ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19

ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ:

'' Σε αγαπάει. Τώρα πια είμαι σίγουρη για τα αισθήματά του. Αλλά όσο τα χρόνια περνάνε, καταλαβαίνω ότι ο Νίκος δεν θα είναι ποτέ σύμφωνος με κάτι τέτοιο. ''

'' Γιατί; Τόσα χρόνια δεν κατάλαβα ποτέ. Δεν θέλει να είμαι ευτυχισμένη; '' είπε η Καλλίστη και κάθησε στην καρέκλα. '' Σκέφτηκα κάτι. Η φίλη μου η Λένια που ήμασταν στην ίδια σχολή. Το συμβόλαιο του σπιτιού που νοίκιαζε έλειψε και επιστρέφει στο νησί της. Ίσως να ήταν μια καλή ιδέα να το νοικιάσω εγώ. Τώρα ποια είστε παντρεμένοι καλύτερα να μην είμαι στα πόδια σας.''

'' Τρελάθηκες; Ποτέ δεν μας ήσουν βάρος. Εκτός και αν υπάρχει άλλος λόγος να θέλεις να έχεις τον δικό σου χώρο''

'' Θα μπορώ να βλέπω τον Άλεξ χωρίς να φοβάμαι.'' της είπε σιγανά και η Φωτεινή έκατσε δίπλα της. '' Θα μιλήσω και με τον Νίκο αύριο.''

Το γλέντι του γάμου τελείωσε αργά το βράδυ. Ο Άλεξ μόλις μπήκε σπίτι με την Μαίρη έπεσε κατευθείαν για ύπνο αποφεύγοντας έτσι την παραμικρή συζήτηση μαζί της. Η Καλλίστη δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Κάθησε στο μπαλκόνι του δωματίου της. Φόρεσε άνετα ρούχα, πήρε ένα βίβλιο να διαβάσει και απόλαυσε την ησυχία της νύχτας. Είχε απορροφηθεί στις σελίδες του βιβλίου μέχρι  που σήκωσε το βλέμμα της και κοίταξε στο μπαλκόνι του Άλεξ. Τα βλέμματά του συναντήθηκαν και εκείνος την πήρε τηλέφωνο.

'' Θα τα αποκαλύψει όλα μικρή. '' το χαμόγελο της Καλλίστης έσβησε από το πρόσωπό της και τον κοίταξε. '' Θα έκανα τα πάντα για να είμαστε μαζί το ξέρεις αυτό.''

'' Και τότε γιατί κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια;'' τα μάτια της γέμησαν με δάκρυα και κοίταξε τον ουρανό. '' Τέλος;''

'' Μην κλαις. Μην κλαις δεν αντέχω να σε βλέπω να κλαις.'' εκείνη πήγε να μπει μέσα αλλά εκείνος την σταμάτησε. '' Μη! Θέλω να σε βλέπω. Σε παρακαλώ γύρνα.'' Η Καλλίστη πλησίασε τα κάγκελα πάλι και πήρε μια βαθιά ανάσα.

'' Τέλος Άλεξ; Για πάντα;'' η φωνή της έσπασε στην τελευταία λέξη καθώς το πρώτο δάκρυ έπεσε από τα μάτια της. '' Μην με κοιτάζεις έτσι. Περιμένεις να καταλάβω την απάντηση από το βλέμα σου. Θέλω να το ακούσω όμως, να το ακούσω από εσένα.''

'' Τέλος'' είπε με δυσκολία και τα μάτια του έκαιγαν καθώς προσπαθούσε να συγκρατήσει τα δακρυά του. Εκείνη έπιασε το στόμα της και κάθησε στην καρέκλα. '' Σε παρακαλώ κορίτσι μου δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι.''