Gotham'ın Puslu Sokakları 2

Yetimhane

Medya;

AKSKEİJEUEURJHRHDUDUREUUEEJHHGUUJHFFTGGYTGGGGGGGJİİJVFSWTYUİHHFTYUUİUYGGGHJJHFDRTHHİİJBFFFFFHHHHHGFHUJGFDHHJİ (Bölüm kısa oldu çaktırmayın) GJKKNHFJLİYDAWRYUİTTYUU

(Peri)

<Bundan sonra karakterlere özel şarkılar paylaşacağım>

Yatakta iki sağ bir sola olcak şekilde dönerek sıkıntımı gidermeyi hedefliyordum. Telefon saatim dolmuştu ve konuşacak hiçbir arkadaşım yoktu. Ha demeyi unuttum burada telefon bakma saati var. VE SADECE BİR SAAT!

İlk duyduğumda sinir krizi geçirmiştim. Zamanla alışıyorsun ama ne bileyim... İçinde bİr hasret kalıyor.

''Peri, neden derse gelmedin? Biliyorsun son senen ve çalışman lazım. Daha doğrusu senin bana çalıştırman lazım. Hâlâ hiçbir şekilde çalışmadan ya da derslere girmeden nasıl tan puan aldığını çözemedim-''

Hırsla ayağa kalktım. ''Kate yine fazla konuştun!'' Evet bu bendim. Bu iki yıl bana yaramamıştı. ''Ama nasıl o puanları alıyorsun! Ve beni neden çalıştırmıyorsun!''

Ah tim sen ve gizlice verdiğin ileri teknoloji lens ve kulaklıklar olmasa hayatım kitaplardan ibaret olurdu...

''Kate kaç kere dedim! Aklıma gelen ilk şıkkı işaretliyorum!'' Göz devirdi ve yatakta yanıma oturdu. ''Çok şanslısın. Hem de bruce wayne ve çocukları ile tanışacak kadar şanslısın.''

Ne şans ama (!)

''Final haftası haftaya değil mi?'' Kafası ile onayladı. ''Yatmak için zaman var! Ne de olsa son sınavımı verdikten sonra gidiyorum!'' Evet buradaki son günlerim bunlardı. Ah! Neden en başından anlatmıyorum?

Bruce beni bırakalı iki yıl oldu. Şu an on dokuz yaşımdayım ve normalde geçen yıl buradan ayrılmam gerekti. Ama bir yıl lise okumadığımdan dolayı suratsız smhit beni kenara çekerek istersem bir yıl daha kalıp lisemi bitirebileceğimi söyledi. Ve ben de sırf yarasalara inat olsun diye kabul ettim.

''Hey evsiz fareler! Ben geldim! Kalkın selam verin!'' Aurora hızla yanımıza çöktü ve bizi yatakta gıdıklamaya başladı. ''Eğer bizi bırakırsan selam ver- Ahahaha...'' Kate'in devam ettiremediği sözü ben devir aldım.

''Bizi bırakırsanız sizi selamlarız kraliçem!'' En sonunda bizi bıraktığında ikiniz de ayağa fırladık ve kendimize özel olan selamımızı verdik. Elinin üzerini öperek başımıza koyduk. Tabiki de tamanen özel değildi ve amacının çok dışında kullanıyorduk. Fakat bu civarda bunu bilen kişi sayısı cidden yok denecek kadar azdı.

''Evsiz farelerin kraliçesine selam olsun!''

''Çok yaşayın kraliçem.''

Elini alnımdan kurtarı
p önemsiz dermiş gibi salladı. ''Neyse ne, kızlar neler oldu bir bilseniz!'' İşte buydu, bruce wayne'nin beni bıraktığı hayat buydu. Mutluydum, ama onların yanında olduğum kadar değil.

''Yine ne dedikodularla geldin aurora? Benimle ilgili bir şey var mı?'' Kate heyecanla konuşurken kendimi, ucuna oturduğum yatağıma sırt üstü bıraktım. ''Siz ne yapıyorsanız yapın, ben uyuyacağım.''

Görmesem bile bana göz devirdiklerini tahmin edebiliyordum.

*****

Yanımdaki cipsyen bir tane aldım. Ve yıldızları izlemeye devam ettim. Üçüncü kattaki camdan sarkarak mutfağa erişmiş ve üç cips aşırmıştım. Sonra da kendimi arka bahçeye bırakmıştım.

Ne? Ben ne olursa olsun batman'ın kızıyım! Ona çekmem normal.

Saatime baktım. 03:26. Eh, tam da devriye vakti. Saatimin küçük, dikkatli bakılmayınca görülmeyecek olan düğmesine bastım. Hologram şeklinde bir masa üstü çıktığında gülümsemeden edemedim. Bu teknoloji hâlâ ve hâlâ beni şaşırtıyordu.

Kişilere girdim ve 'Mavililikli' yazısına tıkladım. Bir süre sonra açıldı ama sevgili abimin sesinden önce çığlık ve kaos sesleri doldu kulağıma. ''Devriye de misin?'' Kıkırtsı kulaklarıma dolunca gülümsedim.

''Sinemadayım. Çıkışı da kendime ait şoförüm olmasına rağmen nedensizce bir ara sokağa gireceğim.'' Yüzümü buruşturdum. ''Bu fazla ağırdı dick, umarım hattı dinlemiyordur.

Büyük bir inleme sesi geldiğinde suçlu pataklamayı ne kadar özlediğimi fark ettim. ''Eee, sizin orada işler nasıl? Arkadaşlarınla aran iyi değil mi?'' Görmeyeceğini bile bile kafamı salladım.

''Kate doğru ve mantıklı konuşurken aurora her zamanki gibi  dedikodu meraklısı.'' Ağzïlıma bir cips attım. ''Ben de boş afra tafra yapan soğuk tip olarak yerimi koruyorum.''

Dick hayretle konuştu. ''Seni asla öyle düşünemiyorum. Keşke boş vaktim olsa da oraya uğrayabilsem.'' Kaşlarım havaya kalktı. ''Senin gelmene gerek yok. Önümüzdeki hafta sınavlarım bitiyor!'' Bir kaç saniye sessizliğe büründü.

''Ne!'' Ve sonra gelen bir takım gürültüler abinin yere düştüğünü kanıtlar nitelikteydi. ''Dick?'' Normalde endişelenirdim fakat herif süper kahraman.

''Haftaya mı geliyorsun!?'' Ağzımı açmaya üşenip onaylayan bir kaç ses çıkarttım. ''Kapatmam gerek!'' Bir anda kapanan telefon ile neye uğradığını şaşırdım. Ki şaşırmam gerek çünkü dick gerekirse gizli görevde bile olsa asla yüzüme kapatmazdı.

Bir süre düşündükten sonra düşünmenin bünyeye zarar olduğuna karar verdim ve ikinci cips paketine geçtim. O sırada yanıma oturan birini hissetmem ve ürpermem bir oldu.

''Senin odanda olman gerekmiyor mu peri?''