İki Cinayet Bir Masum Çocuk

[1.8]: İlkin Olabilirim

Gözlerini açar açmaz 'izin günü' diye düşündü. Hafta sonlarına bayılıyordu. Şirkete girmeyecek, giderek soğuyan havalara karşı sırtına battaniyesini alıp bir film izlerken sadece yemek yiyecekti.

Gülümsedi.

Gerinerek ayağa kalktı ve eşofmanlarını giyerek mutfağa girdi. Kendine yumurta haşlayıp jambon kızarttı ve yeni aldığı portakalları büyük bir özenle sıktı. Kendini mükemmel hissediyordu ve sanki her şeyi yiyebilecekti. Telefonunu alarak masaya oturdu ve yemeğini yerken mailleri kontrol etti. Gelen kutusunu boş gördüğünde yüzündeki tebessüm daha da arttı.
------

Birkaç saat sonra hayalinde ki gibi battaniyesini alıp koltuğa yayıldı ve kumandayı eline alarak seveceği bir filmi başlattı. Yastığına sıkıca sarılarak filmi izledi. Yaklaşık yarım saat sonra telefonu çaldığında dikleşip telefonu eline aldı. Tyler'ın aradığını gördüğünde çabucak telefonu açtı ve kulağına dayadı.

"Cidden apartman zilin çalmıyor mu? Yoksa benimle görüşmek mi istemiyorsun?"

"Efendim?"

"Kapıyı aç diyorum"

Dylan aşağı kapıyı açıp koltuğa oturdu ve filmi izlemeye devam etti. Zil çaldığında ise filmde çıkan karakterle büyük bir çığlık attı. Zile iki kez daha art arda basıldığında koşarak kapıyı açtı.

"Dylan?"

"B-Bay Hoechlin?"

"Sen iyi misin çığlığını duydum"

"Evet evet iyiyim korku filmi açtığımı unutmuşum da"

Tyler gülümseyerek içeri girdi ve küçük kızı hiç acımadan kesen karaktere baktı. "Vay" dedi salona bile gitmeden görünen televizyondan gözlerini ayırmadan. "Güzel filmmiş"

"Ben aslında korku filmlerini sevmem. Komik geliyor aslında ama öyle bir anda görünce gerçek sandım"

Dylan kafasını eğip yanaklarının kızarmasına izin verirken birden kaşlarını çattı ve kafasını kaldırdı.

"Siz ne istediniz?"

"Eğer zamanın varsa seninle konuşmak istiyorum miniğim"

Bu, Tyler'ın Dylan açıldığından beri söylediği ilk miniğim kelimesiydi. Dylan istemeden heyecanlandı ve midesi kasılmaya başladı. "İçeri geçin" dedi eliyle salonu gösterirken. Filmden gelen çığlıklar ikisinin de dikkatini dağıtsa da Tyler gülümseyerek koltuğa yaslandı.

"Ben yemin ederim çok düşündüm Dylan. Seninle çok zaman geçirdik bence ama hâlâ gerçekten tanıştığımızı düşünmüyorum. Seni tanıdığımı düşünmüyorum. Mesela korku filmlerini sevmediğini bilmiyordum. Muhteşem bir One Direction hayranı olduğunu, Rihanna'nın Umbrella şarkısını her dinlediğinde ağladığını... Bilmiyordum. Sende benim hakkımda eksiksin"

"Sizi tanıyorum"

"Kahvemi nasıl içtiğimi bilmen seni benim hakkımda bilgili yapmaz"

"Soru sorun o zaman?"

Tyler yavaşça kafasını salladı ve düşünmeye başladı. Yavaşça kendi irislerini kahverengilerle buluşturdu.

"En sevdiğim şarkı?"

"Elvis Presley'in her şarkısı ama özellikle 'Kiss me quick'"

Tyler hayretle kafasını olumlu anlamda salladı. "Bak konuşmak istediğim birbirimizi tanıyıp tanımadığımız değil. Sadece...Seni tanımak istiyorum. Belki de denemeliyiz. Gerçekten 'biz' olsak ne olurdu diye"

Dylan halıdaki gözlerini bir anda Tyler'a çevirdi. "Cidden mi?"

"Evet. Sonuç olarak hayatına birinin girdiğini sanmıyorum"

"Haklısınız. Belki"

"Sevgilin oldu mu?" Tyler'ın kaşlarını kaldırarak sorduğu soruya Dylan kafasını iki yana sallayarak cevap verdi.

"Hayır"

"Peki. Ne diyorsun? İlkin olabilirim. Sevgilim olur musun?"

"İlkim olabilirsiniz tabi"

"Bu kadar mı?"

"Heyecanlanıp dudağına mı yapışmamı bekliyorsun?"

Tyler kafasını iki yana sallayıp ayağa kalktı ve elini Dylan'ın yanağına koydu. "Her zaman benim miniğim olacaksın"

Dylan buna karşı başını döndürüp Tyler'ın avuç içine bir öpücük bıraktı.

"Öyleyim değil mi"

Tyler yavaşça kafasını sallayıp kapıya yöneldi. Dylan ise hemen arkasından koşup çoktan kapıyı açmış Tyler'ın elini tutarak geri çekti. Tyler'ı kapıya ittirip kapının kapanmasını sağladı. Çabucak dudaklarına bir öpücük bıraktığında Tyler şaşkınca gözlerini sonuna kadar açtı fakat Dylan'ın dilini kendi dudaklarında hissettiğinde gözleri kapandı. Eliyle genç adamı kendine daha da çekti ve yerlerini değiştirdi.

"Seni çok seviyorum Tyler"
------