ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 38

Σκέψεις Καλλίστης:

Νιώθω τα μάτια μου βαριά. Με το ζόρι προσπαθώ να τα ανοίξω. Πονάω. Όλο μου το σώμα πονάει και κάθε μικρή μου προσπάθεια να κουνηθώ είναι σα να με καρφώνουν εκατό μαχαίρια σε όλο μου το σώμα. Γιατί τα φώτα είναι τόσο δυνατά; Που βρίσκομαι; Ακούω την φωνή του να με ρωτάει αν τον ακούω. Προσπαθώ να μιλήσω, να βγάλω φωνή αλλά τίποτα. Ο πόνος με κάνει να θέλω να ξανά κοιμηθώ. Να κοιμηθώ για να μην πονάω... Ένα άγγιγμα με κάνει να θέλω να ξυπνήσω. Το δικό του χέρι μέσα στο δικό μου. Άνοιξα τα μάτια μου, όσο μπορούσα, και παρατήρησα τον χώρο. Είμαι στο νοσοκομείο και έχω δίπλα μου την Φωτεινή και τον Άλεξ. Τους ακούω να μου μιλάνε αλλά δεν μπορώ να συγκεντωθώ για να απαντήσω. Μόνο ένα πράγμα με απασχολεί τώρα. Το παιδί μου...

'' Το έχασα; '' είπα αδύναμα και δεν έλαβα γρήγορη απάντηση. Δάκρυα λύπης, πόνου και απογοήτευσης πλυμμηρίζουν τα μάτια μου κάνωντας με να θυμάμαι τι είχε προηγηθεί.

'' Ήταν πολύ δύσκολη η κατάσταση σου ζωή μου. Δεν γινόταν να αντέξεις για να το κρατήσεις. Υπέστεις τραυματισμό στο τελευταίο τμήμα του παχέους εντέρου, στο ήπαρ και η μήτρα σου, καταστράφηκε τελείως. Προχωρήσαμε σε αφαίρεση της-''

'' Σταμάτα!'' είπα και διέκοψα τα λόγια του Άλεξ που ηχούσαν σαν κρότος στο κεφάλι μου. '' Δεν θα κάνω ποτέ παιδιά. Έτσι δεν είναι;'' είπα βουρκωμένη χωρίς να περιμένω απάντηση. '' Θέλω να μείνω μόνη μου...'' η πόρτα χτύπησε και μέσα μπήκε μια νοσοκόμα με τον ανιψιό μου στα χέρια της.

'' Συγγνώμη γιατρέ αλλά μάλλον δεν αντέχει πολύ ώρα μακρυά από την μαμά του.'' στα χέρια της τον πήρε η Φωτεινή και κάποια λόγια που άκουγα όσο κοιμόμουν μου ήρθαν στο μυαλό. '' Φωτεινή; '' της είπα και εκείνη με κοίταξε. '' Φέρτον να του δώσω ένα φιλί.'' τα χείλη μου φίλησαν απαλά το μικρό του κεφαλάκι και ψυθίρησαν στο αυτί του ότι είναι από τον μπαμπά σου. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. '' Τώρα σας παρακαλώ, θέλω να μείνω τελείως μόνη..'' είπα και κοίταξα έξω από το παράθυρο. Ο πόνος γινόταν πιο δυνατός που δεν καταλάβαινα από που προέρχεται τελικά. Το χέρι μου τοποθετήθηκε χαμηλά στην κοιλιά μου και δάκρυα ξανά κύλισαν στο πρόσωπό μου. Δεν αντέχω άλλο να χάνω τα πάντα. Γιατί; Τόσο κακός άνθρωπος είμαι; Δεν μπορώ να είμαι χαρούμένη πια; Η ζωή όλων καταστρέφεται όταν είναι κοντά μου. Στέρησα από τον Άλεξ το παιδί του και κάθε ευκαιρία που είχε για να γίνει πατέρας. Δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση. Θέλω να φύγω... Θέλω να πάω κάπου μακρυά από όλους και από όλες τις δύσκολες καταστάσεις που εκτός από εμένα βάζω και όσους είναι κοντά μου, με αγαπάνε και τους αγαπάω.