Diana H.S.

Hs 15 Diana

Hs 15 Diana

Dit was het slechtste idee dat ik ooit had kunnen doen. Hoe slechter het idee hoe meer problemen, is het meestal toch? Nou dit treft alles. Daar op het podium staat mijn ex, wie me heeft verlaten en mijn broer, die me heeft verlaten. Ik begin te hyperventileren. Amber heeft het door en trekt me mee naar de wc. Als ik gekalmeerd met beginnen de tranen te lopen. Ik blijf huilen en huilen. Het is vervelend voor mijn mascara, maar dat kan me niks schelen.

Na een tijdje zijn de tranen op. 'Was het zo erg om Harry te zien?' vraagt Amber bezorgd. 'Dat was een deel.' Snik ik nog een beetje na. 'Er stond nog een gast op het podium, beter bekend als mijn broer.' Amber schrikt en slaat een hand voor haar mond. 'Nee!' ze is even stil. 'En we hebben straks een meet en greet. Oh schattie, wil je dat ik tegen Silvia zeg dat je ziek naar het hotel bent gegaan?' vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ik wil de confrontatie aan gaan.' Zeg ik. Ik sta op en loop naar de spiegel. Oh gawd, ik heb een panda gezicht. Ik pak een doekje en veeg alle uitgelopen mascara weg. Gelukkig heb ik waterproof eyeliner op. Amber pakt haar mascara uit haar tasje zodat ik het opnieuw kan doen. Dan lopen we terug richting de zaal.
'Waar waren jullie?' schreeuwt Silvia over de muziek heen. 'Vertel ik zo meteen wel!' roep ik terug. Ze steekt haar duim op en gaat weer helemaal op in de muziek.

'Now the last song for tonight: Steal my girl!' roept Harry door de microfoon. Ik bestudeer de jongens nog een keer. Zo meteen ga ik ze zo hard uitschelden. Silvia zal wel niet denken. Of ik doe zo stil en hang mijn haar voor mijn gezicht ze me niet eens herkennen. Nee, ik ga gewoon... ik weet niet. Ik ben sowieso niet zo goed in plannen bedenken. Ik laat het wel gewoon aan het lot over.

Na lang, lang wachten gaat het een na laatste groepje de kamer in. Het is inmiddels half een 's nachts. Ik gaap even. Ik moet erbij blijven. Straks mislukt mijn oh zo goede plan. Gewoon beide jongens een bitch clap geven en dan rustig gaan zitten met een fake smile op mijn gezicht. Oke ik weet het. Het slechtste idee aller tijde. Tja... leer ermee leven, zo zijn mijn ideeën.

'Silvia Smits en twee gasten.' Komt een bewaker. Hij gaat ons voor naar binnen. Ik loop achteraan. Oh man... de zenuwen gieren door mijn lijf. Als we binnen komen zitten de jongens een beetje te kloten. Silvia hoest kort. De jongens kijken op.
'Holy shit!' zeggen er twee tegelijkertijd. Liam en Harry. Iedereen keek toen naar mij. Waarom word ik rood? Dit gaat zo niet volgens plan.
'Ma... Maar... Jij... jij was d... d... dood?' stottert Harry. Nu kijkt iedereen behalve Amber nog enger naar mij. 'Uhm ik weet niet wie je dat verteld heeft, maar ik ben gewoon wakker geworden uit die coma hoor.' Zeg ik vol zelfvertrouwen. Eerst dit met Harry af handelen, dan is Liam aan de beurt. 'Ik kwam in het ziekenhuis en je vader.' Hij valt stil.
'Je mag best verder praten hoor.' Zeg ik bot.
'Je vader zei dat je dood was!' roept hij dan boos uit. 'Ik heb facking twee jaar gedacht dat je dood was en dan kom je hier dood leuk binnen stappen alsof alles mijn fout is.' Roept hij kwaad. 'Dat is het ook omdat jij nooit meer onderzoek hebt gedaan. Vind je het niet raar dat je nooit een rouwkaart hebt gehad, dat er nooit een graf van mij is geweest. Je hebt überhaupt nooit gekeken of er wel een graf was. Ik ken je Harry, je was blij dat je van me af was.' Nu ben ik woedend. 'Je bent een arrogante kut-lul! En jij ook!' ik wijs naar Liam. Ik ren de kamer uit.
'Diana? Kom terug! Hoor ik Harry roepen. Maar ik ren door. Als ik een wc vind ga ik daar op de grond zitten. En voor de tweede keer komen de tranen. Na een paar minuten komt Amber binnen. 'Oh Di! Ik was super bezorgd. Wil je alsjeblieft mee komen. De jongens hebben wat aan je uit te leggen.' Ik knik en loop achter haar aan. Ik durf niet eens in de spiegel te kijken. We lopen de kamer in. Ik ga zonder iemand aan te kijken op een lege bank zitten, Amber en Silvia komen naast me zitten.
'Diana, het spijt me.' Zegt Harry. Ik kijk hem aan. Ik zie in zijn ogen dat het echt is. Ik zie dezelfde blik als de avond dat hij me voor het eerst meenam picknicken. Ik knik. Ik kijk Liam aan.
'Van jou verwacht ik een uitleg en een goede.' Zeg ik fel. Liam knikt.
'Weet je nog de jongens met wie ik vrienden was?' vraagt hij. Ik knik. 'Ze dreigde om mijn familie iets aan te doen. Ik was ze geld schuldig. Veel geld. Ik had een goede baan nodig. Ik zou een jaar krijgen, anders zouden ze je ontvoeren en ik weet niet wat met je doen. Ik was zo bang, maar ik kon het tegen niemand vertellen. De enige vrienden die ik had waren zij en ik wilde jou geen pijn doen. Ik deed een aantal jaar, voor One Direction mee met X-factor, omdat ik het geld nodig had. Toen ik niet doorging was ik zo bang en verdrietig. Ik heb alles aan mijn adoptiemoeder verteld. Ze kon me het geld lenen wat ik nodig had, maar ze wilde het terug hebben. Dus ik mocht niet gaan voor ik haar genoeg geld had terugbetaald. Na twee jaar had ik het geld bij elkaar, maar ik was gehecht geraakt aan haar, dus bleef ik. Ik wilde je iets sturen. Maar mijn adoptiemoeder zei dat ik beter geen contact moest zoeken, omdat het jou en mij alleen maar pijn zou doen. Ik vond het een goede reden en probeerde bij je uit de buurt te blijven. Toen ik van Harry hoorde dat je dood was kon ik het niet geloven. Ik moest je de waarheid nog vertellen voor je zou sterven. En nu ben je hier en ik heb je zo gemist.' Ik ben stil van zijn verhaal. Iedereen is stil. Ik sta op van de bank en loop naar Liam toe. Voor ik mezelf tegen kan houden geef ik hem een klap in zijn gezicht. Daarna sla ik meteen mijn armen om hem heen. Hij slaat zijn armen ook om mij heen. 'Die verdiende ik.' Zegt hij.

'Zo familie- en liefdesproblemen zijn opgelost. Tijd voor de meet en greet.' Zeg ik met een lach op mijn gezicht. Op het moment dat ik dat zeg, begint Silvia te spacen.
'OMG DAT IK ONE DIRECTION, IK KAN NIET GELOVEN DAT JIJ HET VRIENDINNETJE WAS VAN HARRY STYLES. EN OMG JIJ BENT HET ZUSJE VAN LIAM PAYNE. WHAAAAAH IK BEN ZO...' ze houd abrupt op. 'Omg, dat was zo awkward.' Zegt ze dan. Iedereen begint te lachen. 

Het is inmiddels half drie. 'Girls, ik wil naar huis.' Gaap ik. De andere stemmen in. Opeens is iedereen uit de kamer behalve Harry en ik. 'Uhm Diana? Zou je misschien een keer met mij op date willen?' vraagt Harry verlegen. Ik zucht, oh ik wil hem niet kwetsen. 'Sorry Harry, maar ik ben verder gegaan met mijn leven.' Ik haal diep adem. 'Ik heb sinds kort een vriendje. Sorry.' Ik laat Harry verslagen achter.

'Dus wat was er gebeurd toen jij en Harry alleen waren?' vraagt Amber als we in de taxi richting ons hotel zitten. Ik zucht. Ik vind het zo zielig voor hem.

'Hij vroeg me op date, maar ik wees af. En hij keek heel zielig toen ik vertelde over Ethan. En ik vind het echt stom om mensen te kwetsen.' Ik zucht. Ik houd mijn tranen in. Ik voel gewoon dat ik nog steeds gevoelens heb voor Harry. Wauw en daar gingen mijn volwassen dagen. Ik voel dat ik gevoelens heb. Hoe slim is dat. Auch... Begravenis voor de zoveelste hersencel die afsterft.

Ik loop de kamer in. Ik neem snel een douche en kruip dan bij Ethan onder de dekens. Ik geef hem een kusje op zijn wang en ga dan slapen.

'Goeie middag.' Grijnst Ethan als ik wakker word. Ik schiet overeind.

'Hoe laat is het?' 'Half een.' Oh wauw. 'Oh Ethan, ik moet je zoveel vertellen. Al heb ik zin om eerst te zoenen.' Ethan kijkt me raar aan. 'Oh gawd, dat zei ik zeker hardop hea?' Hij knikt. 'Wacht ben zo terug.' Roep ik. Ik ren de badkamer in en poets snel mijn tanden. 'Daar ben ik weer.' Roep ik. En ik spring bij Ethan op schoot die op een stoel zit. Ik druk mijn lippen op die van hem. Hij zoent meteen terug. Na een tijdje trekt hij terug. 'Vertel wat is er allemaal gebeurd gisteravond?' Ik haal diep adem.

'Allereerst begon ik te hyperventileren. Toen kwam de meet en greet. We liepen de kamer binnen en daar zag ik ze staan. Liam en Harry. Ik heb meteen ruzie met Harry, waardoor ik moet huilen en weg ren. Uiteindelijk biedt Harry zijn excuses aan. Dan vertelt Liam zijn verhaal.' Ik wordt onderbroken door Ethan. 'Wie is Liam?' Oh ja... vergeten te vertellen. 'Liam is mijn broer, hij is een aantal jaar geleden weggelopen van huis zonder iets te zeggen. Maar hij had een goede reden om weg te lopen, omdat ik anders gebruikt zou worden voor vieze dingetjes. Dus ik vergaf het hem. Al gaf ik hem eerst een harde klap in zijn gezicht. Toen hebben we nog gekletst met alle jongens. Wat erg gezellig was. Toen we weg wilde gaan bleef ik achter met Harry.' Ik voel Ethan onder me verstijven. 'Wat gebeurde er?' vroeg hij. 'Harry vroeg me op date. Maar ik zei nee. Ik vertelde hem dat ik verder was gegaan met mijn leven en dat ik verliefd ben geworden op jou. Daardoor liet ik hem verslagen achter.' Eindig mijn verhaal.

'Ik houd van je.' Fluistert hij in mijn oor. 'En ik houd van jou.' We beginnen te zoenen.