Diana H.S.

Hs 4 Diana

Hs 4 Diana

Twee dagen later zit ik weer bij de EHBO. Ik had Harry de vorige dag niet gezien. Hij was 's ochtends vroeg vertrokken en kwam ook pas laat weer thuis. Nu zat ik bij de EHBO omdat ik wilde dat mijn verband er af ging. Ik was nu al bijna vier dagen in Frankrijk en ik had nog niet gezwommen. Dat vond ik vreselijk. Ook had ik vandaag internet gekocht. Dus ik zat de hele tijd met Amber te appen. Ik had haar nog niet verteld over Harry. En ik was niet van plan dat te doen totdat het wat serieuser was tussen ons.

De jongen die mijn verband erom had gedaan, ging het er ook weer af halen. Ik zag dat de wond niet meer blauw was. Hij spoelde voorzichtig al het bloed er af. Het zag er al veel beter uit.

'Er hoeft geen verband meer om. Maar als je lange stukken gaat wandelen, of als je naar een stad of dorp gaat moet je dichte schoenen aan. Ik zou als ik jou was nog niet de zee in gaan, want dat kan nog wel is prikken aan de wond. En zwemmen mag, maar niet te veel. Al het chloor zou de wond kunnen irriteren. Smeer er ook deze zalf een paar dagen, iedere ochtend en avond, op.' Hij gaf me een tubetje.

'Oke bedankt.' Ik probeerde rustig lopen en het deed niet veel pijn. Ik liep terug naar de tent. Ik zag vanuit mijn ooghoek Harry aan komen lopen. Ik liep zo snel als ging door naar mijn tent.

'Het verband is er af.' Zeg ik vrolijk tegen mijn ouders. Ze glimlachen naar me.

'Mooi schat, hoe ziet het eruit?' vraagt mijn moeder. Ik laat ze de wond zien.

'Dat ziet er al een stuk beter uit.' Zegt mijn vader. Ik knik. 'Nu ga ik zwemmen. Iemand zin om mee te gaan?' vraag ik.

'Wij gaan ook wel mee.' Zegt mijn moeder.

'Wat?!' roept mijn vader.

'Ja, nu kan ze eindelijk zwemmen. Dus je bent er al een paar dagen onderuit gekomen. Hup hup omkleden.' Zegt mijn moeder streng tegen mijn vader. Ik grijns. Ik loop naar mijn eigen tentje en kleed me daar om. Ik pak snel een balletje uit mijn tas en mijn handdoek en stap dan naar buiten.

'Ha! Je bent af!' roep ik door het zwembad. Ik had mijn vader tegen z'n hoofd geraakt met het balletje. Het spelletje dat we deden was dat je de andere moest raken, zodat ze af waren. Maar als je de bal ving was de ander af.

'Echt niet! De bal kwam tegen mijn hoofd, dat telt niet.' Roept mijn vader terug. Waarom we roepen weet ik eigenlijk niet. Waarschijnlijk door dat we zo fanatiek zijn.

'Echt wel! Want de rest valt bijna niet te raken.' Roept mijn moeder.

Mijn vader zucht en zwemt naar de kant. Nu pas zie ik dat we bezoek hebben. Nou ja, er zijn andere mensen in het zwembad. De mensen die ik eigenlijk probeerde te ontwijken.

Harry...

Ik duik onderwater om de bal te ontwijken. En kom dan meteen weer boven om de bal te pakken en af te vuren richting mijn moeder.

'WHOOOO!! Ik win!' roep ik vrolijk.

'Hebben jullie zin om mee te doen.' Vraagt mijn vader vrolijk aan Harry en z'n gezin, als zij ook het water in komen.

Harry knikt, het meisje ook. De vrouw staat nog aan de kant.

'Ik blijf lekker aan de kant.' Zegt de vrouw.

'Oke, het is heel simpel.' Wendt mijn vader zich tot Harry en z'n zus. 'Probeer de bal te ontwijken, als iemand die naar je gooit. Als je wordt geraakt ben je af en moet je aan de kant gaan zitten.'

'Di, jij mag de bal in het water gooien, jij hebt gewonnen.' Zegt mijn moeder. Ik klim de kant op en mijn moeder gooit de bal naar me.

'Oke! Drie, twee, een....' Ik gooi de bal in het water. Ik kijk waar Harry is en duik expres de andere kant op.

Alleen Harry en ik zijn nog over. En Harry heeft de bal. Dikke shizzle. Ik duik onder water om de bal te ontwijken. Ik zie Harry op me af komen. Ik kom boven water en kijk waar de bal is. Snel duik ik er naar toe. Als ik me om draai zie ik Harry vlak achter me staan. Waarom wordt ik altijd gevangen door zijn blik. Ik gooi de bal. Ik kan niet meer richten. Maar de bal komt vol in z'n gezicht. Ik grinnik eerst even.

'Sorry Harry!' roep ik. 'Maar ik heb wel weer gewonnen!'

Ik lig in de zon op te drogen. Tot dat mijn zon opeens verdwijnt. Ik open mijn ogen. En kijk wat mijn zon heeft verdreven. Ik zie een gestalte staan. Het lichaam heeft een freaking lekker sixpack. Mijn blik gaat omhoog en ik kijk in het gezicht van Harry.

'Di, we moeten praten.' Ik zucht.

'Waarom?' vraag ik.

'Ik wil weten waarom je opeens weg was en waarom je me ontwijkt.'

'Ik ontwijk je ni..' Probeer ik, maar ik wordt onderbroken door Harry.

'Dat doe je wel, je liep vanochtend te snel door, toen je mij zag.' Ik zucht weer. Ik weet dat hij gelijk heeft.

'Ik wil er nu niet over praten. Kom vanavond om half negen naar de trampoline. Dan leg ik het uit.'

Ik loop richting de trampoline. Ik weet dat ik veel te vroeg ben, maar ik houd het niet meer uit bij mijn ouders. Ze doen niet eens iets. Maar ze irriteren me toch. Als ik bij de trampoline kom zie ik dat er nog twee kleine meisjes op aan het springen zijn, dus ik ga er naast zitten en kijken. Ze zien er heel erg schattig uit. Ik gok dat ze ongeveer vier en vijf zijn.

'Lira, Emma komen jullie, het is bedtijd!' roept hun moeder van een afstandje. Ze rennen van de trampoline af richting hun moeder. Ik glimlach. Vanuit de verte zie ik Harry aan komen lopen. Zodra hij mij in het oog krijgt begint hij te rennen.

Hijgend komt hij naast me zitten. Hij grijnst naar me.

'Haai,' zegt hij. Ik grinnik.

'Hoi, nou wil je weten waarom ik je ontwijk?' vraag ik. Hij knikt.

'Omdat ik niet een vakantievriendje wil, daar komen altijd slechte dingen uit.' Zeg ik.

'maar je zal nooit alleen voor de vakantie blijven.' Begint Harry.

'Daarbij wacht mijn vriendje in Nederland.' Kap ik hem af. Ik weet dat het niet waar is, maar na deze vakantie zal ik waarschijnlijk nooit meer iets van hem horen. Ik zie hoe Harry schrikt, als ik dat heb gezegd.

'Wa-wat?' stottert hij. Ik kijk hem aan.

'Volgens mij, hoorde je me wel goed. Ik heb een vriendje.'

Ik lig in mijn tent. Nadat ik dat had gezegd was Harry weg gelopen. Het was alleen maar een leugentje om eigen bestwil. Maar toch heb ik er spijt van. Misschien vind ik hem wel echt leuk.

[=