ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 11

Η μικρή Καλλιστη όμως μεγάλωσε και τα πρώτα συναισθήματα της για τον κολλητό του αδερφού της, Αλεξ, άρχισαν να εμφανίζονται. Μετά από 3 χρόνια αφού η Καλλιστη είχε πλέον συμβιβαστεί με τον θάνατο της μητέρας της, η Αλίκη μετά την εισαγωγή της στο νοσοκομείο εξαιτίας μιας λιποθυμίας διαγνώστηκε με όγκο εγκεφάλου στο τελευταίο στάδιο. Ο Άλεξ βρισκόταν διαλυμένος στο νοσοκομείο κρατώντας το χέρι της μητέρας του όσο αυτή κοιμόταν. Η πόρτα της κλινης άνοιξε δειλά και η Καλλιστη κοίταξε τον Αλεξ.

"Μπορώ να περάσω;" τότε ο Άλεξ της εγνεψε θετικά. "Πως είναι η Αλίκη;"

" Ακόμα κοιμάται..." η Καλλιστη πλησίασε και έκατσε δίπλα του. Του κράτησε το χέρι και εκείνος την κοίταξε.

" Καταλαβαίνω πως νιώθεις" είπε και του άφησε ένα μπολ δίπλα στο κομοδίνο. "Σου έφερα κάτι να φας. Είσαι πανω από τρεις μέρες νηστικός"

" Δεν πεινάω μικρή" εκείνη του χάιδεψε το χέρι.

" Ο Νίκος έπρεπε να φύγει... Θα είναι εγω εδώ αν χρειαστείς κάτι εντάξει; "
Εκείνος την φίλησε στο μάγουλο και την αγκάλιασε. Τότε η Αλίκη άνοιξε δειλα τα μάτια της. " Αλίκη; "

" Μαμά; " αναφώνησε ο Άλεξ και την πλησίασε.

" Αγοράκι μου..."

" Παω να φωνάξω τον γιατρό" είπε η Καλλιστη αλλά η αδύναμη φωνή της Αλικης την σταμάτησε.

" Όχι εσύ...Αλεξη; πήγαινε..." ο Άλεξ βγήκε γρήγορα από το δωμάτιο και η Καλλιστη πλησίασε την Αλίκη. " Μην μου τον αφήσεις μόνο του κορίτσι μου. Ξέρω πως νιώθεις...εινακ ευαίσθητος όσο και...οσο και να μην του φαίνεται...μην τον παρεξηγείς"

" Αλίκη εγώ-"

" Σσσς...θα σε αγαπησει...θα σε αγαπησει όσο κανέναν άλλον..."

Τα ξημερώματα της επόμενης μέρας η Αλίκη άφησε την τελευταία της πνοή κρατώντας τα χέρια του γιου της. Στην κηδεία ο Άλεξ είχε δίπλα του τον Νίκο και την Καλλιστη όπως κάθε φορά.
Οι μηνες περνούσαν και ο Άλεξ μόνο με τον Νίκο είχε επαφές. Καθόταν μόνος του στο σπίτι για μέρες. Ξαφνικά το κουδούνι της πόρτας χτύπησε. Ο Αλεξ άνοιξε σχετικά γρήγορα και αντίκρισε την Καλλιστη.

"Ενοχλώ;" είπε η Καλλιστη και ο Άλεξ της έκανε νόημα να περάσει. "Ο Νίκος έχει βγει και εγώ έφτιαξα μηλόπιτα. Και επειδή έκανα αρκετή και είναι και το αγαπημένο σου γλυκό σου έφερα να δοκιμάσεις" του είπε και ένα διστακτικό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της.

"Θα με παχύνεις εσύ..."εκεινη γέλασε και του έδωσε το πιάτο.

" Να φεύγω τοτε...μην σε ενοχλώ" πήγε να ανοίξει την πόρτα αλλά η φωνή του την σταμάτησε

" Στάσου...Μεινε" εκείνη τον κοιταξε "Μην μείνεις μόνη σου..." Καθησαν μαζί στο μπαλκόνι. Ο Άλεξ ήπιε λίγο από την μπύρα του και την κοίταξε.

" Εγώ δεν έχω μπύρα;"

" Μικρή; Ακόμα τα 16 δεν τα έχεις κλείσει"

" Μεγάλωσα Αλεξ..." εκείνος την κοίταξε και μπήκε στην κουζίνα για να της φέρει ένα μπουκάλι μπύρα. " Ευχαριστώ" είπε και ήπιε μια μεγάλη γουλιά και τον κοίταξε. "Πως είσαι;" εκείνος έκατσε δίπλα της.

" Σκατα..." είπε κατεβάζοντας το 1/4 από την μπυρα.

" Μην πίνεις νηστικός. Θα σου χαλάσει το στομάχι" εκείνος της χαμογέλασε. "Επιτελουςς!" του είπε και τα μάτια της έλαμψαν. "Ειχα να σε δω να χαμογελάς πάρα πολύ καιρό"

" Η μοναδική είσαι..."την τράβηξε στην αγκαλιά του ξαφνιαζοντας την. Εκείνη ξάπλωσε στο στερνο του και πήρε μια βαθιά ανάσα. " Πως τα πας εσύ;"

" Τα ίδια...σχολειο διάβασμα..." εκείνος της χάιδεψε τα μαλλιά. "Ξέρεις; ηρεμώ έτσι...με αυτο το κλήμα δηλαδή"

" Να έρχεσαι όποτε θέλεις" εκείνος την κοίταξε και τα λόγια του Νίκου ήρθαν στο μυαλο του. Άφησε το μπουκάλι δίπλα του και έκλεισε τα ματια του. " Ο Νίκος πότε θα επιστρέψει;"

" Ιδέα δεν έχω. Θα έβγαινε με μια κοπέλα και από ότι κατάλαβα είναι φουλ ερωτευμένος. "είπε και γέλασαν.  "Ευτυχώς μπορεί να σοβαρευτεί επιτέλους"

" Αν θες μπορείς να μείνεις εδώ σήμερα. Μην εισαι μόνη σου όλο το βράδυ" εκείνη του χαμογέλασε και ήπιε λίγο από την μπύρα της.