Diana H.S.

Hs 10 Harry

Hs 10 Harry

Ik moet weer terug naar het ziekenhuis. Ik kan haar niet achterlaten. Ik heb haar al twee maanden niet gezien. Het kan me niet schelen dat we liedjes moeten opnemen. Ik moet haar zien. Ze hoort bij mij.
'Jongens, ik ga vandaag niet naar de studio.' Zeg ik. Iedereen kijkt me raar aan.
'Waarom niet dude?' vraagt Zayn verontwaardigt. 'We moeten over een paar weken al klaar zijn en jij besluit er even tussenuit te knijpen?' Ik zucht. 'Nee rustig, ik moet naar het ziekenhuis.' Ik zie iedereen naar me kijken en Zayn kijkt me meteen met een blik van spijt aan. 'Het is niet voor mij, ik moet terug naar Diana! Ik moet weten hoe het met haar gaat. Of ze al wakker is of het nog steeds hetzelfde is of...' Ik val stil. Ze kan niet dood zijn. Daar is ze te sterk voor. Dat kan ik niet aan. De jongens kijken me allemaal aan. Het is Niall die begint te praten. 'Oke Hazz, als ze zo belangrijk is. Dan gaan we met je mee.' Ik kijk hem dankbaar aan.

'Hazz? Vind je het erg als ik niet mee ga? De moeder van Dani is erg ziek, dus ik moet echt naar haar toe.' Ik knik. 'Is goed, bro.' Ik geef Liam een klopje op z'n rug. 'Succes.' Hij knikt.

Eenmaal in de auto zeg ik pas waar we echt naar toe gaan. We zijn al een half uur onderweg. 'Jongens, jullie weten wel dat we naar Nederland moeten hé?' Ik voel de blikken van de jongens op me branden. 'En dat zeg je nu?' vraagt Louis. 'Ik moet naar de WC man!' ik grinnik. 'Whoops, sorry. We stoppen zo wel bij een tankstation.'

De rest van de autorit zijn we een beetje aan het zingen. Niall snurkt de meeste tijd, maar we zijn als groep. Ik hoop dat het goed gaat met Dani. Ik heb medelijden met haar, zij en haar moeder hadden altijd zo'n goede band gehad.
Opeens gaat de telefoon van Niall keihard af, waardoor hij wakker schiet. 'Huh, wat is er?' vraagt hij slaperig. Zijn telefoon gaat nog een keer af. In de achteruitkijkspiegel zie ik Niall verschrikt naar zijn scherm kijken. 'Wie is Paul vergeten te bellen?' vraagt hij zenuwachtig. En weer kijkt iedereen mij aan. Ja, ik had gezegd dat ik Paul zou bellen. Maar ik was te zenuwachtig. 'Whoops, sorry, vergeten.' Zeg ik met een onschuldig gezicht. De telefoon van Niall is gestopt met rinkelen. Dan begint mijn telefoon in mijn broekzak te trillen. Ik haal 'm eruit en geef mijn telefoon aan Louis, die naast me zit.
'Goeiemiddag Paul, hoe gaat ie?' vraagt Louis alsof er niks aan de hand is. Van alle zenuwen begin ik te grinniken. 'HOE GAAT IE? HOE GAAT IE? LOUIS WILLIAM TOMLINSON, HOE KAN JE DAT NOU WEER VRAGEN. WAAR IN GODSNAAM ZIJN JULLIE? JULLIE HADDEN TWEE UUR GELEDEN AL HIER MOETEN ZIJN, MAAR JULLIE WAREN ER NIET EN JULLIE WAREN OOK NIET THUIS. DUS WAAR HANGEN JULLIE UIT?' zijn geschreeuw was zelfs achterin te horen, terwijl de telefoon niet op speaker staat. Louis houd de telefoon een stukje van zijn oor af. 'Relax Paul, bezorg jezelf geen hartaanval!' zegt Louis nog steeds alsof er niks aan de hand is. 'Wij zijn alleen maar op weg naar Nederland, morgen zijn we weer veilig terug. Allemaal nog heel. Niemand behalve jij, Liam en Danielle weten waar we naartoe zijn.' 'NAAR NEDERLAND? WAAROM ZIJN JULLIE NAAR NEDERLAND? IK HOOP DAT JULLIE EEN GOEDE REDEN HEBBEN, ANDERS ZIJN JULLIE ER GEWEEST!' 'Ik denk niet dat de fans dat leuk vinden om te horen Paul.' Grijnst Louis. 'Maar we gaan de vriendin van Harry bezoeken.' 'HEEFT HARRY EEN VRIENDIN? WAAROM WEET IK DAAR NIKS VAN. DAT MOETEN HARRY EN IK EVEN GAAN BESPREKEN.' Ik kijk Louis met een beschuldigende blik aan. 'Rustig Paul, Harry heeft toch niets aan haar, ze ligt in coma. Al een paar maanden, maar ik moet hangen. Neem een dagje vrij, makker.' En Louis hangt op.

'Ik heb niks aan haar?' Nu word ook ik boos. 'Dude, dat jij nou gewoon geen vriendin kan krijgen betekend niet, dat je mij ermee voor gek kan gaan zetten!' 'Rustig Harry, Louis maakte alleen maar een grapje!' roept Zayn. Ik kalmeer mezelf, maar blijf met een boze blik naar de weg kijken.

'Sorry man, zo bedoelde ik het niet.' Zegt Louis met spijt in zijn ogen als we bij het ziekenhuis zijn aangekomen. 'Maakt niet uit, het ligt gewoon een beetje gevoelig.'

Ik loop het ziekenhuis binnen. Bij de receptie zie ik de vader van Diana staan. Dan leeft ze nog! Ik ren zowat naar hem toe.
'meneer.' Hij kijkt om als ik hem op zijn rug tik. Ik zie pijn in zijn ogen verschijnen. 'Weet u waar Diana ligt?' vraag ik hem. Er verschijnen tranen in zijn ogen. Hij trekt me een stukje van de receptie vandaan, waar minder mensen zijn. Wat is er aan de hand. Waarom moet hij bijna huilen?
'Het spijt me dat ik dit moet zeggen, jongen. Diana heeft het niet gered, ze is een paar weken terug overleden.' Mijn blikveld wordt wazig. Nee, Diana mag niet dood zijn. Ze moet er nog zijn. 'Ik denk dat het beter is als je gaat.' Ik knik wazig. Hij geeft me nog een hand. Dan draai ik me om, zonder na te denken ren ik naar buiten, terug naar de auto. Ik moet naar Gemma, ik moet haar dit vertellen. Ik loop terug naar de jongens, die buiten op me stonden te wachten.
'Breng me naar het vliegveld!' roep ik naar ze. 'Wat is er gebeurd?' vraagt Niall voorzichtig. 'Diana, Diana... Ze is dood.' Dan stromen de tranen. Ik begin te snikken. Ik word door de jongens op de bijrijdersstoel gezet. Louis begint te rijden.

'Hazza, hier is je ticket naar Holmes Chapel. Zorg goed voor jezelf!' zegt Louis. Ik geef ze allemaal nog een bro-knuffel. En loop dan weg, om me in te checken. Op naar huis, op naar Gemma.

Eenmaal in het vliegtuig komen de tranen, ik had bij haar moeten blijven. Ik had in het ziekenhuis moeten blijven. Ik had niet egoïstisch moeten gaan doen. Nu is ze dood en de laatste keer dat ik haar heb gezien was twee maanden geleden.

'Maak uw riemen vast, we gaan zo landen.' Klinkt een stem door de speakers. Ik klik mijn riem vast.

Ik hoef niet langs de bagage, dus ik kan meteen door. Ik houd een taxi aan. Ik zeg mijn straat en al snel rijden we er naartoe.

Ik kijk naar het huis, het is al best lang geleden dat ik hier ben geweest. Ik druk op de bel. De deur gaat open.

'Oh Harry!' roept Gemma verbaast. Ze trekt me in een knuffel. 'Mama is boodschappen doen. Waarom liet je niet weten dat je zou komen?! Kom binnen.' Ik glimlach vaag om Gemma's geratel.
'Gemma, ik moet je wat vertellen.' Zeg ik. Ze kijkt me vol ongeloof aan. 'Je hebt toch niet nu al een meisje zwanger gemaakt hé?' Ik schud snel mijn hoofd. 'Nee Gem, iets veel ergers. We gaan wel eerst naar binnen.' Gemma trekt me snel naar binnen. Typisch Gemma, heel nieuwsgierig. 'Wil je wat drinken?' ik schud mijn hoofd.

We gaan op de bank zitten. 'Gemma, Diana is overleden.' 'Nee.' Zegt ze zachtjes, ze slaat haar hand voor haar mond. 'Dat kan niet.' Er rollen weer tranen over mijn wangen. Gemma trekt me in een knuffel. Zo blijven we een tijdje zitten.

�[���=