Diana H.S.

Hs 2 Diana

Hs 2 Diana

Ik wordt rood en kijk voor me uit. Mijn vader port me in mijn zij waardoor ik een spastische beweging maak. De jongen moet lachen. Ahh dikke shizzle. Dit is echt niet cool.

'Ik ga wel een tafeltje zoeken.' Zeg ik tegen mijn vader terwijl ik nog roder aanloop. Ik loop weg van de jongen en mijn ouders. Als ik eindelijk een tafeltje heb gevonden besluit ik om daar te gaan zitten. Ja waarom niet. Ik kan ook gewoon blijven staan, maar mijn lichaam zegt ik wil zitten. Niet dat ik net al urenlang in de auto heb gezeten ofzo... maar dat maakt even niet uit.

Even later komen mijn ouders aan lopen met twee dienbladen. Dan begint het gênante gesprek;

'Schat, ik weet dat je nu al zestien bent, dus moeten we het hier even over hebben.' Oh mijn god. Ik wordt rood.

'Mam, ik denk niet dat we het hier nu over moeten hebben. We zitten hier in Frankrijk, tijdens het eten, in de freaking Macdonalds.' Zeg ik.

'Nou ik vindt het een perfect moment.' Zegt mijn moeder. Ik kijk haar aan. Dit meen je toch niet.

'Nou ik snap de bedoelingen en weet wat ik moet doen dus stop met praten en eet dit goddelijke eten.' Zeg ik schamend ook al kan niemand ons verstaan.

Ik zit weer in de auto. Na ons gênante gesprek, is de maaltijd verder rustig verlopen. De jongen heb ik niet meer gezien. Inmiddels is het donker en mijn vader zei dat we er bijna zouden moeten zijn. En dan komt het leukste. We moeten de tent gaan opzetten. Gelukkig heb ik een opgooitentje, maar dan moet ik alsnog wachten totdat mijn ouders de tent hebben opgezet zodat ik m'n luchtbed kan opblazen. Dit wordt echt een hel dag. En dan nu te bedenken dat ik vandaag nog met Finn heb gepraat. De tijd gaat zo langzaam voorbij...

Ahh eindelijk zijn we aangekomen op de camping. Ik heb net gehoord dat de wifi hier een euro per dag kost. Dus ik wordt nog armer dan ik al ben. Maar wel een voordeel is dat het strand maar vijf minuten lopen vanaf hier is. Dus als we met de auto gaan maar een minuut. Nee grapje, zo lui ben ik nou ook weer niet. Nu moeten we de tent gaan opzetten. Nou ja... beter gezegd. Mijn ouders zetten de tent op en ik ga in een stoel zitten kijken. Lol.

'Zeg Diana, help is even mee.' Zegt mijn vader als ik net zit. Jaa lekker dan... kan ik ook al niet meer mijn gewoontes doorzetten. Ik sta zuchtend op. En pak het tentdoek van mijn vader aan.

'Nooit gedacht dat ze het ook echt zou doen.' Zegt mijn vader met een grijns. Dit meen je toch niet. Gaan ze me de hele vakantie testen ofzo. Ik zucht en plof weer neer op de stoel. Krak...

Langzaamaan zak ik op de grond. Mijn vader en moeder liggen in middels op de grond van het lachen. Ik zucht nog een keer. Dit is echt de zwaarste dag van mijn leven.

Na lang lachen hebben mijn ouders eindelijk hun tent opgezet, en uit medelijden voor mij hebben ze mijn luchtbed opgepompt. Ik lig eindelijk in bed.

Godverdomme.

Ik moet nog naar de wc. Kan niet beter. Ik rits mijn tent open en ga op weg naar de toiletten. Wat aan de andere kant van de camping tot mijn grote frustratie.

Nu ik mijn blaas heb geleegd ben ik weer op weg naar mijn tentje.

'AAUUW!' gil ik. Ik ben gestruikeld over een van de haringen van mijn ouders tent. Ik hink verder naar mijn tent. Ik kruip langzaam mijn tent in en bekijk met mijn superdupercoole zaklamp mijn voet. Er stroomt bloed uit, in enorme rivieren. Nee eigenlijk is het maar een beetje. Ik wikkel mijn voet in een handdoek en ga dan weer in mijn slaapzak liggen. Ik zucht dit word echt een geweldige vakantie.

'Diana, wakker worden.' Fine... ik mag niet eens meer uitslapen op vakantie.

'Diana, het is al half elf dus kom je tent uit.' Zegt nu ook mijn vader. Ik zucht en kom overeind. Ik wikkel mijn handdoek van mijn voet af en kijk vol schrik naar mijn voet. Hij is blauw met een wond van hier tot Tokio... nou ja... misschien overdrijf ik een beetje maar mijn voet is blauw en er zit een wondje waar opgedroogd bloed omheen zit. Aan de ene kant voel ik me heel verdrietig, maar aan de andere kant bent ik superblij. Nu hoef ik namelijk niet mee naar alle "leuke" dorpjes en stadjes, waar mijn ouders altijd naar toe gaan. Ik trek eerst een shortje en een hemdje aan voor ik de tent uitstap. En zoals velen van jullie waarschijnlijk wel weten. Kleren aantrekken in een kleine tent word spasme. Dus vijf minuten later kom ik mijn tent uit. Mijn ouders hebben alles uitgepakt en er staat een tafeltje met croissantjes en jam. Hmm... een echt frans ontbijtje. Ik hink naar het tafeltje toe en neem een stoel om op te zitten.