Diana H.S.

Hs 16 Diana

Hs 16 Diana

Ik zucht. Hoe heb ik ze kunnen vergeven. Ik ben te lief. Mijn gedachte gaan de hele tijd uit naar de vorige avond. Ik kan dit niet. Waarom ben ik überhaupt meegegaan. Ik had "Ziek" naar huis moeten gaan. Ik had ze nooit moeten ontmoeten. Er rolt een traan over mijn wang. Ugh... waarom ben ik nou weer zo'n gevoelige domme kip. Oh gawd... Ik zei toch niet net over mezelf dat ik een kip was hea?

Over een paar weken ben ik dood. Ik zal even uitleggen waarom. Mijn hersencellen sterven sneller af dan ik dacht. Oftewel over een paar weken heb ik er geen meer over. Dat is best zielig hé. Ik ben ook zielig. Heel zielig. Er klopt geen reet van mijn leven. Of van mijn gevoelens. Of gewoon van allebei. Ik wil zo graag met Harry praten. Maar dan voel ik me schuldig tegen over Ethan. Ze zijn nu met z'n drieën de stad in. En ik zit hier in mijn eendje. Haha eendje. Ik ben helemaal geen kip. Nou ja... Ik zit hier dus alleen. Het is goed voor me, denk ik. Nu kan ik even rustig nadenken. Ik weet niet of dat gaat helpen. Waarschijnlijk word het hierdoor alleen maar erger. Aangezien ik nu aan Harry moet denken. Zo krijg ik mijn gevoelens voor hem terug. Niet dat ik daar gister geen last van had. Hij is gewoon te knap. Te.... Hoe zal ik het noemen. Übersexy. Ja ik denk dat dat het is. Zelfs Ethan is niks bij Harry. En Ethan is volgens het gemiddelde meisje knap. Waarom zit ik in deze situatie? Het is gewoon niet eerlijk. Ik ben ook maar gewoon een meisje. Een meisje die gedate heeft met de überknappe Harry Styles.

Oke ik moet het uitmaken met Ethan. Dit is zielig. Ik zeg dat Ethan voor het gemiddelde meisje knap is en ik noem Harry übersexy en überknap. Dat kan ik gewoon niet maken. Ethan is te lief daarvoor. Maar als ik het uitmaak, zal onze vriendschap nooit meer hetzelfde zijn. Dan... Nee ik kan niet aan de gevolgen denken. Straks val ik nog flauw van het idee dat we nooit meer... nooit meer... nooit meer met z'n vieren op vakantie gaan.

Auw... Ik had het niet moeten denken. Ik wist dat het geen goed idee zou zijn. Zie je ik viel ervan op de grond. Op de grond mensen. Nu niet denken dat dat vaker gebeurd. Want dat is zoooo niet waar.

Maar ik wijk weer is af van het punt. Ik moet met Harry gaan praten. Alleen weet ik niet hoe ik met hem in contact kan komen. Ik heb zijn nummer nooit gekregen en hij heeft mijn nummer ook niet. Twitter. Ik start mijn telefoon op. Ugh, waarom is mijn telefoon altijd leeg. Ik ga op zoek naar een oplader.

Als ik na lang zoeken nog steeds geen oplader heb gevonden, gooi ik gefrustreerd mijn telefoon tegen de muur. Waardoor mijn hoesje breekt. Het enige wat ik zie is een wit papiertje dat langzaam naar beneden valt. Ik zucht en loop ernaartoe. Ik zie dat er een barst in mijn scherm zit. Fijn, dat had ik nou net nodig. Dan pak ik het papiertje op. Er staat een nummer en een klein tekstje.

Voor als je je bedenkt. XH

Ik pak de hotelkamertelefoon. En bel het nummer.

'Hallo met Harry.' Hoor ik zijn stem. Ik slaak een zucht.

'Met Diana.' Ik voel Harry nu gewoon glimlachen.

'Dus... je hebt je bedacht.' Ik geef mezelf een facepalm.

'Sorry Harry, maar ik heb me niet bedacht.'

'Waarom bel je dan?'

'Misschien moet je me eerst laten uitpraten, Styles. Ik wil alleen wat drinken om bij te praten. Geen romantische redenen.'

'Oke dan, kan je morgen elf uur bij Starbucks Oxfordstreet?' Ik knik.

'Oke dag.' Zeg ik. Ik wil bijna ophangen voor ik Harry's stem hoor.

'Wil je nou wel of niet?' vraagt hij verbaasd.

'Oeps, ik knikte.' Ik hoor hem lachen. 'maar ik kan morgen.'