Diana H.S.

Hs 3 Diana

Hs 3 Diana

'Nee totaal niet nodig.' Zeg ik met een serieus gezicht. Hij lijkt me nog niet te herkennen. 'Het is pas 10-2.'

We spelen, de jongen blijft kijken.

'Oke dan... misschien 10-4.' Tjeesus, hij leid me af. Ik zie hem naar me kijken. Ik kijk expres niet en speel de bal nog een keer. Vanuit mijn ooghoek zie ik de jongen nog steeds naar me kijken.

De jongen kijkt nog steeds naar me.

Oke nu wordt het eng.

'10-5!' roept mijn vader vrolijk. 'Ik maak een come back.' De jongen grinnikt.

'weet je zeker dat ik het niet hoef over te nemen?' vraagt hij met een grijns. Ik kijk hem aan. Hij heeft echt hele mooie ogen.

'Probeer maar, maar als je verliest wil ik weer.' Ik geef mijn batje aan de jongen en hink naar het bankje. De jongen lijkt nu pas door te hebben dat mijn voet geblesseerd is.

'Dus jij riep vannacht keihard auw.' Hij kijkt me aan. Hij heeft iets in zijn ogen wat me lijkt te hypnotiseren. Ik kan niet weg kijken. Langzaam knik ik. Er komt een lach op zijn gezicht.

'Dat is vervelend.' Eindelijk kijkt hij weg. Ik kijk snel naar mijn vader. Die me geamuseerd aan kijkt. Oh nee. Straks wordt ik verliefd op deze irritante maar super knappe jongen. Zijn ogen zijn om in weg te dromen. En het erge is, ik weet zijn naam niet.

Ik staar naar hem terwijl hij speelt. Hij is heel erg goed en verslaat mijn vader. Ze blijven nog even spelen terwijl ik naar het spel blijf kijken. Nou ja... ik kijk vooral naar de jongen.

'Wat is je naam?' floept er opeens uit. Hij kijkt me aan en mist daardoor de bal.

'Mijn naam is Harry, wat is jouw naam?'

'Mijn naam is Diana.' Antwoord ik, weer gevangen in zijn ogen.

'Nou ik ga weer even naar de tent.' Zegt mijn vader opeens. Ik kijk op. 'Moet ik de batjes meenemen?' Ik kijk Harry weer aan. Hij knikt.

'Is goed.' Antwoord ik. Mijn vader pakt de batjes en het balletje en loopt dan weg. Ik weet dat hij een grijns op zijn gezicht heeft. Dat word een leuk gesprek vanavond aan tafel.

'Dus Diana, was jij niet het meisje uit de mac gisteren?' Ik knik langzaam. Waarom doe ik nou weer zo stom. Ik kan bijna niet meer praten als hij in de buurt is.

'Weetje, toen we vertrokken daar, kon ik mezelf wel voor m'n hoofd slaan.' Begint hij. 'Ik was bang dat ik je nooit meer zou zien. Ik vond je meteen al grappig toen je zo stond te stotteren. Vandaag zag ik je zitten in het zwembad. Eerst wist ik niet zeker dat jij het was, door je zonnebril. Maar net bij de tafeltennistafels wist ik zeker. Ik was blij dat ik nog een tweede kans had.' Hij kijkt even weg.

'Waarvoor?' vraag ik zachtjes. Hij kijkt me weer aan.

'Voor dit.' Hij pakt mijn kin vast. Op zo'n manier om de reactie van een vrouw te peilen, of dat hij haar kan kussen. Hij kijkt me diep in mijn ogen aan. Ik kan niks anders doen dan terug te kijken. Langzaam komt hij dichterbij. Dan drukt hij zachtjes zijn lippen op de mijne.

Ik zit bij de tent en lees een boek. Nou ja... ik doe alsof ik lees. Maar ik zit met mijn hoofd nog helemaal bij de kus. Het was niet zo heel speciaal. Maar het was geweldig. Ik kan nu alleen nog maar aan hem denken. Als iemand een jaar geleden zou zeggen. Dat ik na een dag al een jongen zou kussen. Had ik dat nooit geloofd. Maar dat kan me niet schelen.

'Diana kom je eten?' Vraagt mijn moeder. Ik knik en sluit mijn boek. Ik ga bij aan het tafeltje zitten.

'En hoe was het nog met Harry?' vraagt mijn vader met een knipoog.

'Gezellig,' antwoord ik nonchalant. Hij kijkt me aan met een grijns.

'Nou, is dit dan een goed moment om het gesprek te hebben?' vraagt mijn moeder, ook met een grijns. Mijn ouders vormen echt een complot tegen mij.

'Nee, trouwens. Dat gesprek hoeven we helemaal niet te voeren. Want ik weet toch al wat er in gezegd wordt. Als het er op aan komt. Ik doe het veilig.' Mijn ouders grijnzen.

Ik zit een beetje te zitten in de leunstoel van mijn moeder. M'n ouders zijn iets doen, geen idee wat. Dus ik heb de tent voor mezelf. En dus ook de stoelen. Het begint al donker te worden. Ik sluit mijn ogen en denk na over hoe het met Amber en Finn zou gaan.

'Boe!' zegt een stem in mijn oor.

'WHAAAH!' roep ik. Ik open mijn ogen en kijk in de groene ogen van Harry. Ik zucht. 'Ook hallo.' Zeg ik droog. Hij grinnikt.

'Kom mee.' Zegt hij. Nu pas zie ik dat hij een opgevouwen iets bij zich heeft. Ik sta op en pak mijn kruk. Hij trekt me hyper mee naar het zwembad.

'Je weet dat ik niet mag zwemmen hé?' zeg ik.

'Natuurlijk, we zijn hier ook niet om te zwemmen.' Hij spreidt het opgevouwen iets, wat blijkbaar een dekentje was, uit over het grasveldje naast het zwembad.

'Ga zitten, mevrouw.' Hij helpt me op het kleedje. En dan zitten we naast elkaar. We hebben uitzicht op het zwembad en in de verte zien we de zon ondergaan, onder de berg.

'Eigenlijk zou ik je nu moeten kussen.' Fluistert hij in mijn oor. 'Maar ik weet niet of jij het wil.' Ik draai mijn gezicht. En kijk hem nu aan. Ik druk mijn lippen op de zijne. Hij pakt me vast. En kust me.

'Nou vertel is iets over je zelf.' Zegt hij.

'Oke...' begin ik. 'Ik ben Diana, ik ben zestien. Ik woon in Nederland. Mijn beste vriendin is Amber. Ik houd van tafeltennissen en tekenen. Ik heb een kat, Miauw. Dat was het wel zo'n beetje..' eindig ik. 'Nu jij!' zeg ik er snel achteraan.

'Nou ik ben Harry, ik ben ook zestien. Ik woon in Engeland, maar ik heb een tijdje in Nederland gewoond, daardoor kan ik Nederlands. Ik houd van zingen, gek doen. Ik heb geen huisdieren. Ik heb een zus, mijn ouders zijn gescheiden. Dat was het wel over mij. Heb jij geen broertjes of zusjes?' vraagt hij. Ik voel een brok in mijn keel komen. Ik schud mijn hoofd.

'Is het goed als ik weer terug ga naar mijn tent?' vraag ik zachtjes. Hij knikt.

'Natuurlijk.' Hij helpt me opstaan. En brengt me terug naar de tent. Ik zie dat mijn ouders er nog niet zijn.

'Dag Diana.' Zegt Harry.

'Dag Harry.' Harry draait zich om, hij werpt nog een blik op mij. Ik zie spijt in zijn ogen.