ΚΕΦΆΛΑΙΟ 9

216 13 2
                                    

Οι μέρες περνούσαν με δυσκολία. Η Καλλιστη άρχισε να βγαίνει με τον Κυριάκο προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό της ότι ο Άλεξ ανήκει στο παρελθόν. Είχαν απομακρυνθεί, ειδικά από την μέρα που εκείνος ήταν στο δικό του σπίτι. Τραπεζοματα, εξόδους, συναντήσεις και τόσα άλλα που τις έλεγε ο Νίκος πάντα έβρισκε μια δικαιολογία για να τα αποφύγει.

" Σου αρέσει εδώ;" ακουστηκε η φωνή του Κυριακου και η Καλλιστη τον κοίταξε.

" Είναι το στυλ μου τέτοια μπαράκια πια. Ήρεμα με χαλαρή μουσική και καλή παρέα" του είπε χαμογελώντας.

" Ξέρεις Καλλιστη... Και εγώ απολαμβάνω την παρέα σου, αλλά..." είπε και την πλησίασε. " Νομίζω έχεις καταλάβει τι νιώθω σωστά;"

" Η αλήθεια είναι ότι κάτι έχω καταλάβει..." του χαιδεψε το μάγουλο." Είμαι αρκετά μπερδεμένη Κυριάκο. Κολλημένη σε ένα παρελθόν που με έχει σημαδέψει. "

" Και από ότι κατάλαβα βγαίνεις μαζί μου για να πνίξεις τον καημό σου; Προσπαθείς να κάνεις το παρελθόν να ζηλέψει; "

" Δεν θα χρησιμοποιούσα κανέναν άνθρωπο σαν παιχνίδι. Βγαίνω μαζί σου γιατί ξέρω πόσο καλός άνθρωπος είσαι και ότι αν είναι να προσπαθήσω να προχωρήσω την ζωή μου τότε θέλω να είσαι εσύ αυτός ο δρόμος που θα ακολουθήσω... " εκείνος της χαμογέλασε και την πλησίασε ενώνοντας απαλά τα χείλη της. " Απλά δεν θέλω να βιαστώ"

" Σε σένα είδα κάτι που σε καμια γυναίκα μέχρι τώρα δεν είδα. Θα ακουστεί κλισέ αλλά, θα σε περιμένω..." εκείνη του κράτησε το χέρι και ακούμπησε το κεφάλι της στο στήθος του.

Στο σπίτι της Καλλιστης:

" Και δηλαδή βγαίνει με κάποιον; " ρώτησε ο Νίκος την Φωτεινή.

" Βρε Νίκο σου πα ότι μου είπε. Έχει γνωρίσει έναν άνθρωπο και τα πάνε καλά ως παρέα" του είπε και έκατσε διπλα του. "Μην την φέρεις σε δύσκολη θέση όταν θα έρθει".

" Αντε να δω πότε. Δώδεκα έχει πάει η ώρα και λείπει από τις 7".

Εξω από το σπίτι:

" Τουλάχιστον πέρασες καλά;"

" Χρόνια είχα να περάσω τόσο καλά Κυριάκο..." τον αγκαλιασε δειλά ενώ εκείνος της κράτησε το πρόσωπο. "Έχεις πολύ όμορφα μάτια" του είπε και κοίταξε τα χείλη του. Ένιωσε για μια στιγμή διαφορετικά. Δεν σκέφτηκε ότι απέναντι της έχει τον Αλεξ, ούτε ότι κοιτούσε τα δικά του μάτια.

" Σαν τα δικά σου δεν είναι. Από την πρώτη ματιά που μου έριξαν εκείνο το πρωινό έξω από το γραφείο, από τοτε που τα κοίταξα... Δεν ήθελα να ξανά κοιτάξω αλλά μάτια. Δεν θέλω να με κοιτάξουν αλλά μάτια εκτός από τα δικά σου" η Καλλιστη πέρασε το χέρι της στον λαιμό του και ένωσε τα χείλη τους. Αυτή την φορά το φιλί γέμισε με πάθος. " Καληνύχτα"

ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ Where stories live. Discover now