I've Been Executed

Chapter 25

Zajei's POV

Tahimik at payapa akong nakaluhod habang magkasiklop ang mga kamay. I am praying peacefully in the corner of the church.

Gulong gulo na ako.

Wait. Let me rephrase it. Alam ko na yung nararamdaman ko pero parang ayaw kong tanggapin.

Ayaw ko pala talaga.

Kasi naman, may asawa na yung taong nagugustuhan ko. Ang malala pa, may anak sila.

They have a family to cherish for at ayaw ko namang sirain 'yon. Napagdaanan ko na yung mawalan ng magulang at masira yung pamilya at hindi ko naman hahayaang mangyari 'yon sa iba dahil sa akin.

I can't afford to do it.

I sighed heavily before opening my eyes and look at the altar.

Lord, send me a sign. Kapag lumiwanag na po iyong kalangitan pag labas ko ng simbahan, I would avoid her pero kapag hindi po, I'll stay with her and I won't stop my feelings anymore.

Mahal ko na ata s'ya--- mahal ko na po pala siya. Sorryyy! Hindi ko naman po sinadyang mahulog. Tanga lang po talaga yung puso ko kasi titibok na lang ay doon pa sa pamilyadong tao na.

I know, I know that it is childish na humingi ng sign para sa iba pero what can I do? I want to know His side kahit papaano.

Nang tumingin ako sa may labas ng simbahan ay tumila na ang ulan. Kanina kasi ay talagang masama ang panahon pero nagtungo pa rin ako rito.

"Ay shit!" Halos mapalundag ako sa kinauupuan ko nang paglingon ko ay may katabi na akong pari. Nakangiti ito at may hawak hawak na rosary na palagi niyang dala tuwing nakikita ko siya.

"Ang lalim ata nang iniisip mo ngayon, hija." Puna niya saka ako nginitian kaya kahit nagugulantang pa ang sistema ko ay nagawa ko pa ring ngumiti.

He is Father Francis. Siya yung pari na lagi kong kakwentuhan kapag pumupunta ako sa simabahang ito.

"Medyo po, Father." I answered honestly before a small smile painted on my lips. "May nararamdaman po kasi akong sobrang mali pero parang tama." I says before turning my gazes at the altar.

"Are you in love?"

"Opo." Mabilis na sagot ko na tila walang pag-aalinlangan pero agad ring nanlaki ang aking mga mata ng marealize ito.

Shit!

Alam kong maling magmura lalo na at nasa loob ako ng simbahan pero kasi naman! Aish! Ang gulo talaga, gorgeous Zajei!

"Alam mo hija, ganyan naman talaga sa pag-ibig. Sa una talaga makikita mong mali dahil may mga bagay na nagsasabi nito sa iyo o pumipigil but that's one of the special thing in the name of love." He smile genuinely before he look at the rosary he's holding. "Beyond the struggles and obstacles we see in lines, we can't still help not to fall or love that person. Sa kabila ng mga bagay na dapat ay hindi natin gawin, nagagawa pa rin natin dahil nga ito ang gusto ng ating mga puso. . . Mali man sa paningin ng iba, alam mo naman kung saan ka sasaya."

I remain quiet. Hindi ko maibuka ang aking bibig dahil pinaprocess ko pa ang sinabi niya.

Love?

I know that love is such a powerful feeling but I didn't know that it is much more than it could be.

"Ano bang pumipigil sa iyo?" He asked that made me look at him. He had this heart warming smile na palagi niyang suot sa tuwing nagmimisa o kinakausap niya ako.