İki Cinayet Bir Masum Çocuk

[0.5]: Ufak Bir Sır

Dylan sabah kalktığında yanında Tyler'ı göremeyince kendini büyük bir boşlukta hissetti. Onun bir daha gelmeyeceğini düşündü ama o gelirdi. Öyle umuyordu.
Dylan anlamıyordu. Neden bir doktor kendisini evlat edinmeyeceğine emin olduğu halde kendisiyle ilgileniyordu? Neden ona bir şeyler alıp bir baba şefkati veriyordu?

Bunları düşünmek istemediğini fark ettiğinde ayağa kalktı ve üstünü değiştirdi. Aşağı indiğinde kimse yoktu. Geç mi kalmıştı? Kehribar irisleri yemekhane de uzun uzun dolaşıp saati buldu. Daha erkendi. Dışarı çıkıp bir banka oturdu ve dirseklerini dizlerinin üzerine koyup yanaklarını küçük ellerine yasladı. Yerde ki kumlar dikkatini çekmeyi başardığında eline ince bir dal aldı ve toprağı eşeledi. Yanına oturan kişiye bakmak için yüzünü bile kaldırmadı.

Tyler: Dylan?

Dylan Tyler'a bakmadan kafasını iki yana salladı. Tyler onun bu hâline biraz gülümsedi. Fazla masumdu, fazla güzeldi, fazla küçüktü ve fazla garipti. Diğer çocuklara göre çok garipti. Tüm çocuklar beraber oyun oynayıp zıplayıp eğlenirken Dylan onlara burun kıvırıyor, oturup resim çiziyordu.

Tyler: Bana güveniyor musun?

Dylan kafasını kaldırdı ve yanlışlıkla dalı kırdı. Hızlıca eğilip dalı birleştirmeye çalışırken dalı kırdığı için kendini tuhaf hissetmişti.

Dylan: Ne konuda?

Tyler: Bana resimlerini gösterir misin artık?

Dylan: Ah, içerde birkaç tane var bakabilirsiniz

Tyler: Senin yaptıklarını görmek istiyorum lütfen. Çok iyi yaptığını duydum

Dylan omuzlarını silkti ve önden yürümeye başladı. Tyler'da bu olayı garipsemeyerek onu takip etti. Odaya girdiklerinde Dylan boynunda sakladığı, kendinden bile kıymetli anahtarını çıkarıp çekmecesini açtı. Son üç fotoğrafını Tyler'a uzattı.

Dylan: Bunlarda elimde olmadan sürekli siyah kullandım o yüzden o kadar güzel değiller

Tyler: Bunları ne zaman yaptın?

Dylan: Dün, önce ki gün, önce ki günden önce ki gün...

Tyler: Bana üç hafta önce ki resimlerini göster

Dylan: Onları beğenmediniz mi?

Tyler: Hayır bebeğim çok güzel daha fazlasını göstermelisin

Dylan gururlu bir gülümsemeyle Tyler'ın dediği zamanlarda yaptığı resimleri çıkardı.Tyler'a uzattığında Tyler gülümsedi ve Dylan'ı bacağına oturtup resimleri inceledi.

Tyler: Dylan bak ne diyeceğim. Şu sandalyeye otur ve pencereden dışarı bakarak bana bir resim yap hm? Hem o resim bende kalır biraz hediye gibi?

Dylan: O kadar beğendiniz mi cidden?

Tyler kafasını salladı ve Dylan'ın yanağına bir öpücük bırakıp cam önündeki sandalyeye oturmasına izin verdi.

Dylan: Sizin verdiğiniz kalemleri kullanabilir miyim?

Tyler kafasını resimlerden kaldırmadan salladı ve "tabi ki" dedi "Daha mutlu olurum"