam etti. Az sonra tekrar kapı açıldığında o tarafa bakmadı. Doktoru merak etmiyordu.
Tyler: Merhaba Dylan
Dylan: Merhaba ayakta dikilmek zorunda değilsiniz yatağa oturun lütfen
Tyler gülümseyerek yatağa oturdu ve Dylan'ın çizdiği resme baktı. Kendisini doktor diye tanıtması gerektiğini biliyordu çünkü eğer bir dedektif olduğunu söylerse Dylan'ın onunla konuşma ihtimali azalırdı
Dylan: Ee nasılsınız?
Tyler: İyi. İyiyim ya sen?
Dylan biraz gülümsedi. Kendisine 'ya sen' diye soranlar kendi kafasında hep 1-0 öndeydi.
Dylan: Bende iyiyim. Hasta olduğum için mi geldiniz
Tyler: Hayır sana bakmak için geldim ve sana bir hediye getirdim
Dylan hediyeleri pek sevmezdi ama biraz heyecanlanmıştı. Kalemini bırakıp ayağa kalktı ve Tyler'ı ilk defa süzdü. İlk dikkatini çeken şey Ela yeşili gözleriydi.
Dylan: Gözleriniz çok güzelmiş
Tyler: Teşekkür ederim. Seninkilerde öyle
Tyler dışardan büyük bir hediye kutusunu içeri çekti ve eliyle onu gösterdi.
Tyler: Açabilirsin
Dylan: Teşekkür ederim siz gittiğinizde açacağım
Tyler: Sanırım bu beni çok kırar şimdi aç lütfen
Dylan kafasını salladı ve kırmızı hediye paketini yırtarak açtı. İçinden kendisiyle neredeyse aynı boyda bir ayı çıktı.
Dylan: Bu da ne?
Tyler: Onu yatağına koyarsın ve sarılırsın. Korkuların az da olsa azalır
Dylan: Siz benim korkularımın olduğunu nerden biliyorsunuz?
Tyler: Gözler yalan söylemez ayrıca ben bir doktorum
Gözler yalan söylemez...gözler yalan söylemez...
Tyler gittiğinden beri Dylan bunu düşünüyordu. Gözler nasıl yalan söylemezdi?
Eğer kendisi yalan söylerse gözlerine gerek kalmazdı. Zaten o yalanı söylemiş olurdu.
Tyler'ı dinleyerek ayıyı yatağa koymuştu. Onu bacaklarıyla sarıp yana dönmüş öyle uyumuştu. Yarın Tyler tekrar gelecekti. Hemde kendisi için...